-
1.《夜闻邻笛》 宋·蒲寿宬
幽梦初回漏未央,起闻邻笛倍凄凉。
不知何处石崖裂,忽送一声江水长。
短棹清风怀赤壁,断垣斜月隐山阳。
犹疑吹到梅花落,不见梅花空搅肠。 -
2.《闻乐感邻》 唐·白居易
老去亲朋零落尽,秋来弦管感伤多。
尚书宅畔悲邻笛,廷尉门前叹雀罗。
绿绮窗空分妓女,绛纱帐掩罢笙歌。
欢娱未足身先去,争奈书生薄命何。 -
3.《贺新郎·把酒长亭说》 宋·辛弃疾
陈同父自东阳来过余,留十日。
与之同游鹅湖,且会朱晦庵于紫溪,不至,飘然东归。
既别之明日,余意中殊恋恋,复欲追路。
至鹭鸶林,则雪深泥滑,不得前矣。 -
4.《武陵春·人道有情须有梦》 宋·连静女
人道有情须有梦,无梦岂无情?夜夜相思直到明,有梦怎生成?
伊若忽然来梦里,邻笛又还惊。
笛里声声不忍听,浑是断肠声。 -
5.《赴刁景纯招作将进酒呈同会》 宋·梅尧臣
日光如熔金,涌上沧海流。
一朝复一朝,铸出万古愁。
大炉石破碎,世事安得休。
明月只照夜,时时如屈钩。 -
6.《伤顾学士》 唐·孔绍安
迢递双崤道,超忽三川湄。
此中俱失路,思君不可思。
游人行变橘,逝者遽焚芝。
忆昔江湖上,同咏子衿诗。 -
7.《宋主簿鸣皋梦赵六予未及报而陈子云亡今追…贻平昔游旧》 唐·卢藏用
暮川罕停波,朝云无留色。
故人琴与诗,可存不可识。
识心尚可亲,琴诗非故人。
鸣皋初梦赵,蜀国已悲陈。 -
8.《哭张员外继(公及夫人相次没于洪州)》 唐·刘长卿
恸哭钟陵下,东流与别离。
二星来不返,双剑没相随。
独继先贤传,谁刊有道碑。
故园荒岘曲,旅榇寄天涯。 -
9.《过裴舍人故居》 唐·刘长卿
惨惨天寒独掩扃,纷纷黄叶满空庭。
孤坟何处依山木,百口无家学水萍。
篱花犹及重阳发,邻笛那堪落日听。
书幌无人长不卷,秋来芳草自为萤。 -
10.《哭曹钧》 唐·钱起
苦节推白首,怜君负此生。
忠荩名空在,家贫道不行。
朝来相忆访蓬荜,只谓渊明犹卧疾。
忽见江南吊鹤来,始知天上文星失。
尝恨知音千古稀,那堪夫子九泉归。
一声邻笛残阳里,酹酒空堂泪满衣。 -
11.《秋夜寄所思》 唐·皇甫冉
寂寞坐遥夜,清风何处来。
天高散骑省,月冷建章台。
邻笛哀声急,城砧朔气催。
芙蓉已委绝,谁复可为媒。 -
12.《哭苗垂》 唐·耿湋
旧友无由见,孤坟草欲长。
月斜邻笛尽,车马出山阳。 -
13.《哭苗垂(一作过故友墓)》 唐·李端
旧友无由见,孤坟草欲长。
月斜邻笛尽,车马出山阳。 -
14.《经严秘校维故宅》 唐·武元衡
掩泪山阳宅,生涯此路穷。
香销芸阁闭,星落草堂空。
丽藻浮名里,哀声夕照中。
不堪投钓处,邻笛怨春风。 -
15.《重游练湖怀旧》 唐·许浑
西风渺渺月连天,同醉兰舟未十年。
鵩鸟赋成人已没,嘉鱼诗在世空传。
荣枯尽寄浮云外,哀乐犹惊逝水前。
日暮长堤更回首,一声邻笛旧山川。 -
16.《京中客舍闻筝》 唐·薛能
十二三弦共五音,每声如截远人心。
当时向秀闻邻笛,不是离家岁月深。 -
17.《题故人废宅二首》 唐·方干
举目凄凉入破门,鲛人一饭尚知恩。
闲花旧识犹含笑,怪石无情更不言。
樵叟和巢伐桃李,牧童兼草踏兰荪。 -
18.《倚棹》 唐·罗隐
倚棹听邻笛,沾衣认酒垆。
自缘悲巨室,谁复为穷途。
树解将军梦,城遗御史乌。
直应齐始了,倾酌向寒芜。 -
19.《倚棹》 唐·罗隐
倚棹听邻笛,沾衣认酒垆。
自缘悲巨室,谁复为穷途。
树解将军梦,城遗御史乌。
直应齐始了,倾酌向寒芜。 -
20.《过故友居》 唐·王驾
邻笛寒吹日落初,旧居今已别人居。
乱来儿侄皆分散,惆怅僧房认得书。