-
121.《将之湖州戏赠莘老》 宋·苏轼
余杭自是山水窟,仄闻吴兴更清绝。
湖中桔林新著霜,溪上苕花正浮雪。
顾渚茶牙白于齿,梅溪木瓜红胜颊。
吴儿鲙缕薄欲飞,未去先说馋涎垂。
亦知谢公到郡久,应怪杜牧寻春迟。
鬓丝只好封禅榻,湖亭不用张水嬉。 -
122.《行琼儋间肩舆坐睡梦中得句云千山动鳞甲万谷》 宋·苏轼
四州环一岛,百洞蟠其中。
我行西北隅,如度月半弓。
登高望中原,但见积水空。
此生当安归,四顾真途穷。 -
123.《二公再和亦再答之》 宋·苏轼
寒鸡知将晨,饥鹤知夜半。
亦如老病客,遇节常感叹。
光阴等敲石,过眼不容玩。
亲友如抟沙,放手还复散。 -
124.《有感》 宋·王安石
忆昔与胡子,戏娱西城幽。
放斥仆与马,独身步田畴。
牛竖歌我旁,听之为久留。
一接田父语,叹之胜王侯。 -
125.《金陵怀古四首》 宋·王安石
天兵南下此桥江,敌国当时指顾降。
山水雄豪空复在,君王神武自难双。
留连落日频回首,想像余墟独倚窗。
却怪夏阳才一苇,汉家何事费罂岳。 -
126.《明妃曲二首》 宋·王安石
其一
明妃初出汉宫时,泪湿春风鬓脚垂。
低徊顾影无颜色,尚得君王不自持。
归来却怪丹青手,入眼平生几曾有; -
127.《秃山》 宋·王安石
吏役沧海上,瞻山一停舟。
怪此秃谁使,乡人语其由。
一狙山上鸣,一狙从之游。
相匹乃生子,子众孙还稠。 -
128.《赠陈君景初》 宋·王安石
吾尝奇华佗,肠胃真割剖。
神膏既傅之,顷刻活残朽。
昔闻今则信,绝伎世尝有。
堂堂颍川士,察脉极渊薮。 -
129.《和赵直中提干韵》 宋·辛弃疾
万事推移本偶然,无亏何处更求全。
折腰曾愧五斗米,负郭元无三顷田。
城碍夕阳宜杖履,山供醉眼费云烟。
怪君不顾笙歌误,政拟新诗去鸟边。 -
130.《月夕》 宋·陆游
我昔隐天台,夜半游句曲。
弄月过垂虹,万顷一片玉。
烟艇起菱唱,水风吹钓丝,更欲小徙倚,恐失初平期。
今年游青城,三十六峰峦,白云反在下,使我毛骨寒。 -
131.《客有言太山者因思青城旧游有作》 宋·陆游
我登青城山,云雨顾在下,月色缟岩谷,欲睡不忍舍。
明朝下半岭,颇怪哀湍泻,山麓云未归,平地泥没踝,乃知宿处高,所恨到者寡。
有客谈泰山,昔尝宿石室,夜分林采变,阳谷看浴日,九州皆片麈,盛夏犹惨栗。
我闻思一往,安得飞僊术?但愿齐鲁平,东封扈清跸。 -
132.《无咎兄郡斋燕集有诗末章见及敬次元韵》 宋·陆游
城楼画角吹晚晴,梅花堕地草欲生。
绮盘翠杓春满眼,我胡不乐君将行。
君归吾党共增气,往往怪我衰涕横。
我来江干交旧少,见君不啻河之清。 -
133.《送宣书记并寄其兄昙才二公》 宋·陆游
在吴识昙公,至蜀识才公;弥天宣书记,晚乃得从容。
是家固多贤,天遣慰我穷。
初秋夏末时,衲子各西东。
子独惜此别,共语夜烛红,怪我耐逆境,万事一笑空。 -
134.《唐希雅雪鹊》 宋·陆游
烈风大雪吞江湖,巨木摧折竹苇枯。
乌鸢瑟缩堕地死,岂复能顾卵与雏。
棘枝拔出乱石罅,凛凛生气独有余。
耐寒两鹊亦异禀,羽族有此山泽臞。 -
135.《萧朝散惠石本韩干马图马亡后足》 宋·张耒
世人怪韩生,画马身苦肥。
干宁忍不画骥骨,当时厩马君未知。
开元太平国无事,战马卷甲饱不骑。
玉关橐驼通万里,长安第宅连诸姨。 -
136.《对酒歌答谢公静》 宋·黄庭坚
我为北海饮,君作东武吟。
看君平生用意处,萧洒定自知人心。
南阳城边雪三日,愁阴不能分皂白。
摧轮踠蹄泥数尺,城门昼开眠贾客。 -
137.《忆山示圣俞》 宋·欧阳修
吾思夷陵山,山乱不可究。
东城一堠余,高下渐冈阜。
群峰迤逦接,四顾无前後。
忆尝祗吏役,钜细悉经觏。 -
138.《登绛州富公嵩巫亭示同行者》 宋·欧阳修
群峰拥轩槛,竹树阴漠漠。
公胡苦思山,规构自心作。
惟予爱山者,初仕即京洛。
嵩峰三十六,终日对高阁。 -
139.《获麟赠姚辟先辈》 宋·欧阳修
世已无孔子,获麟意谁知。
我尝为之说,闻者未免非。
而子独曰然,有如埙应篪。
惟麟不为瑞,其意乃可推。 -
140.《幽谷泉》 宋·欧阳修
踏石弄泉流,寻源入幽谷。
泉傍野人家,四面深篁竹。
溉稻满春畴,鸣渠遶茅屋。
生长饮泉甘,荫泉栽美木。
潺湲无春冬,日夜响山曲。
自言今白首,未惯逢朱毂。
顾我应可怪,每来听不足。