-
21.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
22.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
23.《与王忘机饮观音阁时忘机将访友楚中》 明·尹伸
三日不对客,五日不登山。
摊书纵过千余卷,眉颖心灵了不关。
莫嫌欹峭一痕石,百顷澄光娇软碧。
雨天胧胧七点峰,烟霄翠滴寒楼脊。 -
24.《同赋山居七夕》 唐·李峤
明月青山夜,高天白露秋。
花庭开粉席,云岫敞针楼。
石类支机影,池似泛槎流。
暂惊河女鹊,终狎野人鸥。 -
25.《寄浙漕王子文野以思君令人老五字为韵得诗五》 宋·五迈
长沙一倾盖,情好如埙篪。
间关十寒暑,何时不相思。
君为睢邸教,再挹冰玉姿。
升堂拜寿母,摩机识馨儿。 -
26.《钟山法会诗(八首)》 明·同庵简公
皓月华星傍九霄,夜深端坐圣躬劳。
乐声按舞渔山近,花雨飘空鹫岭高。
玉册读文传太祝,金柈捧奠出仪曹。
从容望燎銮舆动,目送中天白玉毫。 -
27.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
28.《野饮》 宋·陆游
春雨行路难,春寒客衣薄;客衣薄尚可,泥深畏驴弱。
溪桥有孤店,村酒亦可酌,凫茈小甑炊,丹柿青篾络。
人生忧患窟,骇机日夜作;野饮君勿轻,名宦无此乐。 -
29.《野凫》 宋·王炎
白水满塘蒲荇青,野凫相对浴春晴。
背人飞去犹回顾,我已忘机莫浪惊。 -
30.《贺新郎(送杜子野赴省)》 宋·严仁
说到城南杜。
尽风流、至今人号,去天尺五。
家世联翩苍玉佩,自有文章机杼。
看鸾凤、九霄轩翥。 -
31.《林泉怡性歌为东晖上人作》 明·香严和尚
伽黎分付参玄人,水边林下颐天真。
须就松间结茅屋,竟无闲事劳精神。
碧草苍苔净如洗,却教何处飞红尘。
占得白云万余亩,山猿野鸟来相亲。 -
32.《结交行送武之文》 元·王冕
江南野人毛发古,骑牛读书无一侣。
白眼遥看泰华云,赤脚冷濯沧浪雨。
长安小儿不足数,论文忽有东平武。
武君胸中气峥嵘,呼吸云梦吞沧溟。 -
33.《韩介玉画为童中州掌教题(介玉乃张仲举门人》 明·张羽
我识河东老词客,鹤骨伶俜长八尺。
白头徒步拾公卿,人生变化谁能测。
将军跋扈天为倾,公持寸管力与争。
当时直气动朝野,至今文采传诸生。 -
34.《冬日宣城开元寺赠元孚上人》 唐·许浑
一钵事南宗,僧仪称病容。
曹溪花里别,萧寺竹前逢。
烛影深寒殿,经声彻曙钟。
欲斋檐睡鸽,初定壁吟蛩。 -
35.《高士咏·汉阴丈人》 唐·吴筠
野哉汉阴叟,好古遂忘机。
抱瓮诚亦勤,守朴全道微。
子贡初不达,听言识其非。
已为风波人,怳惘失所依。 -
36.《抛球乐·道人心印悟来》 元·长筌子
道人心印悟来,自然惺洒。
这妙用、玄关造化,神功巧笔,今古难画。
见壶中、不夜春光,有锦绣、江山相亚。
处处花萼楼台,秀吐香风,高耸蟠桃架。 -
37.《东城被盗得世字》 宋·秦观
野人无机心,触事少防卫。
所至辄酣寝,屡堕穿窬计。
孤亭夜深墨,风死雨初霁。
有盗穴壁来,攘取逮衾袂。 -
38.《和利州鲜于转运公剧八咏·间燕亭》 宋·司马光
吏治正倥偬,夫君何燕间。
蚕丝既云寡,符移皆可删。
印封人事散,蹑屐升东山。
放杖坐危亭,清啸出去间。
无私席宾少,忘机林鸟还。
野人瞻翠微,稽首双眉斑。 -
39.《宫使待制舍人赵公挽诗三首》 宋·李弥逊
秀出青徐野,风移邹鲁乡。
家声齐丙魏,人物到轩黄。
漫仕从三已,危机付两忘。
并游无此老,谁与共行藏。 -
40.《丞相张公筑室湘江之上若欲远人间事尽心於山》 宋·李弥逊
蕙櫋兰橑湿青红,衡岳湘江一望通。
晓日云烟随几杖,春风花草近房栊。
赤松未结忘机伴,绿野聊从避俗翁。
更欲将心何处尽,山河全露妙明中。