-
281.《戏遣老懹》 宋·陆游
旧袭家风号散人,晚承恩诏赐闲身。
放狂泥酒都忘老,厚价收书不似贫。
霜晓方惊群木脱,春晴又喜一花新。
先生偶出人难遇,陌上争先看角巾。 -
282.《夏秋之交小舟早夜往来湖中绝句》 宋·陆游
七月湖中风露新,临流闲照白纶巾。
荷花折尽浑闲事,老却蓴丝最恼人。 -
283.《园中作》 宋·陆游
纱巾一幅立斜阳,本尚无闲况有忙?鸡犬往来空自得,禽鱼翔泳各相忘。
欲衰莎草无多绿,未落梧桐已半黄。
徂岁匆匆成绝叹,瓦沟行复见新霜。 -
284.《书斋壁》 宋·陆游
幅巾短褐野人装,洗尽黄尘早暮忙。
地僻渔扉常隐翳,身闲灵府自清凉。
雨中郁郁垣衣绿,涧底纤纤石发长。
老惫只思眠蹋壁,一尊到手又成狂。 -
285.《乙巳秋暮独酌》 宋·陆游
孤云系不定,野鹤笼难驯。
卖药句曲秋,沽酒天台春。
中原几流血,四海一闲人。
邀月对我影,折花插我巾,花月成三友,江海为四邻。
何敢忘吾君,巢由称外臣。 -
286.《盆池》 宋·陆游
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。 -
287.《草堂》 宋·陆游
幸有湖边旧草堂,敢烦地主筑林塘。
漉残醅瓮葛巾湿,插遍野梅纱帽香。
风紧春寒那可敌,身闲书漏不胜长。
浩歌陌上君无怪,世谱推原自楚狂。 -
288.《石帆夏日》 宋·陆游
石帆山下雨冥冥,闲岸纱巾憩草亭。
单复篝衣时脱著,甜酸园果半黄青。
鳏鱼无队依蒲藻,病鹤长鸣铩翅翎。
自笑若为消永日,异书新录相牛经。 -
289.《龟堂》 宋·陆游
障日松棚正策功,幅巾聊得受微风。
蝉声不断草堂静,潦水已归村路通。
拄杖闲行穿荦确,孤云时见起巃嵷。
东阳醇酎无由到,知负今年几碧筩? -
290.《车中作》 宋·陆游
秋天近霜霰,吴地少风麈。
时驾小车出,始知闲客真。
新交孰倾盖?往事漫沾巾。
处处皆堪隐,桃源莫问津。 -
291.《别後寄季长》 宋·陆游
俗子俗到骨,一揖已溷人;不知此曹面,何处得许尘?我非作崖堑,汝自不可亲。
道途逢使君,令我生精神。
顿增江山丽,更觉风月新。
对床得晤语,倾倒夜达晨。 -
292.《初秋山中作》 宋·陆游
万里西风吹幅巾,即今真个是闲人。
堆盘菱熟燕脂角,藉藻鲈新淡墨鳞。
姥岭蹇驴寻雪径,娥江孤艇系烟津。
飘然乐事真当勉,远付十年无此身。 -
293.《初夏出游》 宋·陆游
泥黦棕鞋雨垫巾,闲游又送一年春。
长歌聊对圣贤酒,羸病极知朝暮人。
废堞荒郊闲吊古,朱樱青杏正尝新。
桃源自爱山川美,未必当时是避秦。 -
294.《门外追凉》 宋·陆游
羽扇纶巾一味凉,旷怀非醉亦非狂。
横林点点暮鸦集,平垄离离新稻香。
山月出时闲弄影,水风清处旋移床。
学仙到此无余说,更觉金丹堕秕糠。 -
295.《日暮南窗纳凉》 宋·陆游
冠盖尘沙得我憎,脱巾聊喜发鬅鬙。
素娥东涌行空阔,清吹南来扫郁蒸。
团扇正闲看破墨,矮床欹卧怯文藤。
扁舟归去应尤乐,莫羡金盘赐苑冰。 -
296.《书寓舍壁》 宋·陆游
天与痴顽不解愁,未埋病骨且闲游。
山於拄杖横时看,路到芒鞋破处休。
初拟烧丹住南岳,却因学剑客西州。
秋风巾褐添萧爽,又作临邛十日留。 -
297.《移疾》 宋·陆游
朝来移疾卧虚堂,暂屏文书日更长。
鸥鹭近人情渐熟,帘栊欲雨意先凉。
沙巾自照清池影,蕊笈闲销古篆香。
莫恨微霜侵绿鬓,为渠歇尽少年狂。 -
298.《新霁城南舟中夜兴》 宋·陆游
身是江湖不系船,雨余随处一翛然。
浮云尽敛出青嶂,孤月徐升行碧天。
收网渔歌移别浦,隔城塔影落前川。
明朝闲就平洲饮,巾履追凉又一年。 -
299.《夜坐园中至夜分》 宋·陆游
岸巾闲倚胡床坐,步屧还扶拄杖行。
渐近秋清知病减,尽捐世累觉心平。
翻翻双鹊风枝爽,熠熠孤萤露草明。
更欲裴回尽幽兴,丽谯传漏报三更。 -
300.《隐趣》 宋·陆游
归老家山一幅巾,俗间那可与知闻。
举杯每属江头月,赠客时缄谷口云。
行采菖蒲缘藓磴,卧浮舴艋入鸥群。
力营隐趣君无怪,作得闲人要十分。