-
41.《清明》 宋·王安石
东城酒散夕阳迟,南陌秋千寂寞垂。
人与长瓶卧芳草,风将急管度青枝。 -
42.《弯碕》 宋·王安石
残暑安所逃,弯碕北窗北。
伐翳作清旷,培芳卫岑寂。
投衣挂青枝,敷簟取一息。
凉风过碧水,俯见游鱼食。
永怀少陵诗,菱叶净如拭。
谁当共新甘,紫角方可摘。 -
43.《去瑞香病叶》 宋·杨万里
紫蕤落尽长青枝,政是添新换旧时。
辛苦为渠耘病叶,殷懃挽住是游丝。 -
44.《烛影摇红·点点飞香》 宋·无名氏
点点飞香,见梅知道春心透。
怕寒不卷玉楼帘,羞与花同瘦。
手拈青枝频嗅。
诮冷落、蔷薇金斗。 -
45.《句》 宋·梅尧臣
认桃无绿叶,辨杏有青枝。
-
46.《江梅》 宋·陈与义
风雪集岁暮,江梅开不迟。
朝来幽窗底,明璫缀青枝。
上天播淑气,百卉分四时。
寒村值西子,足以昌吾诗。 -
47.《周唐辅仙居庄作》 宋·白玉蟾
黄鹂声断桃花飞,一雨三日溪水肥。
龙孙破地蝴蝶懒,梅子如豆糁青枝。
东风吹转杨柳腰,村南村北杜鹃啼。
稻针刺水鸥抱卵,双燕商量春欲归。 -
48.《奉同子瞻荔支叹》 宋·苏辙
蜀中荔支止嘉州,余波及眉半有不。
稻糠宿火却霜霰,结子仅与黄金侔。
近闻闽尹传种法,移种成都出巴峡。
名园竞撷绛纱苞,密清琼肤甘且滑。 -
49.《潭溪十咏·橘林》 宋·刘子翚
木奴困新移,憔悴雪霜侵。
呼童翦其颠,割爱虑已深。
会待春气回,青枝补故林。 -
50.《和徐季功墨梅》 宋·王之道
便是朱唇素面,那知绿叶青枝。
净几明窗展处,微风淡月醒时。 -
51.《仲秉再用前韵为梅解嘲复和之》 宋·张栻
东君岂是结新知,谁共群芳较疾迟。
不但一花高一世,更看嘉实满青枝。 -
52.《和许守松棚》 宋·吴芾
插天修干已鳞皴,谁挽青枝架水滨。
却退炎威凉满座,都缘清荫布如云。 -
53.《山亭三首》 宋·李石
春日山亭饭,青枝古树阴。
亲朋知老病,田舍岂初心。
月白水泉莹,花多烟雾深。
酒边防恶俗,醉语费披寻。 -
54.《题海棠二首》 宋·李石
林光皎皎弄青枝,颇怪东风解冻迟。
一夜前溪流雪汁,余花别岸不须吹。 -
55.《谢潘端叔惠红梅》 宋·楼钥
诗老为花空自忙,想应未识此奇芳。
青枝绿叶何须辨,桃杏安能如许香。 -
56.《客长沙邢园堂下梅花一萼先开有怀成父斯远二》 宋·赵蕃
老树发青枝,晴多雨亦奇。
一花夸独破,病眼得先窥。
又作殊方见,还成寄远诗。
不知闽与淛,何处念乖离。 -
57.《小春六花·小桃》 宋·岳珂
霜晴著物利于刀,漏泄阳和是小桃。
春色已看九重醉,秋风不管十分饕。
青枝似惬乌栖月,红浪不翻龙化涛。
稼艳自同时节异,夫君於此见清高。 -
58.《贺新郎·燕子呢喃语》 宋·吴潜
燕子呢喃语。
小园林、残红剩紫,已无三数。
绿叶青枝成步障,空有蜂旋蝶舞。
又宝扇、轻摇初暑。 -
59.《吴波亭二首》 宋·吴潜
云收烟敛远山明,时有渔歌度晚晴。
绿叶青枝生意思,白鸥苍鸟野心情。 -
60.《二月二十四日至魏塘七首》 宋·张嵲
雨罢青枝犹袅袅,风余紫燕故翩翩。
垂帘竟日无余事,庭草虽长不用鞭。