-
181.《雪》 宋·陈允平
楼台万瓦鳞鳞,遮尽人间富与贫。
可笑世情刚道冷,不知片片是阳春。 -
182.《蜡梅花》 宋·董嗣杲
刚条簇簇冻蝇封,劲叶将零傲此冬。
磬口种奇英可嚼,檀心香烈蒂初鎔。
根依阳地春风透,瓶倚晴窗日气浓。
一样黄昏疏影处,悬知水月不相容。 -
183.《迎春花》 宋·董嗣杲
破寒乘暖迓东皇,簇定刚条烂熳黄。
野艳飘摇金誉嫩,露丛勾引蜜蜂狂。
万千花事从头起,九十韶光有底忙。
岁岁阳和先占取,等閒排日趱群芳。 -
184.《御街行·玉芝一味通贤圣》 元·王哲
玉芝一味通贤圣。
这药治、真灵性。
虚空臼内稳铺排,金刚杵、*成精莹。
摩诃般若蜜多和,练熟后、搓为铤。 -
185.《满庭芳 鸣鹤馀音卷之三》 元·马钰
吾剑非凡,玉皇宣赐,非吾谁敢承当。
青蛇三尺,时复起祥光。
剔起乾坤骨髓,劈开太一真阳。
何人铸,耶溪欧冶,金水配柔刚。 -
186.《满庭芳 赠严公》 元·马钰
昨宵梦里,幸遇重阳。
授予秘密仙方。
杳杳冥冥恍惚,太白其黄。
便是刀圭颜色,往来流、饮似琼浆。 -
187.《贻叶秀才诗》 宋·释智圆
松柏异众木,岁寒陵严霜。
兰茝异众草,林深发幽香。
须知君子道,不为穷困伤。
须知君子言,唯为仁义彰。 -
188.《会稽杨梅雄天下其佳者皆出项里相传项羽乡里》 宋·王铚
越山杨梅最珍美,人杰地灵生项里。
江东庙食忆至今,应缘似舜重瞳子。
南方炎威无时穷,落在故乡草木中。
请看枝头万点火,犹是咸阳三月红。 -
189.《圣井亭》 宋·张镃
重到虚亭意豁然,望高容易觉秋天。
山边旷野全无水,树杂轻烟日有田。
极目几时忘去路,西风何日送归船。
残蝉更唤斜阳好,衬出金刚翠篠边。 -
190.《挽齐斋倪尚书》 宋·刘宰
南山有孤松,屹立几寻丈。
雪根雨露滋,藤萝巧相傍。
高柯撑青空,落落不可上。
辽东白鹤归,城郭固无恙。 -
191.《十一月四日雪中小饮是月十日冬至》 宋·赵汝鐩
书云犹七日,阴极刚未长。
风吹六花开,飞舞隘穹壤。
一阳方欲来,和气已摩荡。
著地寂不声,入林发余响。 -
192.《暮秋寄仙洲舍弟》 宋·王镃
去年泛菊醉重阳,今日谁知各异乡。
落叶石阑霜信早,败荷池屋雨声凉。
人情好恶花甘苦,世事荣枯草短长。
别有骏雕双翮健,刚风摩透入苍茫。 -
193.《徐用和侍御所藏云山图歌》 明·李东阳
何人醉写云山图,浮云澒洞山模糊。
空明射地日漏影,稍觉树林开扶疏。
平原苍莽不知处,忽有细路通榛芜。
茅堂枕山半阁水,卷幔正对前峰孤。 -
194.《龟石》 宋·孔武仲
平川汹汹经南国,匹练横托半天碧。
洪澜巨浪之中央,忽见颓嵬太古石。
此石由来几许时,混元一气初开辟。
神功割破混沌胎,划落半空随霹雳。 -
195.《同赋蚊》 宋·孔武仲
生长虽微细,翾飞逐盛阳。
吾身非铁石,尔嘴太铦刚。
戢戢朝藏壁,喧喧暮满房。
灯前已环绕,檐角尚悠扬。 -
196.《杨承父与予同在别试所聊戏之奉简》 宋·晁公溯
近时文章衰,浅陋亦可怜。
走趋王公门,书记争翩翩。
开读令人惭,语吃意莫宣。
今晨忽惊喜,赠我手一编。 -
197.《送陈尉后之园赏归二首》 宋·陈淳
世论年来太不和,真真伪伪总偏颇。
阳尊孔孟阴排斥,深怯周程浪诋诃。
谁是横流坚立砥,类於入室反操戈。
始终无负传心处,一片精刚要不磨。 -
198.《叙赵守备学释菜会馂》 宋·陈淳
嘉定四年日在房,赵侯来守南清漳。
下车百事所未遑,先务化原修泮宫。
发帑市材鸠众工,改偏易陋规模洪。
大门复旧正当阳,直挹名第真仙峰。 -
199.《评书》 宋·陈宓
我非识字空有志,丱角已探翰墨场。
于今四十竟何益,聊取上代资平章。
率更清峭骨骼坚,云厌古柏微春阳。
虞君态度绝可爱,皎皎玉女乘鸾翔。 -
200.《和陈中行校书》 宋·陈宓
老梅抱奇姿,寂寞山之阳。
风月已为友,云水环其乡。
蜂蝶不能到,林深自扬扬。
萧疏谢公墅,淡静午桥庄。