-
41.《莺出谷》 唐·刘得仁
东风潜启物,动息意皆新。
此鸟从幽谷,依林报早春。
出寒虽未及,振羽渐能频。
稍类冲天鹤,多随折桂人。
尊前喧有语,花里昼藏身。
若向秾华处,馀禽不见亲。 -
42.《追昔行》 唐·薛逢
朝光如飞犹尚可,暮更如箭不容卧。
犍为穿城更漏频,一一皆从枕边过。
一夕凡几更,一更凡几声。 -
43.《小弟艎南游近书来》 唐·李群玉
湘南客帆稀,游子寡消息。
经时停尺素,望尽云边翼。
笑言频梦寐,独立想容色。
落景无来人,修江入天白。 -
44.《寄李存穆》 唐·贾岛
闻道船中病,似忧亲弟兄。
信来从水路,身去到柴城。
久别长须鬓,相思书姓名。
忽然消息绝,频梦却还京。 -
45.《友人南游不回因而有寄》 唐·于武陵
相思春树绿,千里亦依依。
鄠杜月频满,潇湘人未归。
桂花风半落,烟草蝶双飞。
一别无消息,水南车迹稀。 -
46.《客中》 唐·于武陵
楚人歌竹枝,游子泪沾衣。
异国久为客,寒宵频梦归。
一封书未返,千树叶皆飞。
南过洞庭水,更应消息稀。 -
47.《讲德陈情上淮南李仆射八首》 唐·许棠
天降贤人佐圣时,自然声教满华夷。
英明不独中朝仰,清重兼闻外国知。
凉夜酒醒多对月,晓庭公退半吟诗。 -
48.《途中逢孙辂因得李频消息》 唐·方干
灞上寒仍在,柔条亦自新。
山河虽度腊,雨雪未知春。
正忆同袍者,堪逢共国人。
衔杯益无语,与尔转相亲。 -
49.《途中逢孙辂因得李频消息》 唐·方干
灞上寒仍在,柔条亦自新。
山河虽度腊,雨雪未知春。
正忆同袍者,堪逢共国人。
衔杯益无语,与尔转相亲。 -
50.《出山寄苏从事》 唐·方干
寸心似火频求荐,两鬓如霜始息机。
隔岸鸡鸣春耨去,邻家犬吠夜渔归。
倚松长啸宜疏拙,拂石欹眠绝是非。
多谢元瑜怜野贱,时回车马发光辉。 -
51.《山中言事寄赠苏判官》 唐·方干
寸心似火频求荐,两鬓如霜始息机。
隔岸鸡鸣春耨去,邻家犬吠夜渔归。
倚松长啸成疏拙,拂石欹眠绝是非。 -
52.《欲明》 唐·韩偓
欲明篱被风吹倒,过午门因客到开。
忍苦可能遭鬼笑,息机应免致鸥猜。
岳僧互乞新诗去,酒保频征旧债来。
唯有狂吟与沈饮,时时犹自触灵台。 -
53.《顾少府池上(一作顾少府池亭苇)》 唐·曹松
池上分行种,公庭觉少尘。
根离潮水岸,韵爽判曹人。
正午回鱼影,方昏息鹭身。
无时不动咏,沧岛思方频。 -
54.《和印先辈及第后献座主朱舍人郊居之作》 唐·徐铉
成名郊外掩柴扉,树影蝉声共息机。
积雨暗封青藓径,好风轻透白綀衣。
嘉鱼始赋人争诵,荆玉频收国自肥。
独坐公厅正烦暑,喜吟新咏见玄微。 -
55.《右省仆射相公垂览和诗,复贻长句,辄次来韵》 唐·徐铉
西院春归道思深,披衣闲听暝猿吟。
铺陈政事留黄阁,偃息神机在素琴。
玉柄暂时疏末座,瑶华频复惠清音。
开晴便作东山约,共赏烟霞放旷心。 -
56.《春燕》 唐·刘兼
多时窗外语呢喃,只要佳人卷绣帘。
大厦已成须庆贺,高门频入莫憎嫌。
花间舞蝶和香趁,江畔春泥带雨衔。
栖息数年情已厚,营巢争肯傍他檐。 -
57.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
58.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
59.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
60.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。