-
81.《书绅诗》 唐·权德舆
和静有真质,斯人称最灵。
感物惑天性,触里纷多名。
祸机生隐微,智者鉴未形。
败礼因近习,哲人自居贞。 -
82.《书绅诗》 唐·权德舆
和静有真质,斯人称最灵。
感物惑天性,触里纷多名。
祸机生隐微,智者鉴未形。
败礼因近习,哲人自居贞。 -
83.《永宁里园亭休沐怅然成咏》 唐·羊士谔
云景含初夏,休归曲陌深。
幽帘宜永日,珍树始清阴。
迟客唯长簟,忘言有匣琴。
画披灵物态,书见古人心。
芳草多留步,鲜飙自满襟。
劳形非立事,潇洒愧头簪。 -
84.《病中赠张十八》 唐·韩愈
中虚得暴下,避冷卧北窗。
不蹋晓鼓朝,安眠听逢逢。
籍也处闾里,抱能未施邦。
文章自娱戏,金石日击撞。 -
85.《病中赠张十八》 唐·韩愈
中虚得暴下,避冷卧北窗。
不蹋晓鼓朝,安眠听逢逢。
籍也处闾里,抱能未施邦。
文章自娱戏,金石日击撞。 -
86.《南溪始泛三首(此诗乃长庆间以病在告日所作)》 唐·韩愈
榜舟南山下,上上不得返。
幽事随去多,孰能量近远。
阴沈过连树,藏昂抵横坂。
石粗肆磨砺,波恶厌牵挽。 -
87.《韦道安(道安尝佐张建封于徐州,及军乱而道安自杀)》 唐·柳宗元
道安本儒士,颇擅弓剑名。
二十游太行,暮闻号哭声。
疾驱前致问,有叟垂华缨。
言我故刺史,失职还西京。 -
88.《巽公院五咏》 唐·柳宗元
净土堂
结习自无始,沦溺穷苦源。
流形及兹世,始悟三空门。
华堂开净域,图像焕且繁。 -
89.《养鸷词》 唐·刘禹锡
养鸷非玩形,所资击鲜力。
少年昧其理,日日哺不息。
探雏网黄口,旦暮有馀食。
宁知下鞲时,翅重飞不得。
毰毸止林表,狡兔自南北。
饮啄既已盈,安能劳羽翼。 -
90.《和牛相公南溪醉歌见寄》 唐·刘禹锡
脱屣将相守冲谦,唯于山水独不廉。
枕伊背洛得胜地,鸣皋少室来轩檐。
相形面势默指画,言下变化随顾瞻。 -
91.《赠毛仙翁》 唐·郑澣
至道无名,至人长生。
爰观绘事,似挹真形。
方口渥丹,浓眉刷青。 -
92.《同舍弟恭岁暮寄晋州李六协律三十韵》 唐·吕温
古人犹悲秋,况复岁暮时。
急景迫流念,穷阴结长悲。
阳乌下西岭,月鹊惊南枝。
揽衣步霜砌,倚杖临冰池。 -
93.《同舍弟恭岁暮寄晋州李六协律三十韵》 唐·吕温
古人犹悲秋,况复岁暮时。
急景迫流念,穷阴结长悲。
阳乌下西岭,月鹊惊南枝。
揽衣步霜砌,倚杖临冰池。 -
94.《古意》 唐·孟郊
荡子守边戍,佳人莫相从。
去来年月多,苦愁改形容。
上山复下山,踏草成古踪。
徒言采蘼芜,十度一不逢。 -
95.《寒江吟》 唐·孟郊
冬至日光白,始知阴气凝。
寒江波浪冻,千里无平冰。
飞鸟绝高羽,行人皆晏兴。
荻洲素浩渺,碕岸澌崚嶒。 -
96.《感怀》 唐·孟郊
秋气悲万物,惊风振长道。
登高有所思,寒雨伤百草。
平生有亲爱,零落不相保。
五情今已伤,安得自能老。 -
97.《择友》 唐·孟郊
兽中有人性,形异遭人隔。
人中有兽心,几人能真识。
古人形似兽,皆有大圣德。
今人表似人,兽心安可测。 -
98.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
99.《石淙(一作五淙十首)》 唐·孟郊
岩谷不自胜,水木幽奇多。
朔风入空曲,泾流无大波。
迢递径难尽,参差势相罗。
雪霜有时洗,尘土无由和。 -
100.《赠别崔纯亮》 唐·孟郊
食荠肠亦苦,强歌声无欢。
出门即有碍,谁谓天地宽。
有碍非遐方,长安大道傍。
小人智虑险,平地生太行。