-
81.《谢范老问病》 宋·范成大
三椽一席度秋冬,造化儿嬉困此翁。
帖有王书难治眩,文如陈檄不驱风。
骨枯似櫱肤如腊,发织成毡鬓作蓬。
点检病身还一笑,本来四大满虚空。 -
82.《次韵王正之提刑大卿病中见寄之韵,正之得请》 宋·范成大
名卿绪前辈,风格如玉山。
累累培塿中,见此高孱颜。
揽辔忽思归,无人解縻贤。
飘颻驾紫车,浮云视朱丹。 -
83.《读白傅洛中老病後诗戏书》 宋·范成大
乐天号达道,晚境犹作恶。
陶写赖歌酒,意象颇沉著。
谓言老将至,不饮何时乐。
未能忘暖热,要是怕冷落。 -
84.《邵阳口路麤恶,积雨余泞难行》 宋·范成大
平生春梦境,俛仰抚八极。
湖南天尽头,梦亦未常识。
岂知多病身,今乃著脚历。
山泉澄不清,崖土璺而赤。 -
85.《中秋卧病呈同社》 宋·范成大
人间佳风月,浩浩满大千。
俗子不解爱,我乃知其天。
以此有尽姿,翫彼无穷妍。
受用能几何?北溟一杯然。 -
86.《初发桂林,有出岭之喜,但病余便觉登顿,至》 宋·范成大
桂林独宜人,无瘴古所传。
北客守炎官,恃此以泰然。
堂高惬宴坐,讼简容佳眠。
不计身落南,璇柄三回天。 -
87.《十月朝开炉偶书·余病归二年,未能拜扫松楸》 宋·范成大
圃芋今年紫,篱枫昨日丹。
开炉修故事,听雨说新寒。
桔社重游阻,楸行再拜难。
此时西望眼,衰涕不胜弹。 -
88.《秋夜病起怀端叔作诗寄之》 宋·秦观
寝瘵当老秋,入夜庭轩空。
天光脆如洗,月色清无缝。
风飙戾戾轻,露气霏霏重。
檐花伴徐步,笼烛窥孤讽。 -
89.《病中作》 宋·陆游
一病二十日,直愁难自还。
残书不成读,长昼只供闲。
风舞迎霜叶,云昏欲雨山。
临窗忽自笑,诗思又相关。 -
90.《杂兴十首以贫坚志士节病长高人情为韵》 宋·陆游
孟子辟杨墨,吾道方粲然;韩愈排佛老,不失圣所传。
伐木当伐根,攻敌当攻坚。
坐视日月食,孰探天地全?一木信难恃,要忧大厦颠。
安得孟韩辈,出为吾党先? -
91.《杂兴十首以贫坚志士节病长高人情为韵》 宋·陆游
少年喜结交,患难谓可倚;宁知事大谬,亲友化虎兕。
出仕五十年,危不以谗死。
始畏囊中锥,宁取道傍李。
老来多新知,英彦终可喜。
岂以二三君,遂疑天下士。 -
92.《卧病累日羸甚偶复小健戏作》 宋·陆游
病忽迨旬日,衰如增十年。
难求秦缓药,空负宋清钱。
微火秋先跨,闲房昼亦眠。
偶赊书鬼录,遇酒又陶然。 -
93.《病卧》 宋·陆游
萧条风雨又经旬,病卧真成不觌邻。
跨马难酬四方志,耽书空尽百年身。
碧花引蔓缘疏竹,黄雀呼群啄破囷。
君见此时风味否,肯辞人笑橐装贫? -
94.《冬日读白集爱其贫坚志士节病长高人情之句作》 宋·陆游
天下不难一,孰能凝使坚?自古功已成,或散如飞烟。
惟唐用房魏,规模三百年。
至今河潼路,过者犹泫然。 -
95.《卧病书怀》 宋·陆游
衮衮年光挽不留,即今已白五分头。
病中对酒犹思醉,梦里逢人亦说愁。
青海战云临贼垒,黑山飞雪洒貂裘。
丈夫有志终难料,憔悴渔村死即休。 -
96.《老病谢客或者非之戏作》 宋·陆游
病侵腰膂两经秋,欲下绳床不自由。
客至难令三握发,佛来仅可小低头。
安禅还我闲蒙衲,怒气从渠勇挟輈。
亦欲署门还嬾去,死生贵贱本悠悠。 -
97.《病中久止酒有怀成都海棠之盛》 宋·陆游
碧鸡坊里海棠时,弥月兼旬醉不知。
马上难寻前梦境,樽前谁记旧歌辞?目穷落日横千嶂,肠断春风把一枝。
说与故人应不信,茶烟禅榻鬓成丝。 -
98.《冬初薄霜病躯益健欣然有赋》 宋·陆游
古服追随野老欢,竖裁布褐缩缝冠。
霜清顿洗肺肝热,木落更知山泽宽。
斗酒敢言嫌鲁薄,杯羹聊得学吴酸。
一贫自是书生分,忍媿看人却似难。 -
99.《病齿》 宋·陆游
似病非病臂已瘳,当堕末堕齿难留。
一杯藜粥吾所美,幸可自办不待求。
既无啮骨犯曲礼,亦免祝鲠烦成周。
形骸外物付悠悠,那将老境供闲愁! -
100.《病後自咏》 宋·陆游
狂豪扫去得衰残,数啜芳醪兴亦阑。
闭户交朋疏索尽,捐书日月破除难。
盘除鲜食生蔬美,衣耸吟肩束带宽。
赖有一条差自慰,高眠常到日三竿。