-
21.《野田行》 唐·张碧
风昏昼色飞斜雨,冤骨千堆髑髅语。
八纮牢落人物悲,是个田园荒废主。
悲嗟自古争天下,几度乾坤复如此。 -
22.《野雉词》 元·杨维桢
野雉异兮家鸡,雉将雏兮栖栖。
嫁刘季兮逐季飞,不逐季兮季狐疑。
羽翼成兮两口苦无违。 -
23.《将进酒·君唐虞兮臣皋夔》 宋·曹勋
君唐虞兮臣皋夔,将卫霍兮恢边陲。
时文景兮民雍熙,狱无冤人兮野无蒿藜。
玉烛亘天汉离以昭兮,其惟百姓日用而不知。
歌鹿鸣与既醉兮,而颂声洋溢乎康逵。 -
24.《夜观野舟浩歌有感》 宋·王柏
康衢久寂寞,击壤音微茫。
南风启箫韶,拜手赓明良。
周衰二雅废,凤兮歌楚狂。
楚狂已再变,三闾竟哀伤。 -
25.《和子野郊居见寄》 宋·仇远
归去来兮意趣长,幽居远隔水云乡。
花粘石风吟诗笔,风度溪房煮药香。
把酒有时思太白,下车何日见元方。
云萍暂聚还分散,可是先生铁石肠。 -
26.《王御史野塘图歌》 宋·方回
野塘之水兮其色油油,以畜以泄兮灌我良畴。
弋有凫雁兮盟有鸥,我出而仕兮可则进,脱如不可兮还我锄耰。
水之上兮山之下, -
27.《野有死麇》 先秦·诗经
野有死麇,白茅包之;
有女怀春,吉士诱之。
林有朴樕[1],野有死鹿;
白茅纯束,有女如玉。
舒而脱脱兮,无感我帨[2]兮,无使尨[3]也吠。 -
28.《野有蔓草》 先秦·诗经
野有蔓草,零露漙[1]兮。
有美一人,清扬婉兮。
邂逅相遇,适我愿兮。
野有蔓草,零露瀼瀼[2]。
有美一人,婉如清扬。
邂逅相遇,与子偕臧。 -
29.《葛生》 先秦·佚名
葛生蒙楚,蔹蔓于野。
予美亡此,谁与?独处?
葛生蒙棘,蔹蔓于域。
予美亡此,谁与?独息? -
30.《小明》 先秦·佚名
明明上天,照临下土。
我征徂西,至于艽野。
二月初吉,载离寒暑。
心之忧矣,其毒大苦。 -
31.《相和歌辞·决绝词三首》 唐·元稹
乍可为天上牵牛织女星,不愿为庭前红槿枝。
七月七日一相见,故心终不移。
那能朝开暮飞去,一任东西南北吹。 -
32.《琴曲歌辞·履霜操》 唐·韩愈
父兮儿寒,母兮儿饥。
儿罪当笞,逐儿何为。
儿在中野,以宿以处。
四无人声,谁与儿语。
儿寒何衣,儿饥何食。
儿行于野,履霜以足。
母生众儿,有母怜之。
独无母怜,儿宁不悲。 -
33.《琴曲歌辞·明月引》 唐·卢照邻
洞庭波起兮鸿雁翔,风瑟瑟兮野苍苍。
浮云卷霭,明月流光。
荆南兮赵北,碣石兮潇湘。
澄清规于万里,照离思于千行。 -
34.《明月引》 唐·卢照邻
洞庭波起兮鸿雁翔,风瑟瑟兮野苍苍。
浮云卷霭,明月流光。
荆南兮赵北,碣石兮潇湘。
澄清规于万里,照离思于千行。 -
35.《孤松篇》 唐·刘希夷
蚕月桑叶青,莺时柳花白。
澹艳烟雨姿,敷芬阳春陌。
如何秋风起,零落从此始。
独有南涧松,不叹东流水。 -
36.《登吴古城歌》 唐·刘长卿
登古城兮思古人,感贤达兮同埃尘。
望平原兮寄远目,叹姑苏兮聚麋鹿。
黄池高会事未终,沧海横流人荡覆。
伍员杀身谁不冤,竟看墓树如所言。 -
37.《远别离》 唐·李白
远别离,古有皇英之二女,乃在洞庭之南,潇湘之浦。
海水直下万里深,谁人不言此离苦?
日惨惨兮云冥冥,猩猩啼烟兮鬼啸雨。
我纵言之将何补? -
38.《种莴苣》 唐·杜甫
阴阳一错乱,骄蹇不复理。
枯旱于其中,炎方惨如毁。
植物半蹉跎,嘉生将已矣。
云雷欻奔命,师伯集所使。 -
39.《补乐歌十首·大夏》 唐·元结
(《大夏》,有夏氏之乐歌也,其义盖称禹治水,其功能大中国。
凡三章,章四句)
茫茫下土兮,乃生九州。 -
40.《补乐歌十首·大夏》 唐·元结
(《大夏》,有夏氏之乐歌也,其义盖称禹治水,其功能大中国。
凡三章,章四句)
茫茫下土兮,乃生九州。