-
181.《到宣武三十韵》 唐·李绅
七月趋梁苑,三年谢尹京。
旧风除物蠹,新律奉师贞。
龙节双油重,蛇矛百练明。
跃鱼连后旆,腾虎耀前旌。 -
182.《送端上人游天台》 唐·施肩吾
师今欲向天台去,来说天台意最真。
溪过石桥为险处,路逢毛褐是真人。
云边望字钟声远,雪里寻僧脚迹新。
只可且论经夏别,莫教琪树两回春。 -
183.《送无可上人游边》 唐·姚合
一钵与三衣,经行远近随。
出家还养母,持律复能诗。
春雪离京厚,晨钟近塞迟。
亦知莲府客,夜坐喜同师。 -
184.《送文著上人游越》 唐·姚合
水石随缘岂计程,东吴相遇别西京。
夜禅月下袈裟湿,晓上山巅锡杖鸣。
念我为官应易老,羡师依佛学无生。
越中多有前朝寺,处处铁钟石磬声。 -
185.《送元绪上人游商山》 唐·姚合
万法空门里,师修历几生。
过来心已悟,未到行弥精。
溪寂钟还度,林昏锡独鸣。
朝簪抽未得,此别岂忘情。 -
186.《送僧栖真归杭州天竺寺》 唐·姚合
吏事日纷然,无因到佛前。
劳师相借问,知我亦通禅。
古寺杉松出,残阳钟磬连。
草庵盘石上,归此是因缘。 -
187.《武功县中作三十首(一作武功县闲居)》 唐·姚合
县去帝城远,为官与隐齐。
马随山鹿放,鸡杂野禽栖。
绕舍惟藤架,侵阶是药畦。
更师嵇叔夜,不拟作书题。 -
188.《过无可僧院》 唐·姚合
忆师眠复起,永夜思迢迢。
月下门方掩,林中寺更遥。
钟声空下界,池色在清宵。
终拟修禅观,窗间卷欲烧。 -
189.《过无可上人院》 唐·姚合
寥寥听不尽,孤磬与疏钟。
烦恼师长别,清凉我暂逢。
蚁行经古藓,鹤毳落深松。
自想归时路,尘埃复几重。 -
190.《过城南僧院》 唐·姚合
寺对远山起,幽居仍是师。
斜阳通暗隙,残雪落疏篱。
松静鹤栖定,廊虚钟尽迟。
朝朝趋府吏,来此是相宜。 -
191.《过无可僧院》 唐·姚合
忆师眠复起,永夜思迢迢。
月下门方掩,林中寺更遥。
钟声空下界,池色在清宵。
终拟修禅观,窗间卷欲烧。 -
192.《过无可上人院》 唐·姚合
寥寥听不尽,孤磬与疏钟。
烦恼师长别,清凉我暂逢。
蚁行经古藓,鹤毳落深松。
自想归时路,尘埃复几重。 -
193.《过城南僧院》 唐·姚合
寺对远山起,幽居仍是师。
斜阳通暗隙,残雪落疏篱。
松静鹤栖定,廊虚钟尽迟。
朝朝趋府吏,来此是相宜。 -
194.《长安杂题长句六首》 唐·杜牧
觚棱金碧照山高,万国珪璋捧赭袍。
舐笔和铅欺贾马,赞功论道鄙萧曹。
东南楼日珠帘卷,西北天宛玉厄豪。 -
195.《宣州开元寺赠惟真上人》 唐·杜牧
曾与径山为小师,千年僧行众人知。
夜深月色当禅处,斋后钟声到讲时。
经雨绿苔侵古画,过秋红叶落新诗。
劝君莫厌江城客,虽在风尘别有期。 -
196.《寄契盈上人》 唐·许浑
何处是西林,疏钟复远砧。
雁来秋水阔,鸦尽夕阳沉。
婚嫁乖前志,功名异夙心。
汤师不可问,江上碧云深。 -
197.《早发中岩寺别契直上人》 唐·许浑
苍苍松桂阴,残月半西岑。
素壁寒灯暗,红炉夜火深。
厨开山鼠散,钟尽岭猿吟。
行役方如此,逢师懒话心。 -
198.《赠送前刘五经映三十四韵》 唐·李商隐
建国宜师古,兴邦属上庠。
从来以儒戏,安得振朝纲。
叔世何多难,兹基遂已亡。
泣麟犹委吏,歌凤更佯狂。 -
199.《青龙寺僧院》 唐·刘得仁
常多簪组客,非独看高松。
此地堪终日,开门见数峰。
苔新禽迹少,泉冷树阴重。
师意如山里,空房晓暮钟。 -
200.《和段校书冬夕寄题庐山》 唐·刘得仁
名高身未到,此恨蓄多时。
是夕吟因话,他年必去随。
尝闻庐岳顶,半入楚江湄。
几处悬崖上,千寻瀑布垂。