-
1.《呈痴绝庵主颂》 宋·徐敏子
痴绝有庵不肯住,弄老挑云径山去。
地水火风分裂时,亲书赠予黄葛布。
蜕封读罢咽无语,会得龙须能辟暑。
岂知玉骨本清凉,书则珍藏布不取。 -
2.《仿李营丘寒山图(有序)》 明·董其昌
拈笔经营辋口居,心知余习未全除。
莫将枕漱闲家具,又入中山箧里书。 -
3.《华亭顾道友儿女俱出家求颂》 宋·释正觉
儿儿女女著袈裟,留得闲身具在家。
不作丘坑看觉地,当鉏荟蘙种昙华。
深藏北斗端能许,吸尽西江始较些。
三界脱然亡影像,净名居士好生涯。 -
4.《凤栖梧》 宋·杜安世
任在芦花最深处。
浪静风恬,又泛轻舟去。
去到滩头遇俦侣。
散唱狂歌鱼未取。
不把身心干时务。
一副轮竿,莫笑闲家具。
待拟观光佐明主。
将甚医他民病苦。 -
5.《凤栖梧》 宋·李吕
一岁光阴寒共暑。
一日光阴,只个朝还暮。
有物分明能唤寤。
晚钟晨角君听取。
扰扰胶胶劳百虑。
究竟思量,没个相干处。
只有一般携得去。
世人唤作闲家具。 -
6.《大江东去·人生最贵》 元·刘志渊
人生最贵,禀五行真气,千灵夙赋。
首足方圆天地肖,反被阴阳陶铸。
秋月春花,昨朝今日,断送红颜去。
前程路险,到时手足无措。 -
7.《公和尚赞》 宋·释慧开
杖头络索闲家具,应认三朝经岁秋。
生向应窠来处异,面皮擘破十三头。
因渠达磨枝条布,恼乱春风卒未休。 -
8.《傅大土赞》 宋·释慧开
对御请经,无本可据。
案上一挥,谁知落处。
知落处,拍板兴门槌,总是闲家具。 -
9.《颂古三十六首》 宋·释惟一
老倒赵州无本据,翻手为云覆手雨,觌面当机不覆藏,往往少人知落处。
知落处,是甚闲家具。 -
10.《颂古九十八首》 宋·释印肃
门外君子至,一切人不会。
打这闲家具,甘贽与南泉。
大地扶不起,为甚扶不起,果报还如是。 -
11.《偈颂一百六十首》 宋·释宗杲
今夜唤明朝作来,明朝唤今夜作去岁。
即称来年今夜合来,既号去岁明朝合去。
来年今夜不见来,去岁明朝定不去。
既不来,又不去, -
12.《颂古一百二十一首》 宋·释宗杲
南泉打破闲家具,浩浩诸方作话看。
今日为君重举过,明明历历不顢頇。 -
13.《十四夜和招友人》 明·程嘉燧
水边林外夕阳楼,已分残年伴送秋。
谁谓孤云亡住著,自吟丛桂可淹留。
剩添风月闲家具,凭占烟波小钓舟。
君肯放忙相料理,不妨斜日到林丘。 -
14.《渔家傲 余读欧公李太尉席上作十二月淦家傲》 元·欧阳玄
其盛丽,生平思仿佛一言不可得。
近年窃官于朝,久客辇下,每欲放此,作十二阕,以道京师两城人物之富,四时节令之华,他日归农,或可资间暇也。
至顺壬申二月,玄修大典既毕,经营南归,属春雪连日,无事出门,晚寒附火,私念及此,夜漏数刻,腹具成,枕上不寐,稍谐叶之。
明日,笔之於简,虽乏工致,然数岁之中,耳目之所闻见,性情之所感发者,无不隐括概见於斯。 -
15.《奉和袭美添渔具五篇·渔庵》 唐·陆龟蒙
结茅次烟水,用以资啸傲。
岂谓钓家流,忽同禅室号。
闲凭山叟占,晚有溪禽嫪。
华屋莫相非,各随吾所好。 -
16.《渔家傲》 宋·葛胜仲
叠叠云山供四顾。
簿书忙里偷闲去。
心远地偏陶令趣。
登览处。
清幽疑是斜川路。
野蔌溪毛供饮具。
此身甘被烟霞痼。
兴尽碧云催日暮。
招晚渡。
遥遥一叶随鸥鹭。 -
17.《偈颂一百五十首》 宋·释心月
直上觑,直下觑。
七佛已前,闲家泼具。
少室铁牛,黄梅石女。 -
18.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
19.《进学解》 唐·韩愈
国子先生晨入太学,招诸生立馆下,诲之曰:“业精于勤,荒于嬉;行成于思,毁于随。
方今圣贤相逢,治具毕张。
拔去凶邪,登崇畯良。
占小善者率以录,名一艺者无不庸。 -
20.《招魂》 先秦·屈原
朕幼清以廉洁兮,身服义而未沫。
主此盛德兮,牵于俗而芜秽。
上无所考此盛德兮,长离殃而愁苦。
帝告巫阳曰:“有人在下,我欲辅之。