-
61.《诉衷情》 宋·王苍
补成团扇绣残工。
并蒂瑞芙蓉。
花心欲就针折,赪玉唾残茸。
寻断绪,怨西风。
寂寥中。
两般时候,旧月新霜,晓角昏钟。 -
62.《周较书宗道主吾塾自吾弟以及吾儿去就十余年因竹请题寓情有咏》 明·沈周
一别清风又十霜,重来三径未全荒。
此君已觉垂垂老,稚子今看稍稍长。
书简漫消新岁月,渔竿不厌旧沧浪。
试呼浊酒歌淇澳,昨夜疏帘雨正凉。 -
63.《闲情赋》 魏晋·陶渊明
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
64.《霜天晓角·重来对酒》 清·纳兰性德
重来对酒,折尽风前柳。
若问看花情绪,似当日、怎能彀。
休为西风瘦,痛饮频搔首。
自古青蝇白璧,天已早安排就。 -
65.《玉女摇仙佩 秋情》 宋·张玉娘
霜天破夜,一阵寒风,乱淅入帘穿户。
醉觉珊瑚,梦回湘浦,隔水晓钟声度。
不作高唐赋。
笑巫山神女,行云朝暮。 -
66.《定情歌》 未知·张衡
大火流兮草虫鸣。
繁霜降兮草木零。
秋为期兮时已征。
思美人兮愁屏营。 -
67.《霜天晓角·连环易缺》 宋·吴礼之
连环易缺。
难解同心结。
痴騃佳人才子,情缘重、怕离别。
意切。
人路绝。
共沉烟水阔。
荡漾香魂何处,长桥月。
断桥月。 -
68.《喜迁莺·世情冰尽》 宋·黄公绍
世情冰尽。
算耐久祗是,陇头芳信。
惆怅人间,几千年□,留得陆郎馀韵。
朔云解识花意,遮断疏狂蝶粉。 -
69.《诉衷情 九日》 元·王丹桂
重阳嘉节兴尤深。
胜赏一登临。
天阔水清山秀,霜叶坠疏林。
增雅趣,助微吟。
息尘襟。
壶觞满泛,清韵重弹,谁是知音。 -
70.《秋霜阁》 宋·刘拯
翰林诗笔振千古,珊瑚照夜横雕梁。
高文胜地占江左,我来戴胜初降桑。
雨师愤郁欲倾注,气蒸柱礎如迸浆。
清风执热逝可濯,定知五月飞秋霜。 -
71.《畅情》 明·邓羽
花无长在树,人无长在世。
有花须常赏,有酒须当醉。
秋霜上鬓来,春风吹不去。 -
72.《秋情》 未知·李德
蜡炬摇红纱隙冻,沉香帐底鸳鸯梦。
芙蓉波冷薄霜凝,一夜离鸾忆单凤。
梧桐金井啼曙鸦,梦郎封侯归妾家,开门自扫枇杷花。 -
73.《情诗》 明·林光宇
春风谁谓暖,不入妾空房。
只向鸳鸯瓦,吹露不成霜。 -
74.《牵情引》 明·许篈
熊州楼观飞云外,白简霜威凌皂盖。
组练三千引绣衣,罗裙二八鸣珠带。
九华之帐香氤氲,寂寂琼楼午夜分。
苎里佳人娇荐枕,巫山仙子渺行云。 -
75.《霜天晓角·晚晴风歇》 宋·范成大
晚晴风歇。
一夜春折威。
脉脉花疏天淡,云来去、数枝雪。
胜绝。
愁亦绝。
此情谁共说。
惟有两行低雁,知人倚、画楼月。 -
76.《霜天晓角 梅》 宋·范成大
晚晴风歇,一夜春威折。
脉脉花疏天淡,云来去,数枝雪。
胜绝,愁亦绝。
此情谁共说。
惟有两行低雁,知人倚、画楼月。 -
77.《霜夜》 宋·陆游
澹月窥窗似有情,更堪梅影向人横。
放翁不受天魔恼,独拥青毡睡到明。 -
78.《老病无复宦情或者疑焉作此示之》 宋·陆游
病思萧条岂独今,十年前已鬓霜侵。
旧交略尽形吊影,薄宦宜休口语心。
老骥已甘当伏枥,穷猿况是急投林。
别君径入乱云去,後日相思何处寻? -
79.《霜天晚兴》 宋·陆游
薄霜门巷不胜清,小立湖边夕照明。
红颗带芒收晚稻,绿苞和叶摘新橙。
闲评琴价留僧话,静听松声领鹤行。
壮志消磨浑欲尽,西风莫动玉关情。 -
80.《再赠陈季张拒霜花二首之一》 宋·黄庭坚
鼓盆庄叟赋情浓,天遣霜华慰此公。
想见尚能迷蝶梦,移栽闻说自蚕丛。
酒倾玉醆垂莲尽,鱠簇金盘下箸空。
秉烛栏边连夜饮,全藤折与卖花翁。