-
101.《祭妹文》 清·袁枚
乾隆丁亥冬,葬三妹素文于上元之羊山,而奠以文曰:呜呼!汝生于浙,而葬于斯,离吾乡七百里矣;当时虽觭梦幻想,宁知此为归骨所耶?汝以一念之贞,遇人仳离,致孤危托落,虽命之所存,天实为之;然而累汝至此者,未尝非予之过也。
予幼从先生授经,汝差肩而坐,爱听古人节义事;一旦长成,遽躬蹈之。
呜呼!使汝不识《诗》、《书》,或未必艰贞若是。
余捉蟋蟀,汝奋臂出其间;岁寒虫僵,同临其穴。 -
102.《鲁灵光殿赋》 两汉·王延寿
鲁灵光殿者,盖景帝程姬之子恭王馀之所立也。
初,恭王始都下国,好治宫室,遂因鲁僖基兆而营焉。
遭汉中微,盗贼奔突,自西京未央、建章之殿皆见隳坏,而灵光岿然独存。
意者岂非神明依凭支持,以保汉室者也。 -
103.《枯树赋》 南北朝·庾信
殷仲文风流儒雅,海内知名。
世异时移,出为东阳太守。
常忽忽不乐,顾庭槐而叹曰:“此树婆娑,生意尽矣!”。
至如白鹿贞松,青牛文梓。 -
104.《泊云安下大风骤雨作柏梁体一篇》 宋·邵博
晴空赤日飞丹霞,扁舟春热汗且呀。
寒温之候无乃差,朝犹挟纩莫著纱。
祝融暴横势莫加,骤将炎赫移韶华。
东皇游冶穷豪奢,未终节序还其家。 -
105.《游武夷作》 宋·陈韡
阆风元不隔扃扉,桑柘筠匼匝围。
溪贯一原藏曲折,山罗万象欲腾飞。
仙坛起雾成丹灶,玉女披霞作彩衣。
寂寂幔亭天籁息,笙箫疑向夜深归。 -
106.《古意》 宋·董嗣杲
山中有流泉,洗耳今无人。
树队互蒙密,鸟语交昏晨。
谁能观大运,达此秋与春。
生意自尔蕃,叶叶分光新。 -
107.《柳梢青 右和将残补之词翰,称妙一代,此卷》 元·柯九思
琼散残枝。
点窗款款,度竹迟迟。
欲诉芳情,曲中曾听,画里重披。
春移别树相期,渐老去、何须苦悲。 -
108.《柳梢青 右和将残补之词翰,称妙一代,此卷》 元·柯九思
琼散残枝。
点窗款款,度竹迟迟。
欲诉芳情,曲中曾听,画里重披。
春移别树相期,渐老去、何须苦悲。 -
109.《卜算子 辞世 鸣鹤馀音卷之五》 元·孙不二
握固披衣候。
水火频交媾。
万道霞光海底生,一撞三关透。
仙乐频频奏。
常饮醍醐酒。
妙药都来顷刻间,九转金丹就。 -
110.《二郎神·平生兴》 元·长筌子
平生兴,有万顷云山野景。
竹疃梅村蓬户悄,这幽闲、世间难胜。
一曲无弦喧宇宙,对沉水、石炉绝听。
向林下栖迟,养就懒散,烟霞情性。 -
111.《苏武慢·放棹沧浪》 元·虞集
放棹沧浪,落霞残照,聊倚岸回山转。
乘雁双凫,断芦漂苇,身在画图秋晚。
雨送滩声,风摇烛影,深夜尚披吟卷。
算离情、何必天涯,咫尺路遥人远。 -
112.《沁园春 庆寿》 元·周权
缑山老仙,翳凤骖鸾,游戏尘寰。
向五云深处,颉颃霞佩,三槐影里,突兀云冠。
坐听玉笙,闲披宝笈,寄傲壶中日月闲。
人都道,饮金茎秋露,风骨非凡。 -
113.《和伯恭殿丞游西蓉山寺》 宋·余靖
休澣约过从,宁论隘与恭。
溪光染醽渌,山色秀芙蓉。
乍霁千丝雨,齐张万盖松。
岫孤如欲遁,迳曲似相逢。 -
114.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
115.《常熟致道观七星桧》 明·黄云
琴川古迹得纵观,七桧象斗罗仙坛。
真人手植自梁代,燧人之火不及钻。
成形成象两昭应,斟酌元气其无端。
阴敷古殿覆玉座,星宫瞻天肃圣颜。 -
116.《汉阳郎官湖》 宋·邓牧
仙翁薄暮醉酒归,杖藜迷却高阳池。
清风吹花绿阴倒。
我笑谓是秋云移。
还乘贯月槎,夜过郎官湖。 -
117.《雪后游琅玡山与韦骧联句》 宋·刁绎
南溪约幽寻,西岭极遐观。
初阳色朦胧,残雪光汗漫。
相望楼殿间,宛在云霄半。
泉声减琤淙,山势欲飞竄。 -
118.《和崔象之紫菊》 宋·韩亿
紫菊披香碎晓霞,年年霜晚赏奇葩。
嘉名自合开仙府,丽色何妨夺锦砂。
雨径萧疏凌藓晕,露丛芬馥敌兰芽。
孤标只取当筵重,不似寻常泛酒花。 -
119.《七台山》 宋·何镐
一上青云梯,杖藜披素襟。
追随同声客,不作殊方音。
过雨飞重泉,积烟昏茂林。
叠嶂杳峭崿,竦峰起岖嵚。 -
120.《书堂》 宋·胡融
右军本清真,名题列仙籍。
朝披赤城霞,凭崖望南极。
不读人閒书,诛茅近东壁。
松窗拂青霭,石架横野色。