-
121.《蔡氏哀词》 宋·秦观
惟夫人之高谊兮,真一时之女英。
既富有此好德兮,又申之以令仪。
带幽蕙之缥缈兮,佩明月之陆离。
人自操舍之不一兮,雅独取善以自持。 -
122.《次韵莘老》 宋·秦观
妙龄随计日,绀发度关年。
较艺先豪俊,飞声动眇绵。
秘书窥甲乙,密室诣温宣。
已叶半千运。 -
123.《精思》 宋·秦观
精思洞元化,白日升高旻。
俯仰凌倒景,龙行速如神。
半道过紫府,弭节聊逡巡。
金床设宝几,璀璨明月珍。 -
124.《江上》 宋·陆游
禹会桥头江渺然,隔江村店起孤烟。
冷云垂野雪方作,断雁叫群人未眠。
万里漂流归故国,一生蹭蹬付苍天。
暮年尚欲师周孔,未遽长斋绣佛前。 -
125.《哭杜府君》 宋·陆游
叔高初过我,风度何玉立,超然众客中,可慕不待揖。
入都多宾友,伯高数来集,质如琮璧润,气等芝兰袭。
晚乃过仲高,午日晒行笠,匆匆遽别去,怅望空怏悒。
有如此三高,青紫何足拾。 -
126.《秋夜读书示儿子》 宋·陆游
久病少睡眠,往往中夕起,呼灯取书读,不能尽数纸。
喟然置之叹,生世後阙里。
持蠡欲测海,遽复迫老死。
人生各有业,唐虞本吾事。
诗书脱秦厄,天意固在此。
异端塞穹壤,作俑孰为始?神禹逝不还,吾其如洚水! -
127.《秋分後顿凄冷有感》 宋·陆游
今年秋气早,木落不待黄,蟋蟀当在宇,遽已近我床。
况我老当逝,且复小彷徉。
岂无一樽酒,亦有书在傍。
饮酒读古书,慨然想黄唐。
耄矣狂未除,谁能药膏肓。 -
128.《示儿子》 宋·陆游
父子扶携返故乡,欣然击壤咏陶唐。
墓前自誓宁非隘,泽畔行吟未免狂。
雨润北窗看洗竹,霜清南陌课劙桑。
秋毫何者非君赐,回首修门敢遽忘。 -
129.《记东村父老言》 宋·陆游
原上一缕云,水面数点雨。
夹衣己觉冷,秋令遽如许!行行适东村,父老可共语。
披衣出迎客,芋栗旋烹煮。
自言家近郊,生不识官府,甚爱问孝书,请学公勿拒。 -
130.《寿考如富贵》 宋·陆游
寿考如富贵,初亦不自知;邂逅偶不死,亦或至期颐。
予少多疾恙,五十已遽衰,齿摇颔须白,萧然蒲柳姿。
俛仰忽二纪,卧病实半之。
富贵不可求,寿亦岂汝私?万事付自然,孰为乐与悲?惟当老益学,易箦以为期。 -
131.《赠谢正之秀才》 宋·陆游
君家麻源第三谷,我在镜湖分一曲;平生梦亦不相接,忽然怀中泻珠玉。
诚斋老子主诗盟,片言许可天下服。
长歌为君定声价,赏音但须一夔足。
蹋泥过我君岂误,拱璧何至求凡目。
只愁明日遽来索,北窗连夜挑灯读。 -
132.《闻一二故人相继而逝,感叹书怀》 宋·杨万里
故人昔同朝,与游每甚欢。
岂缘势利合,相得文字间。
有顷各补外,不见今六年。
我来荆溪上,敲榜索租钱。 -
133.《次陕郊》 宋·宋祁
惊风吹客梦,西落剑南天。
自问何为尔,官牒见婴缠。
遽传非久舍,黎明徒御喧。
俯轮千仞底,仰辔百寻巅。 -
134.《感旧送虞曹杨员外》 宋·宋祁
曩笑长者言,感恨岁时遽。
不云笑未几,焂已及衰路。
却怀眼中人,落落星向曙。
宁无新相知,论新不如故。 -
135.《遣吏视诸公茔树回有感·文靖吕丞相》 宋·宋祁
庆历公三入,边陲扰太平。
啖金真间敌,挠酒不寒盟。
上印情虽切,然髭病遽轻。
惜哉天弗憗,宸幄泪先横。 -
136.《杨都官知随阳》 宋·宋祁
栈道迴忠驭,牢盆幹计赀。
文书三署草,兄弟五常眉。
遽尔分符竹,欣然捧诏芝。
疾驱关外传,奉引汉东旗。
夕月同离恨,春膏遍我私。
他年五君咏,应记阮咸麾。 -
137.《蜀地海棠繁媚有思加腻幹豐條苒弱可爱北方所》 宋·宋祁
蜀道天馀煦,珍葩地所宜。
浓芳不隐叶,并艳欲然枝。
襞采分群萼,均霞点万蕤。
迴文锦成后,夹煎燎烘时。 -
138.《读戚公恕进卷》 宋·张耒
世方尚纤柔,子独不可揉。
人皆喜呶呶,子语不出口。
巉然即之高,俗子竞嘲诟。
我尝要之难,快使暴其有。 -
139.《和促通追赋陪资政侍郎吴公临虚亭燕集寄呈陕》 宋·司马光
吾家陕之北,陕事吾能说。
孤亭占城隅,形胜最殊绝。
云消天宇空,极目鸟飞灭。
大河西北来,汹涌地脉裂。 -
140.《奉和济川代书三十韵寄诸同舍》 宋·司马光
金马延群俊,芸午聚众书。
杳疑神境绝,深与世尘疏。
气逼烟霄爽,光分日月余。
不材叨误选,故友幸聊居。