-
21.《满庭芳(赴信日舟中别次膺十二钗)》 宋·晁补之
鸥起苹中,鱼惊荷底,画船天上来时。
翠湾红渚,宛似武陵迷。
更晚青山更好,孤云带、远雨丝垂。
清歌里,金尊未掩,谁使动分携。 -
22.《贺新郎》 宋·赵长卿
世谛人多错。
阿谁将、虚名微利,放教轻著。
万事莫非前定了,选甚微如饮酌。
算徒诧、龙韬豹略。 -
23.《清平乐(赠棋者)》 宋·韩玉
梅花照雪。
浑似人清绝。
香叠绀螺双背结。
曾侍霓旌绛节。
如今却向尘寰。
棋中寄个清闲。
纵使阿郎多病,也须偷画春山。 -
24.《沁园春(和林教授)》 宋·方岳
子盍观夫,商丘之木,有樗不才。
纵斧斤脾睨,何妨雪立,风烟傲兀,怎问春回。
老子似之,倦游久矣,归晒渔箬羹芋魁。
村锄外,闻韭今有子,芥已生台。 -
25.《沁园春(和林教授)》 宋·方岳
子盍观夫,商丘之木,有樗不才。
纵斧斤脾睨,何妨雪立,风烟傲兀,怎问春回。
老子似之,倦游久矣,归晒渔箬羹芋魁。
村锄外,闻韭今有子,芥已生台。 -
26.《浣溪沙》 宋·许棐
欲把香缯暖缬裁。
玉箱金锁又慵开。
一杯茶罢上春台。
方向柳边揉碧缕,又纵花畔并红腮。
不知凝待阿谁来。 -
27.《应天长》 宋·杨泽民
夭桃弄粉,繁杏透香,依然旧日颜色。
奈彼妒花风雨,边阴过寒食。
金钗试寻妙客。
正昼永、院深人寂。 -
28.《临顿儿》 清·吴伟业
临顿谁家儿?生小矜白皙。
阿爷负官钱,弃置何仓卒!
贻我适谁家,朱门临广陌。
嘱侬且好住,跳弄无知识。 -
29.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。 -
30.《书项王庙壁》 明·王象春
三章既沛秦川雨,入关又纵阿房炬,汉王真龙项王虎。
玉玦三提王不语,鼎上杯羹弃翁姥,项王真龙汉王鼠。
垓下美人泣楚歌,定陶美人泣楚舞,真龙亦鼠虎亦鼠。 -
31.《谏逐客书》 先秦·李斯
臣闻吏议逐客,窃以为过矣。
昔穆公求士,西取由余于戎,东得百里奚于宛,迎蹇叔于宋,来邳豹、公孙支于晋。
此五子者,不产于秦,而穆公用之,并国二十,遂霸西戎。
孝公用商鞅之法,移风易俗,民以殷盛,国以富强,百姓乐用,诸侯亲服,获楚、魏之师,举地千里,至今治强。 -
32.《大招》 先秦·屈原
青春受谢,白日昭只。
春气奋发,万物遽只。
冥凌浃行,魂无逃只。
魂魄归来!无远遥只。 -
33.《七谏》 两汉·东方朔
初放
平生于国兮,长于原野。
言语讷譅兮,又无彊辅。
浅智褊能兮,闻见又寡。 -
34.《华晔晔》 两汉·刘彻
华晔晔,固灵根。
神之斿,过天门,车千乘,敦昆仑。
神之出,排玉房,周流杂,拔兰堂。
神之行,旌容容,骑沓沓,般纵纵。 -
35.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
36.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
37.《鲁灵光殿赋》 两汉·王延寿
鲁灵光殿者,盖景帝程姬之子恭王馀之所立也。
初,恭王始都下国,好治宫室,遂因鲁僖基兆而营焉。
遭汉中微,盗贼奔突,自西京未央、建章之殿皆见隳坏,而灵光岿然独存。
意者岂非神明依凭支持,以保汉室者也。 -
38.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
39.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。 -
40.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。