-
141.《忆江南》 唐·吕岩
淮南法,秋石最堪夸。
位应乾坤白露节,象移寅卯紫河车。
子午结朝霞。 -
142.《逐贫赋》 两汉·扬雄
扬子遁居,离俗独处。
左邻崇山,右接旷野,邻垣乞儿,终贫且窭。
礼薄义弊,相与群聚,惆怅失志,呼贫与语:“汝在六极,投弃荒遐。
好为庸卒,刑戮相加。 -
143.《洛神赋》 魏晋·曹植
黄初三年,余朝京师,还济洛川。
古人有言,斯水之神,名曰宓妃。
感宋玉对楚王神女之事,遂作斯赋,其词曰:余从京域,言归东藩,背伊阙 ,越轘辕,经通谷,陵景山。
日既西倾,车殆马烦。 -
144.《叹逝赋》 魏晋·陆机
昔每闻长老追计平生同时亲故,或凋落已尽,或仅有存者。
余年方四十,而懿亲戚属,亡多存寡;昵交密友,亦不半在。
或所曾共游一途,同宴一室,十年之外,索然已尽,以是哀思,哀可知矣,乃作赋曰: 伊天地之运流,纷升降而相袭。
日望空以骏驱,节循虚而警立。 -
145.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
146.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
147.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。 -
148.《赠妇诗三首》 两汉·秦嘉
秦嘉,字士会,陇西人也。
为郡上计。
其妻徐淑,寝疾还家,不获面别。
赠诗云尔。 -
149.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
150.《古离别》 南北朝·江淹
远与君别者,乃至雁门关。
黄云蔽千里,游子何时还。
送君如昨日,檐前露已团。
不惜蕙草晚,所悲道里寒。
君在天一涯,妾身长别离。
愿一见颜色,不异琼树枝。
菟丝及水萍,所寄终不移。 -
151.《拂霓裳》 宋·晏殊
喜秋成。
见千门万户乐升平。
金风细,玉池波浪縠文生。
宿露沾罗幕,微凉入画屏。 -
152.《拂霓裳》 宋·晏殊
乐秋天。
晚荷花缀露珠圆。
风日好,数行新雁贴寒烟。
银簧调脆管,琼柱拨清弦。 -
153.《渔家傲》 宋·欧阳修
露裛娇黄风摆翠。
人间晚秀非无意。
仙格淡妆天与丽。
谁可比。
女真装束真相似。
筵上佳人牵翠袂。
纤纤玉手挼新蕊。
美酒一杯花影腻。
邀客醉。
红琼共作熏熏媚。 -
154.《戚氏(此词始终指意,言周穆王宾于西王母事)》 宋·苏轼
玉龟山。
东皇灵媲统群山。
绛阙岧峣,翠房深迥,倚霏烟。
幽闲。 -
155.《念奴娇·中秋》 宋·苏轼
凭高眺远,见长空万里,云无留迹。
桂魄飞来,光射处,冷浸一天秋碧。
玉宇琼楼,乘鸾来去,人在清凉国。
江山如画,望中烟树历历。 -
156.《满庭芳(送权府苏台道宗朝奉)》 宋· 舒亶
阊阖天门,芙蓉春殿,几年目断鸡翘。
短蓬秋鬓,端幸倚琼瑶。
南圃花边小院,西湖畔、云底双桥。
归时节,红香露冷,月影上芭蕉。 -
157.《满庭芳》 宋·黄庭坚
北苑龙团,江南鹰爪,万里名动京关。
碾深罗细,琼蕊暖生烟。
一种风流气味,如甘露、不染尘凡。
纤纤捧,冰瓷莹玉,金缕鹧鸪斑。 -
158.《并蒂芙蓉》 宋·晁端礼
太液波澄,向鉴中照影,芙蓉同蒂。
千柄绿荷深,并丹脸争媚。
天心眷临圣日,殿宇分明敞嘉瑞。
弄香嗅蕊。 -
159.《舜韶新》 宋·晁端礼
晨光射牖,新燕子、一一穿帘飞去。
露晞鸳瓦,萧瑟风生琼宇。
香篆烟消昼永,锁深院、留花半吐。
映绛绡、冰雪肌肤,自是清凉无暑。 -
160.《醉蓬莱》 宋·秦观
见扬州独有,天下无双,号为琼树。
占断天风,岁花开两次。
九朵一苞,攒成环玉,心似珠玑缀。
瓣瓣玲珑,枝枝洁净,世上无花类。