-
341.《和陶归去来兮辞》 宋·苏轼
归去来兮,吾方南迁安得归。
卧江海之澒洞,吊鼓角之凄悲。
迹泥蟠而愈深,时电往而莫追。
怀西南之归路,梦良是而觉非。 -
342.《仆曩於长安陈汉卿家,见吴道子画佛,碎烂可》 宋·苏轼
贵人金多身复闲,争买书画不计钱。
已将铁石充逸少,更补朱繇为道玄。
烟薰屋漏装玉轴,鹿皮苍璧知谁贤。
吴生画佛本神授,梦中化作飞空仙。 -
343.《同诸公登慈恩寺塔》 唐·杜甫
高标跨苍穹,烈风无时休。
自非旷士怀,登兹翻百忧。
方知象教力,足可追冥搜。
仰穿龙蛇窟,始出枝撑幽。 -
344.《次韵酬朱昌叔五首》 宋·王安石
乐世闲身岂易求,岩居川观更何忧。
放怀自事如初服,买宅相招亦本谋。
名誉子真矜谷口,事功新息困壶头。
知君於此皆无累,长得追随圹埌游。 -
345.《思王逢原》 宋·王安石
自吾失逢原,触事辄愁思。
岂独为故人,抚心良自悲。
我善孰相我,孰知我瑕疵。
我思谁能谋,我语听者谁。 -
346.《次韵约之谢惠诗》 宋·王安石
鱼跳桑柳阴,鸟落蒲苇侧。
已无溪姑祠,何有江令宅。
故人耽田里,老脱尚方舄。
开亭捐百金,於此扫尘迹。 -
347.《同昌叔赋雁奴》 宋·王安石
雁雁无定栖,随阳以南北。
嗟哉此为奴,至性能恳恻。
人将伺其殆,奴辄告之亟。
举群寤而飞,机巧无所得。 -
348.《和王胜之雪霁借马入省》 宋·王安石
泥水填马不受辙,瓦雪得火犹藏沟。
宿雾纷纷度城阙,朔气凛凛吹衣裘。
穷阎闭门无一客,剥啄惊我有前驺。
强随传呼出屋去,鼻息冻合髭缪缪。 -
349.《将至丹阳寄表民》 宋·王安石
晓马駸駸路阻修,春风漠漠上衣裘。
三年衔恤空余息,一日忘形愿少留。
末路悲欢随俯仰,此生身世信沉浮。
寄声德操家人道,炊黍吾今且暂休。 -
350.《送郑叔熊归闽》 宋·王安石
郑子喜论兵,魁然万人敌。
尝持一尺箠,跨马河南北。
方今边利害,口手能讲画。
疑师谷城翁,方略已自得。 -
351.《上南冈》 宋·王安石
暮坞屋荒凉,寒陂水清浅。
捐书息微倦,委辔随小蹇。
偶攀黄黄柳,却望青青巘。
幽寻复有兴,未觉西林晚。 -
352.《清明前梦得花字》 宋·戴复古
白头那办老生涯,幸有痴儿可主家。
百岁光阴一场梦,三春消息几番花。
扫松预造清明酒,入峡先租谷雨茶。
随分支吾度时节,那求不死炼丹砂。 -
353.《病中三偈》 宋·范成大
扰扰随流无定期,波停浪息始应知。
一尘不偶同归处,四海无亲独步时。
苦相打通俱入妙,病缘才入更何疑。
霜清木落千山露,笑杀东风叶满枝。 -
354.《答朱广微》 宋·秦观
广微才华殆天付,十岁孤山有佳句。
又梦东林饮虎溪,叹息清风人不悟。
自尔所见无全牛,桐柏昆仑日倾注。
葱茏晓景破新花,蹭蹬老拳擒脱兔。 -
355.《农家》 宋·陆游
盗息无排甲,兵消不取丁。
频过门鸡舍,闲学相牛经。
江浦渔歌远,人家绩火青。
遨游无定处,随意宿丘亭。 -
356.《小筑》 宋·陆游
放翁小筑寄江郊,屋破随时旋补茅。
暮看白烟横水际,晓听清露滴林梢。
生来不啜猩猩酒,老去那营燕燕巢。
目断鹿门三太息,庞公千载可论交。 -
357.《躬耕》 宋·陆游
莫笑躬耕老蜀山,也胜菜把仰园官。
唤回痴梦尘机息,空尽闲愁酒地宽。
无复短衣随李广,但思微雨过苏端。
十年世事茫如海,输与闲人静处看。 -
358.《待旦》 宋·陆游
晨光残淡月,急点杀寒更。
历历记孤梦,悠悠带宿醒。
揽衣推枕起,乱发遶床行。
叹息人间事,还随初日生。 -
359.《题传神》 宋·陆游
雪鬓萧然两颊红,人间随处见神通。
半醒半醉常终日,非士非农一老翁。
枥骥虽存千里志,云鹏已息九天风。
巉巉骨法吾能相,难著凌烟剑佩中。 -
360.《春感》 宋·陆游
少时狂走西复东,银鞍骏马驰如风。
眼看春去不复惜,只道岁月来无穷。
初游汉中亦未觉,一饮尚可倾千锺。
叉鱼狼藉漾水浊,猎虎蹴蹋南山空。