-
121.《霜天晓角(为夜游湖作)》 宋·姜特立
欢娱电掣。
何况轻离别。
料得两情无奈,思量尽、总难说。
酒热。
凄兴发。
共寻波底月。
长结西湖心愿,水有尽、情无歇。 -
122.《念奴娇》 宋·丘崈
烛花渐暗,似梦来非梦,今夕何夕。
帘幕生香人醉里,家住深深密密。
送客难为,独留无计,此意谁知得。
相看无语,可怜心绪如织。 -
123.《莺啼序(赵宜可以余讥其韵,苦心改为之,复和之)》 宋·刘辰翁
愁人更堪秋日,长似岁难度。
相携去、晼晚登高,高极正犯愁处。
常是恨、古人无计,看今人痴绝如许。
但东篱半醉,残灯自修菊谱。 -
124.《括贺新凉》 宋·林正大
生长湖山曲。
羡吴儿、呼吸湖光,饱餐山渌。
世外不须论隐逸,谁似先生冰玉。
自骨冷、神清无俗。 -
125.《苏武慢·堪叹群情》 元·冯尊师
堪叹群情,迷津宛转,飘荡甚时休歇。
争头竞角,抵死漫生,一向恋家贪业。
利锁名缰,欲浪恩山,酒市花衢颠蹶。
骋喽*似蚁循环,不念鬓华如雪。 -
126.《陪内翰尚书丈同到官梅亭会有他期先去情见乎》 宋·谢伋
岁云暮矣物华催,江城风光著野梅。
东阁诗成将付与,南枝花发许追陪。
混冰落素应难久,姑雪欺春不并来。
谁为商量开细细,早教玉树映金杯。 -
127.《友人李先辈丑父尝以夷成诗二帙示余莫知为何》 宋·刘克庄
筋力都非少壮时,不烦揽镜觉吾衰。
展禽出仕曾三已,表圣归休有四宜。
饱阅交情悲世道,差强人意赖君诗。
此生到死惭三士,本自难招况易麾。 -
128.《和野渡为青溪赋》 宋·卫宗武
好士不论亲与疏,绝甘分少宁求余。
孔程一见便倾盖,懽如故旧其非欤。
世多奇俊无南北,平昔可曾致佳客。
吾乡良友无出君,二仲之交犹欠一。 -
129.《河传 乐府十拟,弁阳老人为古人所未为·素》 元·邵亨贞
一出新意矣。
暇日先生以词寄示,且徵予作,既又获见桥李诸俊用所拟,益切奇出,阅诵累日无厌。
因悟古人作长短句,若慢则音节气概,人各不类,往往自民一家。
至于令则律调步武句语,若无大相远者,间有奇语,不过命以新意,亦未见其各成一家也。 -
130.《河传 乐府十拟,弁阳老人为古人所未为·素》 元·邵亨贞
一出新意矣。
暇日先生以词寄示,且徵予作,既又获见桥李诸俊用所拟,益切奇出,阅诵累日无厌。
因悟古人作长短句,若慢则音节气概,人各不类,往往自民一家。
至于令则律调步武句语,若无大相远者,间有奇语,不过命以新意,亦未见其各成一家也。 -
131.《听琴赠远师》 宋·王洋
世人倾耳听繁音,太音古淡难为听。
有如广庭题旌夏,或者惊遁疑有神。
当时舜床调五弦,薰风煽物无穷人。
若言造化不爱玩,安得感君回阳春。 -
132.《当涂界寄裴宣州》 唐·张九龄
故人宣城守,亦在江南偏。
如何分虎竹,相与间山川。
章绶胡为者,形骸非自然。
含情津渡阔,倚望脰空延。 -
133.《送储邕之武昌》 唐·李白
黄鹤西楼月,长江万里情。
春风三十度,空忆武昌城。
送尔难为别,衔杯惜未倾。
湖连张乐地,山逐泛舟行。
诺为楚人重,诗传谢脁清。
沧浪吾有曲,寄入棹歌声。 -
134.《定风波》 唐·李珣
志在烟霞慕隐沦,功成归看五湖春。
一叶舟中吟复醉,云水,此时方认自由身¤
花岛为邻鸥作侣,深处,经年不见市朝人。 -
135.《洞仙歌》 宋·晁端礼
眼来眼去,未肯分明道。
有意于人甚不早。
谩教我、心下终日悬悬,星□事,知他何时是了。
几回猜伊意,也是难为,拟待偷怜又胆小。 -
136.《水龙吟(李词)》 宋·赵长卿
苇绡开得仙花,就中最有佳人似。
香肌胜雪,千般揉缚,禁他风雨。
缟夜精神,繁春标致,忍教孤负。
怅潘郎去后,河阳满县,知他是、谁为主。 -
137.《兰陵王(为十年故人作)》 宋·高观国
凤箫咽。
花底寒轻夜月。
兰堂静,香雾翠深,曾与瑶姬恨轻别。
罗巾泪暗叠。 -
138.《沁园春(和邓季谦通判为寿韵)》 宋·李曾伯
老子家山,近古苏州,有监本呆。
叹长途荷担,斯宜已矣,急湍鼓_,岂不危哉。
我爱陶潜,休官彭泽,为三径荒芜归去来。
君恩重,奈边戈未偃,阃毂犹推。 -
139.《八声甘州 近里有妄男子,为妻所后,遂忿而》 元·梁寅
独守无妄,既历十五年,夫竟旅困羞归,而妻能洁以自守,独理其家,因记年时波荡两鸳鸯,雌雄各分流。
恨郎情似水,妾心如石,此恨难休。
自古恩深沧海,富贵等云浮。
何忍轻离别,翻爱为仇。 -
140.《华山西北夹路皆荷花望不知其顷之为几大石小》 明·王履
池莲井莲俱无征,上峰下峰空复情。
山崩地陷忽露形,烂熳化作千娉婷。
水晶之宫秋眇冥,绿娟红腻琉璃屏。
俊驴健仆风泠泠,欲行不行杳难名。
汉皋洛浦方合并,野人解唱江南声。