-
261.《秋山》 宋·卫宗武
秋山抱奇姿,不肯事妩媚。
犹夫尘外士,飘然有仙气。
霜风肃宇宙,林壤去菑翳。
皮毛剥落尽,玉骨乃挺异。 -
262.《春日田园杂兴》 宋·仇远
一湾新绿护茅庐,草细泥忪已可锄。
野老但知分社酒,地官宁复进农书。
莺花眼界人烟外,蚕麦生涯谷雨余。
我爱赋归陶令尹,柳边时见小蓝舆。 -
263.《上詹仲通县尉》 宋·华岳
松竹不著花,密叶徒和帚。
江梅不藏叶,寒花缀枯朽。
独有龙焙茶,花叶秀而耦。
冰霜著群木,冻死十八九。 -
264.《南乡子 和欧阳玄之韵》 元·许有壬
高论听悬河。
先知新诗问老坡。
手冷不甘寒气早,谁呵。
更被黄花笑鬓皤。
风竹乱婆娑。
老我衰颜藉酒酡。
佳节重逢真可赏,赓歌。
陶令壶觞 -
265.《南乡子 和欧阳玄之韵》 元·许有壬
高论听悬河。
先知新诗问老坡。
手冷不甘寒气早,谁呵。
更被黄花笑鬓皤。
风竹乱婆娑。
老我衰颜藉酒酡。
佳节重逢真可赏,赓歌。
陶令壶觞 -
266.《西轩罢斋暂别先进诸友》 宋·陈藻
菜羹脱粟布襕衫,酒肉随时亦饱酣。
生理傍人那得见,泉源在我久弥甘。
引身可是陶成器,来学须教青出蓝。
若要参禅生一问。
也胜削发礼瞿昙。 -
267.《拟古(四首)》 明·张羽
处世如逆旅,生年少至百。
朱颜易枯槁,鬓发终变白。
一朝气息尽,奄然归幽宅。
衣裳弗复御,车马他人得。 -
268.《与孟能静饮联句复和三首》 宋·方回
仕宦可止不止酒,乃所愿学陶五柳。
春夏秋冬皆有花,四时无日不重九。
莫欺左持蟹螯手,莫笑涎流曲车口。
醉能题壁又能歌,德行文章总无有。 -
269.《题刘养晦练江并序文炳》 宋·方回
朝为练江吟,暮为练江吟。
练江果何在,曰在江之阴。
练江不在眼,练江常在心。
譬之古君子,土思操南音。 -
270.《九日即事》 宋·方回
閒居九日意何穷,落木长江感旧同。
佳句致多惟杜老,良辰专美只陶翁。
为问从人游戏马,何如对物咏来鸿。
无萸无菊无螃蟹,亦可随宜酒一中。 -
271.《次韵杜永年东斋种竹》 宋·郭印
王郎英骨今已枯,风流声名浑未除。
结交斯人千载上,唯君执手同登车。
平生爱竹遂成癖,竹间醉倒无人扶。
今日君醒竹还醉,区区手植不暇餔。 -
272.《抚松堂》 宋·李处权
丈人居水南,未省价高索。
平生丘壑事,长啸天宇窄。
舍榜五株柳,宛是陶家宅。
舍南数亩园,似与人境隔。 -
273.《自宜兴归谒邹德久不遇》 宋·李处权
客里仍惊奔,南走荆溪上。
系船楼前树,偶接丈人行。
兹惟天下士,抱负不可状。
而今年七十,面睟背益盎。 -
274.《和陆振之见赠韵》 宋·陆文圭
我怀陶元亮,早弃彭泽令。
宁甘柴桑饿,不受宋人聘。
晚诗题甲子,绕著义熙正。
得书晋徵士,千载论始定。 -
275.《和时圣昭兼酬刘原博》 明·程嘉燧
劳生真厌老来忙,但喜残年相见长。
禁火风光春断酒,浴蚕时月夜舂粮。
陶公日没思燔烛,仲子辰佳可命觞。
独爱幽栖身懒动,敢将衰病学嵇康。