-
101.《卖松翁》 宋·强至
穷山老松干百尺,纵有爱者势难值。
小松耸擢未及丈,何亦冷落守岩石。
由来世眼习繁侈,竞事妖红与烂白。
往往破产聚名卉,未见有一号松癖。 -
102.《大道歌》 宋·张继先
道不远,在身中,物则皆空性不空。
性若不空和气住,气归元海寿无穷。
欲得身中神不出,莫向灵台留一物。
物在身中神不清,耗散精神损筋骨。 -
103.《盗焚浦江龙德寺经藏与卷轴化为玉诸葛亮公谈》 宋·郑刚中
盗火陈兰若,一燎无馀屋。
独此龙宫书,入火变为玉。
琤然断甓中,幖帙犹可目。
众谓有哲匠,秘愿发心腹。 -
104.《癸巳岁邑中大歉三七侄捐金散谷以济艰食因成》 宋·吴芾
吾家谓侄非常儿,自幼读书尝下帷。
平居事母尽孝道,力供子职曾无违。
辛勤农亩三十载,顿立门户成家肥。
耻同流俗事骄吝,好贤乐业常怡怡。 -
105.《奉和陈德召游惠山见寄三十韵》 宋·仲并
飞埃喜污人,余事忌挂眼。
酒浪绿可亲,山光翠相挽。
折腰素非愿,被面有余赧。
从来万事空,此去百念满。 -
106.《题陈粹升卿芝草图二首》 宋·曾协
高义从来盖里闾,枌榆社底得新居。
萱堂秀骨松难老,兰砌清才玉不如。
天产宝芝彰瑞应,地灵妙相纪生初。
定知继展调元手,不负平生万卷书。 -
107.《蜂儿榧歌》 宋·叶适
平林常榧啖俚蛮,玉山之产升金盘。
其中一树断崖立,石乳荫根多岁寒。
形嫌蜂儿尚粗率,味嫌蜂儿少标律。
昔人取急欲高比,今我细论下匹。 -
108.《悯交》 宋·徐照
天道转末动,气序多差肴。
山河破瓦色,产物无丰饶。
土薄黍无力,胶粘难久牢。
中间灵者人,亦复多轻浇。
悯今不逮古,空思管鲍交。 -
109.《岷峨叹》 宋·程公许
出门厌氛嚣,归卧集万感。
凭高一以眺,忽觉岷峨惨。
岷发报山色千古同,非烟非雾愁渖濛。
杜陵昔欢珠玉走,彼犹有幸天府供。 -
110.《人头山肃谒石壁清源真君像》 宋·程公许
人头接剑门,濯濯危髻绾。
一峰表独立,层崖平若{产刂}。
有一伟丈夫,远莫辨眉眼。
异闻验清源,奇质自天产。 -
111.《林文节元佑日记帖赞》 宋·岳珂
汉大中大夫东方曼倩之对孝武曰:诚得天下贤士公卿在位,咸得其序。
譬如以周召为丞相,仲尼居御史府,毕公高备拾遗,蘧伯玉为太傅,博士则以颜闵,执金吾以季路, -
112.《二蔡陪辅展晤二帖赞》 宋·岳珂
王氏之鬻他帖也,有纸缫其间。
予见其粉墨阑珊,既磨而残。
而考其氏名,辄长忾而永叹。
曰予闻这丛谈,是与忠惠者若是班乎。 -
113.《奉寄子高卢兄五十韵》 宋·苏泂
君才如骕驦,道里未可量。
读书患脉络,如海东赴洋。
五年隔异县,信若参与商。
昨者戒车马,故意改未尝。 -
114.《留墓松》 宋·卫宗武
青青冢上木,夭矫摩太虚。
日夜之所息,雨露这所濡。
其来至高曾,溪啻五世储。
伟哉廊庙材,而受斤斧屠。 -
115.《守茶坞子舍新茔》 宋·卫宗武
自阅管郭书,风水好成癖。
维舟走霅峤,川谷几遍历。
晚年乃得此,於焉拟藏骨。
身谋适不偶,命子为冢宅。 -
116.《六月五日大风雨水弟观有诗道其事因和之》 宋·陈著
自古人间多水旱,人事尽时功过半。
区区事空不事实,三代以后人心乱。
吾乡薄产寄山溪,崎岖随势无尺齐。
受水通灌盍预备,堤防以石堰筑泥。 -
117.《戏呈赵可父》 宋·华岳
少年场屋擅词锋,审谳无私只奉公。
夜月兰宫无宿曜,秋霜莲幕有春风。
明堂难毁周公制,乡校犹存子产功。
文德自来能服远,更烦刘向为和戎。 -
118.《沿檄如蒲圻讯民之食菜事魔者作诗悯之》 宋·王炎
三代日方中,为民破重昏。
既蚀复光融,孔孟道益尊。
古礼今则亡,陈编意犹存。
饮燕用觥筹,荐享羞羔豚。 -
119.《病中恕子投劾同归》 宋·王炎
萧萧华发更何为,元是穷乡一布衣。
同产弟兄谁见在,余生父子独相依。
我缘多病念家切,汝为爱亲投劾归。
出处不齐难逆定,时来还自刺天飞。 -
120.《金花叶 赠徐安神》 元·马钰
欲要灵明莹彻。
向心上、速宜解结。
便莫受、家缘火*弃妻男产业。
逞俊宁如养拙。
引龙虎、休教急切。
自然悟、神仙妙诀。
本来真难灭。