-
21.《仆平日闻有此生待足何时足未老得闲方是闲之》 宋·吴芾
寒士叨尘分已逾,不为归计待何如。
暮年光景那能久,浮世荣华总是虚。
此去直须甘澹泊,个中元自有乘除。
因公拈起余君话,愈使衰翁忆故庐。 -
22.《闲居日有幽事戏作》 宋·周文璞
竹暗僧窥户,莎寒鹤上厅。
壁悬陈处士,屏帖少微星。
垒甓为蔬圃,埋盆学蓼汀。
自知痴得计,常用醉为醒。 -
23.《清虚闲步有询吴灵耀近履者》 宋·董嗣杲
晚风吹山空,闲步策藜杖。
纡从砂涧头,行过崖石上。
庵门耀金碧,中觉天地旷。
神泉夜光灿,禽鸟互酬唱。 -
24.《闲坐有感偶成古风简刘会之高吉父康司理》 宋·杜范
虞夏几百载,继以周礼乐。
洋洋雅颂音,后亡前亦作。
井疆贫富均,薄海咏康乐。
姬公同圣贤,积累亦不薄。 -
25.《秀实惠简问闲居消息有滴水滴冻之语以诗报之》 宋·王洋
气血扶舆梦幻身,用多补少不调匀。
如今滴水滴冻客,便是贪花贪酒人。
发白容衰争早晚,官荣家富费精神。
空花若争揩摩尽,方识人间一笑春。 -
26.《秀实惠简问闲居消息有滴水滴冻之语以诗报之》 宋·王洋
晨钟斋鼓住僧园,纵不陪堂已一般。
恐为因缘略相似,若无消息自难安。
乐为苦本宜先戒,病是良医要好看。
为问炉香经卷外,有无尘妄更相干。