-
1.《次韵梅山弟醉吟七首》 宋·陈著
高明所志希贤圣,愚暗惟知事鬼神。
老我激昂非矫物,本心标榜未输人。 -
2.《归去来兮辞·并序》 魏晋·陶渊明
余家贫,耕植不足以自给。
幼稚盈室,瓶无储粟,生生所资,未见其术。
亲故多劝余为长吏,脱然有怀,求之靡途。
会有四方之事,诸侯以惠爱为德,家叔以余贫苦,遂见用于小邑。 -
3.《赠故人二首》 宋·冯时行
一日如三秋,属君情所专。
晨风吹初春,绕屋鹊声乾。
得非造物意,怜我徒侣单。
放晴速君归,一笑不作难。 -
4.《送马少卿自广东漕易江西宪》 宋·曾丰
湖南岭南迎复送,车上马上觉复梦。
夜来梦入大江西,山见崆峒水章贡。
身为使者似光华,眼厌视之徒倥偬。
人贪公厌非矫情,外物皆轻吾道重。 -
5.《感遇十二首》 唐·张九龄
兰叶春葳蕤,桂华秋皎洁。
欣欣此生意,自尔为佳节。
谁知林栖者,闻风坐相悦。
草木有本心,何求美人折。 -
6.《魏公子列传》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
是时范睢亡魏相秦,以怨魏齐故,秦兵围大梁,破魏华阳下军,走芒卯。
魏王及公子患之。 -
7.《日出行/日出入行》 唐·李白
日出东方隈,似从地底来。
历天又复入西海,六龙所舍安在哉?
其始与终古不息,人非元气,安得与之久徘徊?
草不谢荣于春风,木不怨落于秋天。 -
8.《训俭示康》 宋·司马光
吾本寒家,世以清白相承。
吾性不喜华靡,自为乳儿,长者加以金银华美之服,辄羞赧弃去之。
二十忝科名,闻喜宴独不戴花。
同年曰:“君赐不可违也。 -
9.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
10.《封建论》 唐·柳宗元
天地果无初乎?吾不得而知之也。
生人果有初乎?吾不得而知之也。
然则孰为近?曰:有初为近。
孰明之?由封建而明之也。