-
121.《江湖散人歌》 唐·陆龟蒙
江湖散人天骨奇,短发搔来蓬半垂。
手提孤篁曳寒茧,口诵太古沧浪词。
词云太古万万古,民性甚野无风期。 -
122.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
123.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
124.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
125.《奉酬袭美苦雨见寄》 唐·陆龟蒙
松篁交加午阴黑,别是江南烟霭国。
顽云猛雨更相欺,声似虓号色如墨。
茅茨裛烂檐生衣,夜夜化为萤火飞。 -
126.《小游仙诗九十八首》 唐·曹唐
玉箫金瑟发商声,桑叶枯干海水清。
净扫蓬莱山下路,略邀王母话长生。
上元元日豁明堂,五帝望空拜玉皇。
万树琪花千圃药,心知不敢辄形相。 -
127.《游寺》 唐·李咸用
无家自身在,时得到莲宫。
秋觉暑衣薄,老知尘世空。
幽情怜水石,野性任萍蓬。
是处堪闲坐,与僧行止同。 -
128.《燕》 唐·罗隐
不必嫌漂露,何妨养羽毛。
汉妃金屋远,卢女杏梁高。
野迥双飞急,烟晴对语劳。
犹胜黄雀在,栖息是蓬蒿。 -
129.《燕》 唐·罗隐
不必嫌漂露,何妨养羽毛。
汉妃金屋远,卢女杏梁高。
野迥双飞急,烟晴对语劳。
犹胜黄雀在,栖息是蓬蒿。 -
130.《和陶渊明贫士诗七首》 唐·唐彦谦
贫贱如故旧,少壮即相依。
中心不敢厌,但觉少光辉。
向来乘时士,亦有能奋飞。
一朝权势歇,欲退无所归。 -
131.《和陶渊明贫士诗七首》 唐·唐彦谦
贫贱如故旧,少壮即相依。
中心不敢厌,但觉少光辉。
向来乘时士,亦有能奋飞。
一朝权势歇,欲退无所归。 -
132.《移莎》 唐·唐彦谦
移从杜城曲,置在小斋东。
正是高秋里,仍兼细雨中。
结根方迸竹,疏荫托高桐。
苒苒齐芳草,飘飘笑断蓬。 -
133.《山中寡妇/时世行》 唐·杜荀鹤
夫因兵死守蓬茅,麻苎衣衫鬓发焦。
桑柘废来犹纳税,田园荒后尚征苗。
时挑野菜和根煮,旋斫生柴带叶烧。
任是深山更深处,也应无计避征徭。 -
134.《送友人游边》 唐·黄滔
虏酒不能浓,纵倾愁亦重。
关河初落日,霜雪下穷冬。
野烧枯蓬旋,沙风匹马冲。
蓟门无易过,千里断人踪。 -
135.《赠王山人》 唐·唐求
红藤一柱脚常轻,日日缘溪入谷行。
山下有家身未老,灶前无火药初成。
经秋少见闲人说,带雨多闻野鹤鸣。
知到蓬莱难再访,问何方法得长生。 -
136.《清源途中旅思》 唐·陈陶
古木闽州道,驱羸落照间。
投村碍野水,问店隔荒山。
身事几时了,蓬飘何日闲。
看花滞南国,乡月十湾环。 -
137.《圣帝击壤歌四十声》 唐·陈陶
百六承尧绪,艰难土运昌。
太虚横彗孛,中野斗豺狼。
帝曰更吾嗣,时哉忆圣唐。
英星垂将校,神岳诞忠良。 -
138.《钟陵秋夜》 唐·陈陶
洪崖岭上秋月明,野客枕底章江清。
蓬壶宫阙不可梦,一一入楼归雁声。 -
139.《秋日雨中与萧赞善访殷舍人于翰林座中作》 唐·徐铉
野出西垣步步迟,秋光如水雨如丝。
铜龙楼下逢闲客,红药阶前访旧知。
乱点乍滋承露处,碎声因想滴蓬时。
银台钥入须归去,不惜馀欢尽酒卮。 -
140.《晚投南村》 唐·卫叶
客行逢日暮,原野散秋晖。
南陌人初断,西林鸟尽归。
暗蓬沙上转,寒叶月中飞。
村落无多在,声声近捣衣。