-
21.《箕子碑》 唐·柳宗元
凡大人之道有三:一曰正蒙难,二曰法授圣,三曰化及民。
殷有仁人曰箕子,实具兹道以立于世,故孔子述六经之旨,尤殷勤焉。
当纣之时,大道悖乱,天威之动不能戒,圣人之言无所用。
进死以并命,诚仁矣,无益吾祀,故不为。 -
22.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
23.《西都赋》 两汉·班固
汉之西都,在于雍州,实曰长安。
左据函谷、二崤之阻,表以太华、终南之山。
右界褒斜、陇首之险,带以洪河、泾、渭之川。
众流之隈,汧涌其西。 -
24.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹;
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身;
满朝朱紫贵,尽是读书人。 -
25.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
26.《答曹嘉诗》 魏晋·石崇
昔常接羽仪。
俱游青云中。
敦道训胄子。
儒化涣以融。 -
27.《北斋》 宋·叶适
人情无终极,匪陋则求佳。
寝处既少安,游燕岂不怀。
惟思旧酒务,糟酵茺榛埋。
破瓶聚隆垤,新甃连长阶。 -
28.《又将放榜》 宋·宋真宗
四海为家宝绪隆,旁求文雅振儒风。
命乡随叶来多士,较艺抡材有泽宫。
簪绂近臣当显任,丝纶深旨论丹衷。
旰宵汲汲予存念,夙夜孜孜尔徇公。
名实岂惟稀鉴内,贤能皆萃网罗中。
儜观翘楚登时用,布政分忧协庶功。 -
29.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹。
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身。 -
30.《留守待制视学》 宋·石介
艺祖与王地,诸侯布教宫。
冠缨临晓集,文雅与时隆。
泮水差差绿,春沂习习风。
袍辉了衿动,旗映讲纱红。 -
31.《暮春联句九首》 宋·许月卿
沃心裨帝学,古道畅皇风。
天下真无敌,君前置一通。
将拚龙尾砚,去作鱼头公。
笔底澜翻舌,谈间磊块胸。 -
32.《湖州行》 清·魏耕
君不见湖州直在太湖东,香枫成林橘青葱。
山川迢迢丽村渚,秋城淡淡遮苍穹。
亭皋百里少荒土,风俗清朴勤桑农。
充肠非独多薯蓣,宴客兼有锦鲤红。 -
33.《视师颂》 宋·常挺
岷山穹隆,岷水浺瀜。
气郁葱葱,至和所钟。
秀毓临邛,笃生英雄。
绰有祖风,唐之郑公。 -
34.《奉别唐寺丞丈一首》 宋·度正
正家巴山阳,占田才百亩。
春秋自耕稼,亦足糊其口。
中年或水旱,采蕨充饭糗。
四壁固屡空,满屋贮蝌蚪。 -
35.《题博士袁公文苑像》 宋·傅行简
禽鸟春风乐与同,有将理趣道儒宗。
两朝褒赏衣冠旧,一德充融礼乐隆。
天地无心驰电马,人民有望慰云龙。
馀年八十无全食,独抱青山继祖风。 -
36.《范资政移镇杭州一百韵》 宋·金君卿
圣门高弟游渊源,当时所得惟十贤。
科张言行政与学,兼此四者谁能然。
公含天资得具美,出文入武材谟全。
轩昂盛时进以道,行高德钜齐回骞。 -
37.《驾幸太学》 宋·刘奉世
圣典重精及表章,旷仪亲举自宗庠。
纵观桥拥浮云盖,侍问庭充振鹭行。
首举儒风隆上国,光增帝业掩前王。
太平荣遇惭多幸,重见歌虞起庙堂。 -
38.《云安监劝学诗》 宋·王日翚
云安古汤谿,□□□□滨。
无室不盐烟,无民不樵薪。
士子独希少,锥刀事艰辛。
我因沿檄来,暇日聊咨询。 -
39.《淳熙内禅颂》 宋·王子俊
太初冥冥,孰究孰营。
羲仪图之,靡丽於成。
有圣惟勋,疏之瀹之。
斧其不条,而荒度之。 -
40.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。