-
281.《望三峰》 宋·陆文圭
笋与咿辄下山田,遥指三峰返照边。
安得肉身生两翅,霎时飞过此山前。 -
282.《春花》 宋·丘葵
花萼相承二月时,深红浅紫总皆宜。
好春安得长为主,落叶那能再上枝。
灿漫不因晴日丽,披离非为晚风吹。
世间荣耀霎时事,误尺世人人不知。 -
283.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
无忧树下风如箭,九龙吐出水含毒。
涓滴沾身痛入心。
霎时吹面刀剜肉。
不知悉达为何历,才出母罹此酷。
后代儿孙忍见渠,一年一度香汤浴。
我今灌洒诸如来,净智庄严功德聚,只恐不是玉。 -
284.《言志》 宋·释文珦
人寿能几何,百年犹一霎。
岂识貂蝉贵,且与渔樵狎。
饮涧不需瓢,采山时荷锸。
世人莫相嗤,吾自用吾法。 -
285.《颂十玄谈·转位》 宋·释印肃
优钵罗花火裹开,方知达磨不虚来。
夜来一霎清明雨,万卉千葩胜剪裁。 -
286.《一禅人出丐求颂》 宋·释正觉
一霎山前春雨乾,丛林气韵洗衰寒。
水明玉兔随征棹,线重金鳞上钓竿。
午钵莫嫌分饭甑,千僧无念集蒲团。
化机妙应头头准,手眼通身不著谩。 -
287.《夏日山居好十首》 宋·舒岳祥
夏日山居好,清风报断梅。
林深蚊却退,山合鸟飞回。
一霎过云雨,数声深水雷。
绕园寻蠹笋,聊以荐山杯。