-
21.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
22.《长门赋·并序》 两汉·司马相如
孝武皇帝陈皇后,时得幸,颇妒。
别在长门宫,愁闷悲思。
闻蜀郡成都司马相如天下工为文,奉黄金百斤,为相如、文君取酒,因于解悲愁之辞。
而相如为文以悟主上,陈皇后复得亲幸。 -
23.《九章之九 悲回风》 先秦·屈原
悲回风之摇蕙兮,心冤结而内伤;
物有微而陨性兮,声有隐而先倡。
夫何彭咸之造思兮,暨志介而不忘;
万变其情岂可盖兮,孰虚伪之可长? -
24.《侍五官中郎将建章台集诗》 魏晋·应玚
朝雁鸣云中。
音响一何哀。
问子游何乡。
戢翼正徘徊。 -
25.《同朱山长游江郎》 宋·柴元彪
屭赑开天风,三峰互参峙。
一如植躬圭,两峰拱而侍。
削玉石为笔,书空云作纸。
岚光动九天,翠色照千里。 -
26.《天台石梁雨后观瀑歌》 清·魏源
雁荡之瀑烟苍苍,中条之瀑雷硠硠,惟有天台之瀑不奇在瀑奇石梁,如人侧卧一肱张。
力能撑开八万四千丈,放出青霄九道银河霜。
我来正值连朝雨,两崖佰束风愈怒。 -
27.《清凉广惠禅寺二首》 宋·马之纯
旧时月过女墙头,风雨摧颓废不修。
地老天荒无处问,松声滩响替人愁。
祥刑使者来何暮,吊古诗篇清更幽。
收拾江山入怀袖,却归讲席进鸿畴。 -
28.《湖山纪游》 宋·王执礼
吴山东南秀,葱郁盘帝城。
西湖据其趾,御气通波心。
余膏被草木,蔚眼皆欣荣。
□晨天宇穆,惠风汎初晴。 -
29.《遣兴》 宋·吴汝弌
弱龄性淡泊,郑圃吾其师。
及兹拙生事,穷窘常经时。
无方可纡包,何以宣中怀。
柴门蔽残席,咏书倦徘徊。 -
30.《游宜春北岩》 宋·曾由基
宦躯真沐漆,放怀北岩去。
行行如蔍境,渐入幽绝处。
湿翠欲沾衣,晴云乱生屦。
滩声时抑扬,岚气互吞吐。 -
31.《奉托俞宜黄访求危太朴集并属蒋萧二同年及长》 明·归有光
昔年宋学士,尝称太朴文。
独力撑颓宇,清响薄高云。
余少略见之,讽诵每欣欣。
淡然玄酒味,曾不涉世氛。 -
32.《杂兴》 明·李鸣鹤
朱阳媚初夏,庭宇生闲情。
幽禽奏新响,嘉木敷柔荣。
余寒逗春服,浮阴妨昼晴。
云颓山翠重,雨过林香清。
独步还独坐,取适夫何营。
兴至发高咏,澹然心自平。 -
33.《拟古诗七十首(录一十三首)》 明·盛时泰
陈思王植赠友往祚颓已久,大业缅方新。
仰视圣皇德,承胤为我亲。
暇日荷休明,高馆集众宾。
中厨列庖馔,水陆备鲜鳞。 -
34.《邻女有自经者不晓何因而里媪述其光艳皎洁阅》 明·王彦泓
明姿靓服严妆乍,垂手亭亭俨图画。
女伴当窗唤不应,还疑背面秋千下。
娇痴小妹忽惊啼,懊恼春宵睡似泥。
何刻停灯开钿匣,几时响屟度楼梯。 -
35.《同邹侍讲诸公游长春宫故址(四首)》 明·王直
端居文墨暇,郊原风景融。
爰与众君子,游眺出崇墉。
崎岖清涧阻,逶迤幽径通。
靡靡众草绿,茸茸杂花红。 -
36.《秋夕书怀》 明·许继
高空生夕凉,秋意入河汉。
驰云若奔驷,明月隐复见。
天机感众物,夜色掞深院。
鸣叶响萧飕,吟虫发清怨。 -
37.《谒璿上人(并序)》 唐·王维
〔上人外人内天。
不定不乱。
舍法而渊泊。
无心而云动。 -
38.《金山寺与柳子玉饮大醉卧宝觉禅榻夜分方醒书》 宋·苏轼
恶酒如恶人,相攻剧刀箭。
颓然一榻上,胜之以不战。
诗翁气雄拔,禅老语清软。
我醉都不知,但觉红绿眩。
醒时江月堕,摵摵风响变。
惟有一龛灯,二豪俱不见。 -
39.《山坡陀行》 宋·苏轼
山坡陀兮下属江,势崖绝兮游波所荡如颓墙。
松茀律兮百尺旁,拔此惊葛之。
上不见日兮下可依,吾曳杖兮吾僮亦吾之书随。
藐余望兮水中汦,颀然而长者黄冠而羽衣。 -
40.《秋夕不能佳眠》 宋·范成大
书坐即摧颓,夜卧亦展转。
检校百骸间,无一得安稳。
四大元假合,解散会归尽。
何烦造化儿,前期苦相窘。