-
21.《次韵少游春江秋野图二首》 宋·陈师道
江清风偃木,霜落雁横空。
若个丹青里,犹须著此翁。 -
22.《吴守祈雨有应》 宋·胡寅
延陵宿望冠三吴,又见熙朝老大夫。
善政旧闻风偃草,清规今信浦还珠。
山川每应精神祷,禾稼全凭润泽苏。
可但邦人歌五袴,也知还客尉焦枯。 -
23.《摸鱼子 送雷彦正西还,时授恩州卒》 元·王恽
望都门、满山晴雪,葱葱君又西去。
当时汉将征西幕,气压瘴江烟雨。
还自许。
尽虎穴雄深,万里班超举。 -
24.《野亭》 宋·晁公溯
兴发寻春去,宁知生路赊。
檐牙啄清汉,屐齿散平沙。
风偃陵陂麦,云垂问道花。
芳菲看即过,留滞改年华。 -
25.《士贵要予赋水轮因广之幸率介卿同作兼呈郭宰》 宋·李处权
吴侬踏车茧盈足,用力多而见功少。
江南水轮不假人,智者创物真大巧。
一轮十筒挹且注,循环下上无时了。
四山开闢中沃壤,万顷秧齐绿云绕。 -
26.《梅花喜神谱·小蕊一十六枝》 宋·宋伯仁
寒风偃枯草,掉尾来山巅。
出柙势可畏,老须宁易编。 -
27.《秋风函谷应诏》 唐·徐惠
秋风起函谷,劲气动河山。
偃松千岭上,杂雨二陵间。
低云愁广隰,落日惨重关。
此时飘紫气,应验真人还。 -
28.《偃师东与韩樽同诣景云晖上人即事》 唐·岑参
山阴老僧解楞伽,颍阳归客远相过。
烟深草湿昨夜雨,雨后秋风渡漕河。
空山终日尘事少,平郊远见行人小。
尚书碛上黄昏钟,别驾渡头一归鸟。 -
29.《戏为双松图歌(韦偃画)》 唐·杜甫
天下几人画古松,毕宏已老韦偃少。
绝笔长风起纤末,满堂动色嗟神妙。
两株惨裂苔藓皮,屈铁交错回高枝。 -
30.《送彭偃房由赴朝因寄钱大郎中李十七舍人》 唐·郎士元
衰病已经年,西峰望楚天。
风光欺鬓发,秋色换山川。
寂寞浮云外,支离汉水边。
平生故人远,君去话潸然。 -
31.《赋得春风扇微和》 唐·崔立之
时令忽已变,年光俄又春。
高低惠风入,远近芳气新。
靡靡才偃草,泠泠不动尘。
温和乍扇物,煦妪偏感人。
去出桂林漫,来过蕙圃频。
晨辉正澹荡,披拂长相亲。 -
32.《风》 唐·韩琮
竞持飘忽意何穷,为盛为衰半不同。
偃草喜逢新雨后,鸣条愁听晓霜中。
凉飞玉管来秦甸,暗袅花枝入楚宫。
莫见东风便无定,满帆还有济川功。 -
33.《寄左偃》 唐·李中
每病风骚路,荒凉人莫游。
惟君还似我,成癖未能休。
舍寐缘孤月,忘形为九秋。
垂名如不朽,那恨雪生头。 -
34.《海上载笔依韵酬左偃见寄》 唐·李中
都城分别后,海峤梦魂迷。
吟兴疏烟月,边情起鼓鼙。
戍旗风飐小,营柳雾笼低。
草檄无馀刃,难将阮瑀齐。 -
35.《海上春夕旅怀寄左偃》 唐·李中
柳过清明絮乱飞,感时怀旧思凄凄。
月生楼阁云初散,家在汀洲梦去迷。
发白每惭清鉴启,酒醒长怯子规啼。
北山高卧风骚客,安得同吟复杖藜。 -
36.《赋得风光草际浮》 唐·徐铉
宿露依芳草,春郊古陌旁。
风轻不尽偃,日早未晞阳。
耿耿依平远,离离入望长。
映空无定彩,飘径有馀光。
飐若荷珠乱,纷如爝火飏.诗人多感物,凝思绕池塘。 -
37.《赋得风光草际浮》 唐·徐铉
宿露依芳草,春郊古陌旁。
风轻不尽偃,日早未晞阳。
耿耿依平远,离离入望长。
映空无定彩,飘径有馀光。
飐若荷珠乱,纷如爝火飏.诗人多感物,凝思绕池塘。 -
38.《东华观偃松》 唐·徐仲雅
半已化为石,有灵通碧湘。
生逢尧雨露,老直汉风霜。
月滴蟾心水,龙遗脑骨香。
始于毫末后,曾见几兴亡。 -
39.《风光草际浮》 唐·裴杞
澹荡和风至,芊绵碧草长。
徐吹遥扑翠,半偃乍浮光。
叶似翻宵露,丛疑扇夕阳。
逶迤明曲渚,照耀满回塘。
白芷生还暮,崇兰泛更香。
谁知揽结处,含思向馀芳。 -
40.《风光草际浮》 唐·陈祜
香发王孙草,春生君子风。
光摇低偃处,影散艳阳中。
稍稍移蘋末,微微转蕙丛。
浮烟倾绿野,远色澹晴空。
泛彩池塘媚,含芳景气融。
清晖谁不挹,几许赏心同。