-
61.《声声慢(逃禅作菊、桂、秋荷,目之曰三逸)》 宋·周密
妆额黄轻,舞衣红浅,西风又到人间。
小雨新霜,萍池藓径生寒。
输它汉宫姊妹,粲星钿、霞佩珊珊。
凉意早,正金盘露洁,翠盖香残。 -
62.《秦楼月》 宋·黎廷瑞
春脉脉。
含章檐下妆宫额。
妆宫额。
也还点画,村烟茅结。
人间天上俱清绝。
风流大似东坡客。
东坡客。
玉堂如玉,雪堂如雪。 -
63.《雪狮儿(梅)》 宋·仇远
武林春早,乘兴试问,孤山枝南枝北。
见说椒红,初破芳苞犹绿。
罗浮梦熟。
记曾有、幽禽同宿。 -
64.《瑶花慢(雪)》 宋·仇远
疏疏密密,漠漠纷纷,乍舞风无力。
残砖断础,才转眼、化作方圭圆璧。
非花非絮,似骋巧、先投窗隙。
立小楼、不见青山,万里鸟飞无迹。 -
65.《念奴娇》 宋·邵博
天然潇洒,尽人间、无物堪齐标格。
只与姮娥为伴侣,方显一家颜色。
好是多情,一年一度,首作东君客。
竹篱茅舍,典刑别是清白。 -
66.《玉交枝》 宋·房舜卿
蕙死兰枯待返魂。
暗香梅上又重闻。
粉妆额子,多少画难真。
竹外冰清斜倒影,江头雪里暗藏春。
千钟玉酒,休更待飘零。 -
67.《醉落魄》 宋·冯时行
点酥点蜡。
凭君尽做风流骨。
汉家旧样宫妆额。
流落人间,真个没人识。
佳人误拨龙香觅。
一枝初向烟林得。
被花惹起愁难说。
恰恨西窗,酒醒乌啼月。 -
68.《梅花曲(以介父三诗度曲)》 宋·刘几
汉宫中侍女,娇额半涂黄。
盈盈粉色凌时,寒玉体、先透薄妆。
好借月魂来,娉婷画烛旁。
惟恐随、阳春好梦去,所思飞扬。 -
69.《浪淘沙(蜡梅)》 宋·马子严
娇额尚涂黄。
不入时妆。
十分轻脆奈风霜。
几度细腰寻得蜜,错认蜂房。
东阁久凄凉。
江路悠长。
休将颜色较芬芳。
无奈世间真若伪,赖有幽香。 -
70.《浪淘沙(蜡梅)》 宋·马子严
娇额尚涂黄。
不入时妆。
十分轻脆奈风霜。
几度细腰寻得蜜,错认蜂房。
东阁久凄凉。
江路悠长。
休将颜色较芬芳。
无奈世间真若伪,赖有幽香。 -
71.《木兰花慢》 宋·岳珂
试晨妆淡伫,正疏雨、过含草。
早巧额回春,岭云护雪,十里清香。
何人剪冰缀玉,仗化工、施巧付东皇。
瘦尽绮窗寒魄,凄凉画角斜阳。 -
72.《乳燕飞(寿干官)》 宋·刘克壮
风流八十,是人间妆点,孩儿眉额。
再著三星添上面,又是一般奇特。
且置零头,举将成数,算起君须识。
从今十倍,恰当彭祖八百。 -
73.《声声慢(和陆景思黄木香)》 宋·史可堂
羞朱妒粉,染雾裁云,淡然苍佩仙裳。
半额蜂妆,莫道梳洗家常。
碧罗乱萦小带,翠虬寒、一架清香。
春思苦,倚晴娇无力,如待韩郎。 -
74.《疏影(催梅)》 宋·施枢
低枝亚实。
望翠阴护晓,幽梦难觅。
凄楚霓裳,琼阙瑶台,经年暗锁清逸。
春风似怪重门掩,未许入、玉堂吟笔。 -
75.《水调歌头(和退翁赋梅为寿韵)》 宋·虞{工工工工}
憔悴朔家种,零落雪边枝。
淡妆素艳,无桃花笑面柳眉低。
懒向深宫点额,甘与孤山结社,照影水之湄。
不怨风霜虐,我本岁寒姿。 -
76.《念奴娇》 宋·王孝严
昨宵灰动,有阶前春草,侵凌春雪。
碧玉堂前为寿处,齐祝遐龄千百。
夜冷笙箫,庭深灯火,应照梅妆额。
容华依旧,向来姑射标格。 -
77.《谒金门》 宋·胡仲弓
蛾黛浅。
只为晚寒妆懒。
润逼镜鸾红雾满。
额花留半面。
渐次梅花开偏。
花外行人已远。
欲寄一枝嫌梦短。
湿云和恨翦。 -
78.《木兰花慢(元夕郡侯邀赋)》 宋·刘应雄
梅妆堪点额,觉残雪、未全消。
忽春递南枝,小窗明透,渐褪寒骄。
天公似怜人意,便挽回、和气做元宵。
大守公家事了,何妨银烛高烧。 -
79.《尉迟杯·七夕怀静怜》 清·朱彝尊
吴绫白,偏爱缝双袖鸦翎黑。
多应北里新妆,怕堕寻常标格。
微风帘额,看露叶,中庭尽秋色。
记鳞鳞,月底疏云,曾照勾阑吹笛。 -
80.《一半儿》 元·王鼎
鸦瓴般水鬓似刀裁,小颗颗芙蓉花额儿窄。
待不梳妆怕娘左猜。
不免插金钗,一半儿蓬松一半儿歪。