-
201.《哀吕东莱》 宋·巩丰
呜呼吕夫子,天姿素颙昂。
文献绍家学,刻意稽虞唐。
看书如月,洞照所未详。
云雾养豹质,彝尊瑑龙章。 -
202.《苦雨》 宋·许必胜
积忧遂成阴,昏色遍苍莽。
我醉忧已忘,天地当开朗。
何以酒醒后,犹然在檐上。
云是方春时,暗助草木长。 -
203.《防风庙》 宋·章杰
弭楫山水县,驱马东南隅。
侯当溽暑至,乘凉出郊墟。
晓月醒魂梦,轻颸动襟裾。
气爽体自轻,纵意驰坦途。 -
204.《题华亭朱孟辩篆冢诗卷》 明·董佐才
古初无毫楮,羲画何繇传?孰知文字理,已具《河图》前
。
神农洎苍颉,俯仰极人天。
穗书与鸟书,创制分后先。 -
205.《咏汤婆长句寄谈勿庵勉之共发一笑》 明·龚诩
岁晚江乡雪盈尺,小斋不禁寒气逼。
先生独卧不成眠,两脚浑如水中石。
今宵何幸得温温,伸去缩来随意得。
非关被底别藏春,深藉汤婆有余力。 -
206.《罢徐州往南京马上走笔寄子由五首》 宋·苏轼
吏民莫扳援,歌管莫凄咽。
吾生如寄耳,宁独为此别。
别离随处有,悲恼缘爱结。
而我本无恩,此涕谁为设。 -
207.《寄傲轩》 宋·苏轼
先生英妙年,一扫千兔秃。
仕进固有余,不肯践场屋。
通阛何所傲,傲名非傲俗。
定知轩冕中,享荣不偿辱。 -
208.《漫尉》 宋·黄庭坚
豫章黄鲁直,既拙又狂痴。
往在江湖南,渔樵乃其师。
腰斧入白云,挥车棹清溪。
虎豹不乱行,鸥鸟相与嬉。 -
209.《和之美二贫诗》 宋·司马光
君子尚仁义,宝用为身资。
其人苟不贤,富饶亦胡为。
所以回宪徒,不厌糠与藜。
当时万金产,令名传有谁。 -
210.《啼鸟》 宋·欧阳修
穷山候至阳气生,百物如与时节争。
官居荒凉草树密,撩乱红紫开繁英。
花深叶暗耀朝日,日暖众鸟皆嘤鸣。
鸟言我岂解尔意,绵蛮但爱声可听。 -
211.《答梅圣俞寺丞见寄》 宋·欧阳修
忆昔识君初,我少君方壮。
风期一相许,意气曾谁让。
交游盛京洛,樽俎陪丞相。
騄骥日相追,鸾凰志高扬。 -
212.《几道隰州判官》 宋·梅尧臣
清晓赴国门,西风生早凉。
天地大道出,苑树短亭傍。
相看车马色,共照池水光。
举酒酒非浅,明朝谁重觞。 -
213.《寄吕惠卿吉甫兼简林伯通》 宋·王令
踆踆门外马,客至知谓谁。
昔面尚未逢。
那论心相知。
揖客拜上堂,谢客辱弗遗。 -
214.《桃源行送张颉仲举归武陵》 宋·王令
山环环兮相围,溪乱乱兮涟漪。
花漫漫兮不极,路缭缭兮安之。
弃舟步岸兮欲进复疑,山平阜断兮忽得平原巨泽,莽不知其东西。 -
215.《答束徽之索诗》 宋·王令
世味久已谙,多恶竟少好。
惟诗素所嗜,决切欲深造。
人安己不休,众耻我独冒。
有如獭行迹,欲改复自蹈。 -
216.《和文潜期饮大尹穆父家兼呈尹》 宋·晁补之
野人肮脏无与邻,世人共笑子独亲。
沛然有余不矜饰,我亦谓子诚可人。
万鱼噞喁困复却,看子撇捩黄金鳞。
人甘如醴饮者醉,我独蜇口如姜辛。 -
217.《元度生日》 宋·毛滂
临安有山插圆紫,公家松楸当峻峙。
子胥涛江相向流,秦望横前为案几。
众言北山绝雄胜,世当公相贵莫比。
那知上帝赉良弼,岳灵孕秀初萌此。 -
218.《次韵刘泾见寄》 宋·苏辙
天之苍苍亦何有,亦有云汉为之章。
人生混沌一气耳,嘿嘿何用知肺肠。
孔公孟子巧言语,剖瓢插竹吹笙簧。
含宫吐角千万变,坐令隐伏皆形相。 -
219.《茅亭闲坐》 宋·曾巩
荆门常昼掩,不必云山深。
岂敢尚孤绝,自能收寸心。
草萌被远径,鸟语变乔林。
散帙味新趣,鸣絃叹余音。 -
220.《秋怀》 宋·刘子翚
哲人叹逝川,志士悲廪秋。
流光不暂停,忽忽岁欲周。
凉飙袭迥野,飞霜皓盈畴。
华林失鲜辉,奔溪杀湍流。