-
41.《题雪猎图》 明·钱宰
胡儿善骑射,出猎古战场。
白雪日夜飞,萧萧朔风凉。
黄草蔽沙碛,马肥弓力强。
小队出汉南,十骑如龙骧。 -
42.《题赵松雪画四首》 明·虞堪
江上晴天锦绣纹,丹崖红树思纷纭。
毫端染得秋无际,犹是苍梧几片云。 -
43.《汶上阻雪》 明·张元凯
我行阻徐方,日夕望吴国。
积雪覆皋原,千里同一色。
门前偃栅横,屋际孤烟直。
黄河冰正坚,芒砀云来黑。
狡兔潜以伏,饥鹰竟何食。
客子煨枯蓬,主人舂残稷。
何日见朝阳,肃彼南归翼。 -
44.《江上值雪效欧阳体限不以盐玉鹤鹭絮蝶飞舞之》 宋·苏轼
缩颈夜眠如冻龟,雪来惟有客先知。
江边晓起浩无际,树杪风多寒更吹。
青山有似少年子,一夕变尽沧浪髭。
方知阳气在流水,沙上盈尺江无澌。 -
45.《南归阻雪》 唐·孟浩然
一作南阳北阻雪
我行滞宛许,日夕望京豫。
旷野莽茫茫,乡山在何处。
孤烟村际起,归雁天边去。
积雪覆平皋,饥鹰捉寒兔。
少年弄文墨,属意在章句。
十上耻还家,徘徊守归路。 -
46.《雪後》 宋·陆游
雨解平檐雪,风收际海云。
根苏萱出土,冰断水生纹。
游舫家家葺,行歌巷巷闻。
太平元有象,端为谢东君。 -
47.《雪後》 宋·陆游
冰开地沮洳,云破日曈曨。
鸿入青冥际,草生残烧中。
方欣毕公税,已复始农功。
稻垄牛行处,泥翻夕照红。 -
48.《杜叔高秀才雨雪中相过留一宿而别口诵此诗送》 宋·陆游
久客方知行路难,关山无际水漫漫。
风吹欲倒孤城远,雪落如簁野寺寒。
暮挈衣囊投土室,晨沽村酒挂驴鞍。
文章一字无人识,胸次徒劳万卷蟠。 -
49.《雪晴步至舍傍》 宋·陆游
雪消还似雨,冰释旋成泥。
视菜荒陂北,寻梅小坞西。
墙阴新犊卧,庭际午鸡啼。
幽兴殊无极,归来日已低。 -
50.《秋晴见天际飞鸿有感》 宋·陆游
新晴天宇色正青,群鸿高骞在冥冥。
儿童相呼共仰视,我亦扶杖来中庭。
丰年到处稻粱满,胡不暂下栖沙汀?应须江海寄旷快,肯为霜雪嗟飘零!书生可笑不自喜,憔悴久翦笼中翎。
鸥波万里每媿杜,鹤化千载知非丁。 -
51.《郡圃残雪三首》 宋·杨万里
半依蓠脚半依城,多傍梅边水际亭。
最是晚晴斜照里,黄金日射万银星。 -
52.《云际寺前山顶却望幡竿、鹧鸪诸山二首》 宋·杨万里
幡竿岭带鹧鸪山,雪後霜前紫翠间。
自掇胡床移好处,莫教漏眼一烟鬟。 -
53.《东畿舟居阻雪怀寄二三知旧三首之二》 宋·贺铸
寒洛未澌结,东趋江海深。
舟人惊朝鼓,歛繂逗长林。
林端落滞雪,沙际起鸣禽。
病客坐长叹,摄衣涕流襟。
亲朋自兹远,可是慕山阴。
兴尽莫回楫,何人知此心。 -
54.《次韵和刘夔判官对雪》 宋·范仲淹
蔌蔌楼台外,新辉溢四遐。
云中凋玉叶,星际落榆花。
岳色参差露,松声彷佛加。
风流裁赋苑,清苦读书家。 -
55.《雪後资政侍郎西湖宴集偶书》 宋·梅尧臣
潭心不冻处,鴈鹜自相依。
积雪正无际,因风忽起飞。
初惊如避弋,复下信忘机。
偶得从公饮,聊书此景归。 -
56.《对雪》 宋·王禹偁
帝乡岁云暮,衡门昼长闭。
五日免常参,三馆无公事。
读书夜卧迟,多成日高睡。
睡起毛骨寒,窗牖琼花坠。 -
57.《自抚至袁连日雨霰风雪一首》 宋·刘克庄
穷腊天地闭,云气匝野垂。
何况袁抚间,积潦盈路歧。
寸晷拔寸步,一堠费一时。
忽跌落深淖,有似鸟着{左米右离}。 -
58.《乘成台观雪忆子上兄》 宋·周必大
南雪霏微积便晞,儿童只惯管中窥。
谁知今岁望不断,天与一台成此奇。
苔护屐痕毡叠叠,松垂谈麈玉枝枝。
团栾忽忆新令尹,天际帆飞归不疑。 -
59.《和商守雪霁登楼》 宋·邵雍
百尺危楼小雪晴,晚来闲望逼人清。
山横暮霭高还下,水隔疏林淡复明。
天际落霞千万缕,风余残角两三声。
此时此景真堪画,只恐丹青笔未精。 -
60.《题上元雪作题证道寺》 宋·毛滂
故岁婵娟独自来,今年更唤玉妃陪。
要知霁色本无际,端放眼中云雾开。