-
101.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
102.《茶中杂咏·茶鼎》 唐·皮日休
龙舒有良匠,铸此佳样成。
立作菌蠢势,煎为潺湲声。
草堂暮云阴,松窗残雪明。
此时勺复茗,野语知逾清。 -
103.《奉和鲁望四明山九题·潺湲洞》 唐·皮日休
阴宫何处渊,到此洞潺湲。
敲碎一轮月,熔销半段天。
响高吹谷动,势急喷云旋。
料得深秋夜,临流尽古仙。 -
104.《战秋辞》 唐·陆龟蒙
八月空堂,前临隙荒。
抽关散扇,晨乌未光。
左右物态,森疏强梁。 -
105.《兴善寺贝多树》 唐·张乔
还应毫末长,始见拂丹霄。
得子从西国,成阴见昔朝。
势随双刹直,寒出四墙遥。
带月啼春鸟,连空噪暝蜩。 -
106.《雪十二韵》 唐·李咸用
六出凝阴气,同云指上天。
结时风乍急,集处霰长先。
草穗翘祥燕,陂桩叶白莲。
犬狂南陌上,竹醉小池前。 -
107.《庐山》 唐·李咸用
非岳不言岳,此山通岳言。
高人居乱世,几处满前轩。
秀作神仙宅,灵为风雨根。
馀阴铺楚甸,一柱表吴门。 -
108.《秋望》 唐·李咸用
云阴惨澹柳阴稀,游子天涯一望时。
风闪雁行疏又密,地回江势急还迟。
荣枯物理终难测,贵贱人生自不知。
未达谁能多叹息,尘埃争损得男儿。 -
109.《水墨松石》 唐·方干
三世精能举世无,笔端狼藉见功夫。
添来势逸阴崖黑,泼处痕轻灌木枯。
垂地寒云吞大漠,过江春雨入全吴。
兰堂坐久心弥惑,不道山川是画图。 -
110.《题悬溜岩隐者居》 唐·方干
世人如要问生涯,满架堆床是五车。
谷鸟暮蝉声四散,修篁灌木势交加。
蒲葵细织团圆扇,薤叶平铺合遝花。 -
111.《武牢关》 唐·罗隐
楚人曾此限封疆,不见清阴六里长。
一壑暮声何怨望,数峰秋势自颠狂。
由来四皓须神伏,大抵秦皇谩气强。
欲学鸡鸣试关吏,太平时节懒思量。 -
112.《和陶渊明贫士诗七首》 唐·唐彦谦
贫贱如故旧,少壮即相依。
中心不敢厌,但觉少光辉。
向来乘时士,亦有能奋飞。
一朝权势歇,欲退无所归。 -
113.《和陶渊明贫士诗七首》 唐·唐彦谦
贫贱如故旧,少壮即相依。
中心不敢厌,但觉少光辉。
向来乘时士,亦有能奋飞。
一朝权势歇,欲退无所归。 -
114.《送举子下第东归》 唐·郑谷
夫子道何孤,青云未得途。
诗书难舍鲁,山水暂游吴。
野绿梅阴重,江春浪势粗。
秣陵兵役后,旧业半成芜。 -
115.《绵竹山四十韵》 唐·吴融
绵竹东西隅,千峰势相属。
崚嶒压东巴,连延罗古蜀。
方者露圭角,尖者钻箭簇。
引者蛾眉弯,敛者鸢肩缩。 -
116.《滕王阁春日晚眺》 唐·曹松
凌春帝子阁,偶眺日移西。
浪势平花坞,帆阴上柳堤。
凝岚藏宿翼,叠鼓碎归蹄。
只此长吟咏,因高思不迷。 -
117.《滕王阁春日晚望》 唐·曹松
凌春帝子阁,偶眺日移西。
浪势平花坞,帆阴上柳堤。 -
118.《庐山》 唐·李中碧
控压浔阳景,崔嵬古及今。
势雄超地表,翠盛接天心。
湓浦春烟列,星湾晚景沈。
图经宜细览,题咏卒难任。 -
119.《春雪应制》 唐·徐铉
繁阴连曙景,瑞雪洒芳辰。
势密犹疑腊,风和始觉春。
萦林开玉蕊,飘座裛香尘。
欲识宸心悦,云谣慰兆人。 -
120.《饯王将军赴云中》 唐·孟匡明
一师凭庙略,分阃佐元戎。
势亚彤弓宠,时推金印雄。
关山横代北,旌节壮河东。
日转前茅影,春生细柳风。
饮冰君命速,挥涕饯筵空。
伫听阴山静,谁争万里功。