-
41.《和友人喜相遇十首》 唐·李咸用
为儒自愧已多年,文赋歌诗路不专。
肯信披沙难见宝,只怜苫草易成编。
燕昭寤寐常求骏,郭隗寻思未是贤。 -
42.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
43.《括虞美人》 宋·林正大
武昌七十庞眉叟。
学备从年少。
萧萧笛竹楚山秋。
当日买林曾典、黑貂裘。 -
44.《戏赠张五弟諲三首》 唐·王维
吾弟东山时。
心尚一何远。
日高犹自卧。
钟动始能饭。 -
45.《庆源宣义王丈,以累举得官,为洪雅主簿,雅》 宋·苏轼
青衫半作霜叶枯,遇民如儿吏如奴。
吏民莫作官长看,我是识字耕田夫。
妻啼儿号刺史怒,时有野人来挽须。
拂衣自注下下考,芋魁饭豆吾岂无。 -
46.《庆源宣义王丈以累举得官为洪雅主簿雅州户掾》 宋·苏轼
戏请黄鲁直学士秦少游贤良各为赋一首为老人光华青衫半作霜叶枯,遇民如儿吏如奴。
吏民莫作官长看,我是识字耕田夫。
妻啼儿号刺史怒,时有野人来挽须。
拂衣自注下下考,芋魁饭豆吾岂无。 -
47.《次韵子瞻自普照入山独游二庵》 宋·苏辙
披榛入山山路细,钟声出寺门将闭。
石苔冉冉上芒鞋,草露漙漙著衣袂。
野人茅茨苫竹屋,终身局促无生计。
天公未胜困人,春田米尽秋田继。
老妻稚子亦自乐,野草山花还插髻。
长笑人间醉未醒,终老辛勤漫欺世。 -
48.《颍川城东野老》 宋·苏辙
我归颍川无故人,城东野老须如银。
少年椎埋起黄尘,晚岁折节依仙真。
走如麏鹿人莫亲,呼来上堂饮清樽。
踞床闭目略频伸,指我黄河出昆仑。 -
49.《题王敬仲野亭》 宋·戴表元
王家野亭苍翠边,秋山万叠相钩连。
披衣晓霁伴云坐,散发夜凉须月眠。
主人清豪亦好客,常有车盖来翩翩。
门间无烦鹤通谒,酒散有时风扫筵。 -
50.《喜晴联句》 唐·白居易
苦雨晴何喜,喜于未雨时。
气收云物变,声乐鸟乌知。
——白居易
蕙泛光风圃,兰开皎月池。 -
51.《木兰花慢·步凉颸绿野》 宋·邓剡
步凉颸绿野,□锺鼓、□园林。
有骑竹更生,扶藜未老,歌舞堂阴。
金鞭半横玉带,烨神人、风度五云深。
大耐自应鹤骨,活人总是天心。 -
52.《二月十六日,与张、李二君游南溪,醉後,相》 宋·苏轼
终南太白横翠微,自我不见心南飞。
行穿古县并山麓,野水清滑溪鱼肥。
须臾渡溪踏乱石,山光渐近行人稀。
穷探愈好去愈锐,意未满足枵如饥。 -
53.《自崔镇至济州人情风俗可叹三十韵》 元·王冕
天阙星河近,关山道路长。
断云依野树,归鸟傍斜阳。
吊古添惆怅,伤时重慨慷。
艰难衣带缓,辛苦□毛苍。 -
54.《过秀野亭观赵昌花》 宋·朱翌
牡丹酴醾送春归,南风亦复吹戎葵。
青女不瘦芙蓉肌,雪中山茶火争辉。
此开彼落相背驰,安得坐隅皆见之。
剑南老人来解衣,好手不免如徐熙。 -
55.《赵令畤德麟作襄阳从事丁丑季冬出行南山三邑》 宋·李廌
邹湛葛疆往过此,幕中佐曹畏简书。
习池岘首自今古,故寺悲喜成空虚。
越王之孙府从事,恶人亦作俗吏呼。
日从云间二三子,醉吟啸傲相携扶。 -
56.《野蔷薇》 宋·周文璞
娟娟篱头花,白白间绿叶。
明光裁贩袴,不掩游子屟。
馀春背人去,乞与弄芳蝶。
感我万古心,离离不相接。 -
57.《送野塘王经历三十韵》 宋·何梦桂
切变浩无极,俯仰长吁嘻。
人情恩与雠,相值每不期。
邯郸至受兵,何与鲁酒醨。
弄丸本我心,乃解两家围。 -
58.《梦江彦文》 宋·李处权
春寒苹末风尤劲,过雨山林都眼净。
西江天来泻明镜,劈箭孤帆飞小艇。
中有丈人若冰壶,冰为眸子玉作肤。
黄河逆流沧海枯,仿佛羡门丹丘徒。 -
59.《酬田就》 唐·姚合
闲居多僻静,犹恐道相违。
只是夜深坐,那堪春未归。
嫩苔粘野色,香絮扑人衣。
纵有野僧到,终朝不话非。 -
60.《野蚕》 唐·于濆
野蚕食青桑,吐丝亦成茧。
无功及生人,何异偷饱暖。
我愿均尔丝,化为寒者衣。