-
21.《信都公家白兔》 宋·王安石
水精为宫玉为田,姮娥缟衣洗朱铅。
宫中老兔非日浴,天使洁白宜婵娟。
扬须弭足桂树间,桂花如霜乱後前。
赤鸦相望窥不得,空疑两瞳射日丹。 -
22.《九月十日如汉州小猎於新都弥牟之间投宿民家》 宋·陆游
适从邛州归,又作汉州去。
天低惨欲雪,游子悲岁暮。
十年辞京国,疋马厌道路。
野火炎高冈,江云暗空戍。 -
23.《送家安国赴成都教授三绝》 宋·苏辙
城西社下老刘君,春服舞雩今几人。
白发弟兄惊我在,喜君游宦亦天伦。
〈微之先生门人,惟仆与子瞻兄、复礼与退翁兄皆仕耳。
〉垂白相逢四十年,猖狂情味老俱阑。 -
24.《送家安国赴成都教授三绝》 宋·苏辙
垂白相逢四十年,猖狂情味老俱阑。
论兵顿似前贤语,莫作当年故目看。 -
25.《送家安国赴成都教授三绝》 宋·苏辙
石室多年款志平,新书久溷里中生。
遣师今见朝廷意,文律还应似两京。 -
26.《送子华兄辞家后还都》 宋·韩维
春鸠鸣桑间,初日动原隰。
马踏露草嘶,人对松风泣。
茅庐耿夕返,金阙想晨入。
回首别袖远,惟见飞花急。 -
27.《开禧元年四月自中都挈家还乡寓居城南十二月》 宋·汪莘
出郭已超俗,住溪尤近真。
青天素和我,白雪便随人。
守道何妨贱,藏书不尽贫。
长怀社中友,共发瓮头春。 -
28.《开禧元年四月自中都挈家还乡寓居城南十二月》 宋·汪莘
世事偏宜假,吾生只认真。
少知行路恶,老爱在家贫。
宁接古时鬼,怕逢今世人。
涧松方卧雪,野草亦争春。 -
29.《开禧元年四月自中都挈家还乡寓居城南十二月》 宋·汪莘
群处那相合,单栖正自如。
好言天外事,懒读世间书。
指直笔难把,唇濡砚屡嘘。
倾壶有余沥,窥瓮得残菹。 -
30.《开禧元年四月自中都挈家还乡寓居城南十二月》 宋·汪莘
每恨投南鹊,尤怜向北枝。
虽蒙今士笑,恐有后人思。
运火解朝冻,咽津弃夜饥。
不来溪上住,那得雪中诗。 -
31.《开禧元年四月自中都挈家还乡寓居城南十二月》 宋·汪莘
彻骨寒谁觉,回骸暖自醒。
直须人悄悄,方得物亭亭。
性伏涵三极,心开烛万灵。
有僧肥臃腫,怪我瘦竛竮。 -
32.《开禧元年四月自中都挈家还乡寓居城南十二月》 宋·汪莘
脱命市朝隘,侧身桑梓深。
山含首阳色,水逞汨罗音。
中夜不能寐,万端都上心。
邻鸡犹未动,沙岛已相寻。 -
33.《开禧元年四月自中都挈家还乡寓居城南十二月》 宋·汪莘
茅屋冻将压,柴扉寒不开。
交朋几竿竹,兄弟数枝梅。
渡口月初出,沙头人正回。
客居殊自在,岁事亦相催。 -
34.《开禧元年四月自中都挈家还乡寓居城南十二月》 宋·汪莘
朱减颜逾皱,霜添鬓却新。
文章应舍我,富贵不如人。
照破生前物,思穷死后神。
谓宜休仕汉,何必只逃秦。 -
35.《开禧元年四月自中都挈家还乡寓居城南十二月》 宋·汪莘
积雪滴还冻,斜阳阴复明。
千峰浓淡碧,一水浅深情。
翳卜犹真禄,樵渔亦美名。
人皆云有命,我独得无生。 -
36.《开禧元年四月自中都挈家还乡寓居城南十二月》 宋·汪莘
筑室深山裹,开门古涧边。
月高猿子叫,日晏虎儿眠。
带雪挑黄菜,敲冰取碧泉。
不知居士乐,空受俗人怜。 -
37.《别家仲行得成都尉西归》 宋·程公许
远役得佳伴,天涯还掺祛。
忧端今转甚,漫仁意何如。
落笔敏无敌,轩髯豪不除。
市桥春好在,勿共酒杯疏。 -
38.《先兄至能远忌丙寅十一月十七日行都谢氏家寓》 宋·陈著
人生有兄弟,手足相扶持。
兄死我独生,我生独何为。
父母生我晚,我忆我儿痴。
兄出我挽袖,兄入我迎衣。 -
39.《庞居士阖家都去图赞》 宋·释智愚
神出鬼没,接响承虚。
这一火络,邪法难扶。
互将鱼目作明珠,笑倒西天碧眼胡。