-
81.《石鼓》 宋·苏辙
岐山之阳石为鼓,叩之不鸣悬无虡。
以为无用百无直,以为有用万物祖。
置身无用有用间,自讬周宣谁敢侮。
宣王没后坟垅平,秦野苍茫不知处。 -
82.《次韵因上人晚菊简魏定父》 宋·王之道
经年混蒿艾,蕴藏应待时。
清香密渍沉,微风助纷披。
宋玉昧秋意,乃作儿女悲。
君子有所养,因君观解颐。 -
83.《国清化人示寒山》 宋·王之道
师从天台来,示我一集诗。
开编未及读,涕泪已交颐。
纷纷世间人,迷妄觉者谁。
浮沉苦海中,俗出无端涯。 -
84.《舟中有感》 明·杨基
水性日就下,大江日东驰。
不知舟行远,但觉青山移。
我方念俦侣,手反坐拄颐。
天风吹衣裳,明月来相随。
乘流非不住,逝者乃如斯。
滔滔适意中,忽然令人悲。
壮岁难再得,修名安可期。 -
85.《送吕稚卿郎中奉使江西》 宋·郑獬
赤蛟卧浅水,头角不可藏。
天公果见之,叱起南山傍。
吴侯蓄奇才,投刃谁能当。
百吏如群鸦,簿领埋屋梁。 -
86.《次朱天球赠吴茂先韵》 宋·吴则礼
暮年挈挈侬与君,端觉高歌有鬼神。
平生王恭无长物,此事逼人殊咄咄。
戏谈韁马缺鼻牛,夫子大是孙殷流。
休言他日随计上,且看南徐拍天浪。 -
87.《题沙泉鹊梨古柳》 宋·吴则礼
莫遣殊方一片飞,风光有底肯相遗。
含愁要作红雨去,绝恨独眠清昼时。
古井犹窥光灿灿,儒冠不道鬓垂垂。
鸟歌长日偏称意,办得唤人来朵颐。 -
88.《送八兄》 宋·张栻
弥旬积雨穗生耳,冬壑未渠收潦水。
围炉情话政尔佳,乃复归舟行万里。
三年百感卧湘城,风急鹡鴒原上情。
岂地他人意独真,每觉办语温如春。 -
89.《赠画士龚子》 宋·陈造
古人论画索画外,世俗区区较形似。
眼明亦有可人者,龚子画形兼画意。
秋兰春蕙相与芳,梅花照景胜暗香。
倚烟映雾各夸嫮,并作短轴供宝藏。 -
90.《题郭功甫诗卷》 宋·李廌
山人跨鱼天上来,识者珍重愚者猜。
或呼文举异童子,林宗独谓王佐材。
蚩蚩众目如瞽蒙,白马羽雪皆皑皑。
古有仁贤不愚者,举足疐路心徘徊。 -
91.《杂言二章送柳慎徽赴道州教授》 宋·李新
白发柳夫子,政是柳州孙。
谭经能解颐,经纶出其门。
彼美苍梧士,纫服得兰荪。
抽身朱墨间,初知儒者尊。
报国直以人,不类一饭恩。
山中多散材,著意采蟠根。 -
92.《官居偶书》 宋·李新
湖山随顾盼,薄俸亦甘心。
穷鬼不教富,诗魔长使吟。
支颐闻落叶,隐几见栖禽。
此意竟谁喻,萧萧秋夜深。 -
93.《赠瑄上人》 宋·王灼
日日登南楼,支颐望西山。
念我知心友,一榻栖孱颜。
诗如山中云,婆娑意自闲。
世无飞仙术,尘步愁跻攀。
我懒久不出,碧藓封柴关。
应头五字稿,期师一来删。 -
94.《泛湖次柳洲二首》 宋·曹勋
一棹西湖意不阑,解颐风约水云寒。
瀰瀰细浪篷边去,叠叠青山枕上看。 -
95.《古今豪逸自放之士鲜不嗜酒》 宋·胡寅
美禄无过酒,星泉奠两仪。
端由皆作圣,意趣少人知。
肇命惟元祀,迎春祝寿祺。
功深资药石,力厚起疲赢。 -
96.《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》 宋·吴芾
乞得行年到七旬,归田不问富和贫。
初非洁己为主士,但欲颐心如古人。
每对青山常意适,才逢白叟便情亲。
静中百念俱灰灭,识破浮生梦幻身。 -
97.《三老图既成久欲作诗未果因次任漕韵》 宋·吴芾
我久欲作三老诗,苦无佳句能解颐。
抽轧鄙思成无期,有语欲吐还茹之。
忽得新篇向此诗,恍如春草生谢池。
明珠万斛光陆离,璀璨不减珊瑚枝。 -
98.《次范宰韵》 宋·李石
在仙白云乡,地与人境异。
金卮老翁泉,玉盘秋水芰。
谁欤肯下食,三仙入梦寐。
一笑谓我言,随处类投畀。 -
99.《一春无日不饮遂作肺嗽效乐天体》 宋·李流谦
生与酒俱生,长与酒俱长。
行时酒在樽,坐时酒在盎。
一日不举酒,一日收不放。
春来身无事,结客鏖胜赏。 -
100.《学道》 宋·姜特立
学道不须奇,无为胜有为。
气平无间断,心静自清夷。
意钓非关饵,行歌不为诗。
随缘皆自在,何患不期颐。