-
101.《华清宫和杜舍人》 唐·张祜
五十年天子,离宫旧粉墙。
登封时正泰,御宇日初长。
上位先名实,中兴事宪章。
举戎轻甲胄,馀地取河湟。 -
102.《郡斋独酌(黄州作)》 唐·杜牧
前年鬓生雪,今年须带霜。
时节序鳞次,古今同雁行。
甘英穷西海,四万到洛阳。
东南我所见,北可计幽荒。 -
103.《郡斋独酌(黄州作)》 唐·杜牧
前年鬓生雪,今年须带霜。
时节序鳞次,古今同雁行。
甘英穷西海,四万到洛阳。
东南我所见,北可计幽荒。 -
104.《对鲙》 唐·项斯
行到鲈鱼乡里时,鲙盘如雪怕风吹。
犹怜醉里江南路,马上垂鞭学钓时。 -
105.《津阳门诗》 唐·郑嵎
津阳门北临通逵,雪风猎猎飘酒旗。
泥寒款段蹶不进,疲童退问前何为。
酒家顾客催解装,案前罗列樽与卮。 -
106.《始忝四座奏状闻荐蒙恩授官旋进歌诗延英宣…二十四韵》 唐·李群玉
两鬓有二毛,光阴流浪中。
形骸日土木,志气随云风。
冥默楚江畔,萧条林巷空。
幽鸟事翔翥,敛翼依蒿蓬。 -
107.《拂舞词/公无渡河》 唐·温庭筠
黄河怒浪连天来,大响谹谹如殷雷。
龙伯驱风不敢上,百川喷雪高崔嵬。
二十三弦何太哀,请公勿渡立徘徊。
下有狂蛟锯为尾,裂帆截棹磨霜齿。
神椎凿石塞神潭,白马参覃赤尘起。
公乎跃马扬玉鞭,灭没高蹄日千里。 -
108.《湖阴词》 唐·温庭筠
祖龙黄须珊瑚鞭,铁骢金面青连钱。
虎髯拔剑欲成梦,日压贼营如血鲜。
海旗风急惊眠起,甲重光摇照湖水。 -
109.《过穆陵关》 唐·许棠
荒关无守吏,亦耻白衣过。
地广人耕绝,天寒雁下多。
东西方自感,雨雪更相和。
日暮聊摅思,摇鞭一放歌。 -
110.《开元杂题七首·照夜白》 唐·陆龟蒙
雪虬轻骏步如飞,一练腾光透月旗。
应笑穆王抛万乘,踏风鞭露向瑶池。 -
111.《小游仙诗九十八首》 唐·曹唐
玉箫金瑟发商声,桑叶枯干海水清。
净扫蓬莱山下路,略邀王母话长生。
上元元日豁明堂,五帝望空拜玉皇。
万树琪花千圃药,心知不敢辄形相。 -
112.《寄杨秘书》 唐·罗隐
萧萧檐雪打窗声,因忆江东阮步兵。
两信海潮书不达,数峰稽岭眼长明。
梅繁几处垂鞭看,酒好何人倚槛倾。
会待与君开秫瓮,满船般载镜中行。 -
113.《梅》 唐·郑谷
江国正寒春信稳,岭头枝上雪飘飘。
何言落处堪惆怅,直是开时也寂寥。
素艳照尊桃莫比,孤香黏袖李须饶。
离人南去肠应断,片片随鞭过楚桥。 -
114.《重游曲江》 唐·韩偓
追寻前事立江汀,渔者应闻太息声。
避客野鸥如有感,损花微雪似无情。
疏林自觉长堤在,春水空连古岸平。
惆怅引人还到夜,鞭鞘风冷柳烟轻。 -
115.《登鹳雀楼》 唐·吴融
鸟在林梢脚底看,夕阳无际戍烟残。
冻开河水奔浑急,雪洗条山错落寒。
始为一名抛故国,近因多难怕长安。
祖鞭掉折徒为尔,赢得云溪负钓竿。 -
116.《小儿诗》 唐·路德延
情态任天然,桃红两颊鲜。
乍行人共看,初语客多怜。
臂膊肥如瓠,肌肤软胜绵。
长头才覆额,分角渐垂肩。 -
117.《上司空员外》 唐·李洞
禅心高卧似疏慵,诗客经过不厌重。
藤杖几携量碛雪,玉鞭曾把数嵩峰。
夜眠古巷当城月,秋直清曹入省钟。
禹凿故山归未得,河声暗老两三松。 -
118.《春日即事寄一二知己》 唐·李洞
浴马池西一带泉,开门景物似樊川。
朱衣映水人归县,白羽遗泥鹤上天。
索米夜烧风折木,无车春养雪藏鞭。
缙绅处士知章句,忍使孤窗枕泪眠。 -
119.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
120.《梅花寄所亲》 唐·李建勋
一气才新物未知,每惭青律与先吹。
雪霜迷素犹嫌早,桃杏虽红且后时。
云鬓自黏飘处粉,玉鞭谁指出墙枝。
老夫多病无风味,只向尊前咏旧诗。