-
541.《孚应祠十二韵》 宋·刘克庄
吾翁宰木下,有蛟穴而居。
一旦忽死去,灵物不待躯。
秦时灌口君,髣佛其人欤。
但当咏雩风,不必焚尪巫。 -
542.《警斋侍郎舟和放翁五言过奖衰朽且示雄文二编》 宋·刘克庄
熟读公诗文,高出骚选前。
蹇余相追逐,严句入杜编。
里鼓闻咸池,山歌混葛天。
刀圭靳付授,分寸难扳缘。 -
543.《答留通判元崇》 宋·刘克庄
不见龙骧与骥驰,纷纷虫篆斗蛛丝。
君侯杰出南方者,老仆终当北面之。
忆玉树枝劳远梦,熏蔷薇水读来诗。
自惭眼力非关令,紫气浮空懵不知。 -
544.《五言二十韵别方氏长孙女》 宋·刘克庄
中年别作恶,大老何以堪。
我如安昌侯,爱女甚于男。
念汝明当发,一夕起再三。
绝怜汝父贫,练裳与蒿簪。 -
545.《赠天台陈相士》 宋·刘克庄
径草齐腰人迹稀,凌晨忽有叩柴扉。
远携吾子出疆贽,来看先生杜德机。
许燕颔侯行且验,评鸢肩夭是耶非。
惜无斗酒堪浇汝,一曲劳歌赠北归。 -
546.《重饯赵信州分韵得寝字》 宋·刘克庄
近甸骚屑馀,当宁焦劳甚。
剖符寄非轻,弄印择已审。
盎然春风和,解此寒色凛。
吾闻守四隣,岂必卫堂寝。 -
547.《秋怀》 宋·王令
槭槭庭前树,朝零非昔稠。
呦呦草虫鸣,暮急晓未休。
耎虽无不平,岂亦有哀忧。
胡为劳吟呻,与士伤感投。 -
548.《再寄满子权二首》 宋·王令
秋尽啼衰虫,君思云奈何。
我愚得君思合少,居贤劳我心则多。
非独辞源长,泻海为江河。
平生未始有点缺,玉日拂拭金烧磨。 -
549.《答耿奎》 宋·王令
浮生飘泊委蓬蒿,汫澼无封敢叹劳。
心学古人方有媿,身从衰俗忽为高。
苟惭枉道干箪食,肯谓非时爱一毛。
末学从兹益知守,善人不鄙与华褒。 -
550.《寄吕惠卿吉甫兼简林伯通》 宋·王令
踆踆门外马,客至知谓谁。
昔面尚未逢。
那论心相知。
揖客拜上堂,谢客辱弗遗。 -
551.《寄满居中衡父》 宋·王令
前会去莫追,後见来无期。
别叹後见难,悔恨前会稀。
惟吾衡父兄,金纯玉光辉。
裁磨杀圭角,不与瓦砾齐。 -
552.《寄满子权二首》 宋·王令
终年谋食亦何得,浪取穷愁只自侵。
饿死有时非正命,劳生几不愧常心。
百年此去尘埃在,万古从来意思深。
莫说山林是轻往,穷来无计得山林。 -
553.《寄孙莘老》 宋·王令
默默曹自得,劳劳非吾任。
不与君子逢,谁复明此心。
偶客来自南,口有千里音。
知无木索勤,颇复山水吟。 -
554.《答束徽之索诗》 宋·王令
世味久已谙,多恶竟少好。
惟诗素所嗜,决切欲深造。
人安己不休,众耻我独冒。
有如獭行迹,欲改复自蹈。 -
555.《道士王元之以诗为赠多见哀勉因以古诗为答》 宋·王令
利剑不刺鼠,大钓不联鲕。
天昏白日沉,剑决浮云披。
地荡海水摇,钓引九鲸縻。
固其用不常,安得易用为。 -
556.《观鱼》 宋·王令
江渚日夜归,江痕下汀矶。
渔者不自劳,推舟就寒漪。
得鱼乐几多,忽忘身在泥。
未闻任氏风,岂信丝缗非。 -
557.《龙角砍和崔公度伯易》 宋·王令
尝闻螾出轩辕丘,其长百寻围十牛。
民惊臣愕争论酬,帝亦谓应土德修。
赐螾傍海连十洲,卑朝食壤暮饮流。
仍命九龙狎其游,视龙有角急起羞。 -
558.《昼睡》 宋·王令
太古一去浩万世,百智竞起纷修治。
交将砭刀溃疮痏,纵得平好无完皮。
倾山竭河论曲水,都投大海为酒池。
中间秫稻不满掬,日益酝酿成浇漓。 -
559.《陶渊明己酉重九诗一首某以此年此日舟次吉水》 宋·周必大
王觐十五载,归来稀旧交。
我鬓昔已华,今兹固宜凋。
去国甫重五,还家倏登高。
永和有兄弟,咫尺如烟霄。 -
560.《送兴元聂帅》 宋·洪咨夔
泛观天地间,一气如爨鼎。
半鼎沸正急,半岂独尔静。
从旁更益薪,既往漫不省。
畴当起沃之,辘轳转修绠。