-
41.《愬魃:》 宋·张耒
帝治下土兮远于民,抚御万方兮周无垠。
物类亿千兮莽蓁蓁,出入日月兮运星辰。
广必有容兮潜奸昏,不上愬兮帝曷闻。
岁庚申兮斗建巳,旬逾十兮雨不施。 -
42.《送子野》 宋·欧阳修
四时惨舒不可调,冬夏寒暑易郁陶。
春阳著物大软媚,独有秋节最劲豪。
金方坚刚屏炎瘴,兑气高爽清风飚。
烟霞破散灏气豁,山河震发地脉摇。 -
43.《冬雷》 宋·梅尧臣
上帝设号令,隐其南山下。
震发固有时,曷常事凭怒。
春以动含生,夏以奋风雨。
冬其息不用,藏在黄厚土。 -
44.《寄满子权》 宋·王令
吾爱子权诗,苦嚼味不尽。
穷思欲名状,百比无一近。
初如贪追兵,屡请忽许进。
旗旄左右幢,戟剑後先刃。 -
45.《和王中美大卿致政二首》 宋·邵雍
自古有才思奋飞,夫君何故独知时。
平生怀抱未少屈,盛世挂冠良得宜。
入格柳挼风细细,厌春花笑日迟迟。
传呼震地门前过,更不令人问是谁。 -
46.《梁鼓吹曲 贤首山》 南北朝·沈约
贤首山。
险而峻。
乘岘凭临胡阵。
骋奇谋。 -
47.《遗吴冲卿大飨碑文》 宋·韩维
苍碑剥龙螭,突兀古殿侧。
世变文字异,岁久苔藓蚀。
谅非好事者,尘土未尝拭。
我来仰首看,百过不自息。 -
48.《哭元帅宗公泽》 宋·吴芾
呜呼哀哉元帅公,百世一人不易逢。
堂堂天下想风采,心如铁石气如虹。
正色立朝不顾死,半生常在谪籍中。
真金百链愈不变,流水万折归必东。 -
49.《夏旱》 宋·李石
四月旱火坤西维,湫潭百丈沧江湄。
潭中老龙帝所御,偃蹇不任世俗羁。
招呼频费香火诚,去则甚速来何迟。
炎官火伞日轮午,一尘不动天琉璃。 -
50.《江汉亭百韵》 宋·郑清之
山川自高深,开避由邃古。
长江泻岷峨,横亘截区宇。
东流为沔津,疏凿仗神禹。
襟带成奥区,都会称鄂渚。 -
51.《明禋进戒诗》 宋·程公许
於赫圆宰,视听自民。
惟圣能飨,非德莫亲。
乃眷炎宋,受命以仁。
十月三叶,涵每毓春。 -
52.《次韵春》 宋·卫宗武
水行苦严厉,万彙喜得春。
解雷久忽震,蛰户奋者殷。
根牙沐膏雨,蝪晖复熹晨。
淑气盎原野,鼎鼎来芳辰。 -
53.《东禅百韵》 宋·刘宰
群居厌嚣烦,兀坐怅离索。
动静两何心,求端徯先觉。
张氏好兄弟,同游得先诺。
重以临邛客,雍客出莲幕。 -
54.《笋》 宋·陈普
书窗媚幽独,万竹真我仪。
冰霜茂摧挫,生意自有时。
斐亹弄月阴,挺拔出风姿。
凤吟逐神郁,春笋效珍奇。 -
55.《累年告老恩旨未俞诏领祠宫遂还乡闬燕间无事》 宋·苏颂
我昔就学初,龆童齿未龀。
严亲念痴狂,小艺诱愚钝。
始时授章句,次第教篇韵。
蒙泉企层澜,覆篑期九仞。 -
56.《大坞山寺》 宋·苏籀
巘谷窈幽深,映发杉松嘉。
击钵半乔木,烧香乱烟霞。
穹林擢峭壁,搀竦回环遮。
四合山复山,泉籁音响哗。