-
101.《丹青歌赠王春阳用其神丹歌韵》 宋·方回
世上若无钟子期,破琴勿为俗子嗤。
人间亦有王昭君,奈何众女嫉蛾眉。
我粗能诗子能画,笔力岂不山可移。
希声绝色识者少,妾妇嗃嗃仍嘻嘻。 -
102.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
103.《又和题(一首)》 明·周永年
听说图中风物美,但读长歌已狂喜。
乔木清川数里间,尺幅都收到曲几。
前有老杜后大苏,能以诗章当画史。
二歌三读转兴怀,少陵眉山相比拟。 -
104.《娄东述怀寄示龙门上人玉山居士》 明·邾经
寂寞娄东寺,经过岁暮时。
后凋霜柏古,乱点石苔滋。
方外尊吾友,龙门得老琦。
十年今几遇,早岁故相知。 -
105.《答余新郑(即余尧臣也·可补余传之阙)》 明·高启
前年吴门初解兵,君别故国当西行。
有司临门暮驱发,道路风雨啼孩婴。
仓皇不敢送出郭,执手暂立怀忧惊。
我时虽幸脱锋镝,乱后生事无堪营。 -
106.《和胡少汲游山》 宋·晁说之
峭直汉大夫,伊余忝末胄。
出不还良媒,生本值恶宿。
高曾耀图牒,罪戾辱堂构。
十饥付群儿,万恨阁孤咮。 -
107.《答魏衍黄预勉余作诗》 宋·陈师道
我诗浅短子贡墙,众目俯视无留藏。
句中有眼黄别驾,洗涤烦热生清凉。
人言我语胜黄语,扶竖夜燎齐朝光。
三年不见万里外,安得奋身置汝傍。 -
108.《步虚蕊珠七言》 宋·程公许
玄盖之天高崒嵂,自满天眼支一脉。
嶙刚四面森翠壁,中有瑶柱倚天立。
窈窈郁郁仙者宅,涵云蓄雾九锁隔。
石扉谁遣玉{上竹下氐}擘,通行岂虞虎豹搤。 -
109.《夜读杜诗四十韵》 宋·苏泂
夜读老杜诗,如对老杜面。
此翁历艰难,往往诗中见。
曩吾游川蜀,所恨年数浅。
草堂闻无人,正在成都县。 -
110.《雪禁体》 宋·陈杰
南风导前北风续,仁气潜随杀机伏。
初疑惨淡八表昏,忽变光明大千足。
上天之载德如毛,帝力不知封比屋。
垢污过眼俱衣被,枯朽何心亦膏沐。 -
111.《留别范元长二十八韵》 宋·李处权
博治人为史,循良吏得师。
谋谟当启沃,出处系安危。
鹗立通丹地,龙章近赤墀。
咨询唐典故,笔削汉官仪。 -
112.《谒翁丈四十韵》 宋·李处权
之子儒林杰,斯文国士称。
词章曹植擅,典故叔孙能。
秉哲中逾旷,撝谦外匪矜。
世家非冠玉,人物是壶冰。 -
113.《送高司直寻封阆州》 唐·杜甫
丹雀衔书来,暮栖何乡树。
骅骝事天子,辛苦在道路。
司直非冗官,荒山甚无趣。
借问泛舟人,胡为入云雾。 -
114.《二风诗·乱风诗五篇·至乱》 唐·元结
(古有乱王,肆极凶虐,乱亡乃已,故为《至乱》之诗
二章二韵十二句)
嘻乎王家,曾有凶王,中世失国,岂非骄荒。
复复之难,令则可忘。
嘻乎乱王,王心何思?暴淫虐惑,无思不为;
生人冤怨,言何极之。 -
115.《二风诗·乱风诗五篇·至乱》 唐·元结
(古有乱王,肆极凶虐,乱亡乃已,故为《至乱》之诗
二章二韵十二句)
嘻乎王家,曾有凶王,中世失国,岂非骄荒。
复复之难,令则可忘。
嘻乎乱王,王心何思?暴淫虐惑,无思不为;
生人冤怨,言何极之。 -
116.《题浯溪石》 唐·皇甫湜
次山有文章,可惋只在碎。
然长于指叙,约洁有馀态。
心语适相应,出句多分外。
于诸作者间,拔戟成一队。 -
117.《赠郑夫子鲂》 唐·孟郊
天地入胸臆,吁嗟生风雷。
文章得其微,物象由我裁。
宋玉逞大句,李白飞狂才。
苟非圣贤心,孰与造化该。
勉矣郑夫子,骊珠今始胎。 -
118.《戏赠无本》 唐·孟郊
长安秋声干,木叶相号悲。
瘦僧卧冰凌,嘲咏含金痍。
金痍非战痕,峭病方在兹。
诗骨耸东野,诗涛涌退之。 -
119.《和梦游春诗一百韵》 唐·白居易
昔君梦游春,梦游仙山曲。
怳若有所遇,似惬平生欲。
因寻菖蒲水,渐入桃花谷。
到一红楼家,爱之看不足。 -
120.《龙吟曲(雪)》 宋·史达祖
梦回虚白初生,便凝冷月通窗户。
不知夜久,都无人见,玉妃起舞。
银界回天,琼田易地,晃然非故。
想儿童健意,生愁霁色,情频在、窥帘处。