-
381.《不寐》 宋·方回
眇忽微茫一入思,穿天匝地遍垓维。
残秋夜静山深处,孤客灯昏酒醒时。
自宝此身方有寿,不穷我辈更无诗。
少陵同谷七歌在,每一歌之泪欲垂。 -
382.《二月十六日夜独酌思归四首》 宋·方回
閒忆山中一片云,归欤莫待草风薰。
老身岂可为形役,俗语何堪著耳闻。
乍醉乍醒终郁郁,孰非孰是几纷纷。
颠寒踣饿男儿事,已办渊明自祭文。 -
383.《次韵仇仁近有怀见寄十首》 宋·方回
少年忽作白头人,慷慨悲歌岂为身。
屈子独醒天可问,重华久去士常贫。
瓶无储粟陶元亮,马似乘船贺季真。
此味孰能相识察,陨霜硕果有余春。 -
384.《三月六日再用韵二首》 宋·方回
百杯不乱善食酒,如手拜玉肘生柳。
貌醉心醒戒亢悔,一斟一酌乾用九。
犹龙世岂无斯人,渔网可致皆常鳞。
蜾蠃螟蛉勿浪语,得似刘伶鸡肋身。 -
385.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
386.《三月二十日张君輗约饮王子由紫霞道院酒字为》 宋·方回
城中残春未识春,城外心赏无不有。
今年春寒晚乃暖,尚余飞絮忘高柳。
西湖孰谓西子老,虽老绝胜登徒丑。
刺水乍见新荷翻,衔泥莫辨乳燕耦。 -
387.《五月二夜闻雨大□□日至杭》 宋·方回
□凉唤起酒醒人,听雨更阑得句新。
儿子远来作生□,□□□十六年身。 -
388.《正月初七日如江西以畏饮辞吴式贤宅宿向果市》 宋·方回
残雪西郊路,依稀已似春。
初程何必远,相识况如亲。
久远交宜淡,沉绵饮戒醇。
故辞情话龙,拟便稳眠身。 -
389.《劳心》 宋·顾逢
多少劳心者,青春已白髭。
百年皆醉日,一死是醒时。
天地蜉蝣化,江湖杜宇悲。
此身元自赘,况复有妻儿。 -
390.《兰坡》 宋·郭印
梅花扫迹春无光,继踵惟有幽兰香。
天姿冲澹谢朱粉,睥睨百卉皆优倡。
高人采撷纫为佩,养之盆盎移中堂。
微风馥馥来何所,一干鼻观尤非常。 -
391.《和时升种竹韵》 宋·郭印
何物比君子,猗猗庭前竹。
直节虚心人不顾,高标雅态自殊俗。
千亩碧云虽未有,数竿清风也自足。
兴来寻访不知懒,到处敲门忘检束。 -
392.《次韵德基效欧阳体作雪诗禁体物之字兼送表臣》 宋·李处权
朝来冻坐如缩龟,不闻打窗那得知。
江南地暖亦有此,惊心远自龙沙吹。
六一居士最能赋,东坡先生追撚髭。
腐儒得句亦起舞,砚寒沃笔浮轻澌。 -
393.《岁晚诸君送酒赋长歌以谢之》 宋·李处权
我有经纶天下之大志,陶冶万物之雄心。
上书几欲自藏达,君门无籍不可寻。
归来抚剑星斗近,老去援琴山水深。
混迹渔樵友麋鹿,兴发时为梁父吟。 -
394.《游罗汉院因会张良辅大夫遂留於壁》 宋·李处权
寺古天寒杖屦清,閒身合得此閒行。
破烟独鸟惊人去,积雪群峰照眼明。
坐久泉声醒客耳,谈余茗味发诗情。
张公语壮髯如戟,蚤晚掀涛看斩鲸。 -
395.《调李教授》 宋·李复
君不见屈平放逐南辞楚,憔悴行吟并江浦。
一闻鼓枻笑独醒,搔首低回愧渔父。
又不见渊明鼓泽投簪缨,退隐衡门依五柳。
凝尘满匣不鸣弦,头上接{上四下离}亲漉酒。 -
396.《闵雨诗》 宋·李覯
吴江之南,是曰丰国。
五种之生天下食,一岁不登,吾民菜色。
如何天不仁, -
397.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
威音前,咸淳后,一个黑粼皴,机发牢关透。
全身游戏生死园林,信脚踏翻圣凡窠臼。
笑释迦客梦未醒,耻弥勒藩未剖。
客梦醒,藩篱剖,贬入无何有。 -
398.《雨夜》 宋·释文珦
身同水上萍,老去尚飘零。
远客人谁到,空床梦独醒。
闪云双电紫,晦雨一灯青。
慷慨长歌发,歌声入杳冥。 -
399.《归剡五首》 宋·释行海
处处溪山处趣真,不曾富贵不曾贫。
梦中觅句浑如醒,秋后看花亦似春。
未许黄金酬苦节,只应白鸟伴闲身。
门前一径苍苔色,终岁喜无车马尘。 -
400.《偈颂三十首》 宋·释印肃
佛是西天之梵语,此土将觉义以同名。
心边不觉属众生,心转觉时一切佛。
佛开口处为言教,化导迷心转觉心。
众生开口成寐语,沙魇群迷叫不醒。