-
21.《宝鼎现(寿京尹曾留远侍郎渊子)》 宋·陈著
玉宸凝眷。
要得培□,神皋根本。
天赋与、经纶好手,门外红尘谈笑遣。
任草色、遍空庭交翠,月往风来自便。 -
22.《宝鼎现(寿京尹曾留远侍郎渊子)》 宋·陈著
玉宸凝眷。
要得培□,神皋根本。
天赋与、经纶好手,门外红尘谈笑遣。
任草色、遍空庭交翠,月往风来自便。 -
23.《霜天晓角(寿萧静安,时归永新)》 宋·刘辰翁
归来把菊。
春瓮今朝熟。
苦苦留君不得,携孺子、到汾曲。
庐山真面目。
冰清还映玉。
长笑欧公老懒,君且住、饮螺绿。
其子昏燕氏。 -
24.《法驾导引(代寿丹山)》 宋·刘辰翁
东风雨,东风雨,河汉洗蓬莱。
只见丹山高万丈,不知古驿路傍埃。
到海几时回。
二月八,二月八,长见醉桃腮。
天上玉堂怀旧草,面前金鼎又无梅。
除是老翁来。 -
25.《八声甘州(寿张尚书)》 宋·詹玉
从黄石容履,一编书,曾佐汉王关。
甚殷勤佳约,茹芝人共,引鹤差鸾。
借手便成羽翼,方略正如闲。
说道赤松去,还在人间。 -
26.《沁园春(自寿)》 宋·熊禾
自笑生身,历事以来,垂六十年。
仿浮沈闾里,半非识面,交游朋友,各已华颠。
富贵不来,少年已去,空风悠悠岁月迁。
虽然是,壮心一点,犹自依然。 -
27.《水调歌(寿黄邦彦·四月初八)》 宋·胡德芳
湛湛玉清水,矗矗炼丹山。
秀环侯泮,广文分得括苍仙。
虞殿薰风初入。
尧陛祥蓂七叶,此际庭真贤。 -
28.《水调歌(寿黄邦彦·四月初八)》 宋·胡德芳
湛湛玉清水,矗矗炼丹山。
秀环侯泮,广文分得括苍仙。
虞殿薰风初入。
尧陛祥蓂七叶,此际庭真贤。 -
29.《献寿诗》 宋·孙纬
面脸丹如朱顶鹤,髭髯长似绿毛龟。
欲知相府生辰日,此是人间祭灶时。 -
30.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
31.《大招》 先秦·屈原
青春受谢,白日昭只。
春气奋发,万物遽只。
冥凌浃行,魂无逃只。
魂魄归来!无远遥只。 -
32.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
33.《报刘一丈书》 明·宗臣
数千里外,得长者时赐一书,以慰长想,即亦甚幸矣;何至更辱馈遗,则不才益 将何以报焉?书中情意甚殷,即长者之不忘老父,知老父之念长者深也。
至以「上下 相孚,才德称位」语不才,则不才有深感焉。
夫才德不称,固自知之矣;至於不孚之病,则尤不才为甚。
且今之所谓孚者,何哉?日夕策马,候权者之门。 -
34.《七谏》 两汉·东方朔
初放
平生于国兮,长于原野。
言语讷譅兮,又无彊辅。
浅智褊能兮,闻见又寡。 -
35.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
36.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。 -
37.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
38.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
39.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
40.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。