-
101.《感秋怀微之》 唐·白居易
叶下湖又波,秋风此时至。
谁知濩落心,先纳萧条气。
推移感流岁,漂泊思同志。
昔为烟霄侣,今作泥涂吏。
白鸥毛羽弱,青凤文章异。
各闭一笼中,岁晚同憔悴。 -
102.《薛阳陶觱篥歌》 唐·罗隐
平泉上相东征日,曾为阳陶歌觱篥。
乌江太守会稽侯,相次三篇皆俊逸。
桥山殡葬衣冠后,金印苍黄南去疾。 -
103.《落梅花》 宋·王诜
寿阳妆晚,慵匀素脸,经宵醉痕堪惜。
前村雪里,几枝初绽,□冰姿仙格。
忍被东风,乱飘满地,残英堆积。
可堪江上起离愁,凭谁说寄,肠断未归客。 -
104.《落梅花》 宋·王诜
寿阳妆晚,慵匀素脸,经宵醉痕堪惜。
前村雪里,几枝初绽,□冰姿仙格。
忍被东风,乱飘满地,残英堆积。
可堪江上起离愁,凭谁说寄,肠断未归客。 -
105.《贺新郎(感怀)》 宋·李南金
流落今如许。
我亦三生杜牧,为秋娘著句。
先自多愁多感慨,更值江南春暮。
君看取、落花飞絮。 -
106.《京东杂感二首》 清·洪昇
其一
胜国巡游地,孤城有废宫。
周垣春草外,园殿夕阳下。
狐搰沙翻雪,鸱蹲树啸风。 -
107.《感春十三首》 宋·张耒
寒池冬不流,落叶塞泉罅。
东风日夕来,春色到山舍。
杖藜遶东溪,流水清可架。
叠石引之来,潺潺到深夜。 -
108.《感昔》 清·侯怀风
黄河水流响潺潺,当日腥风战血殷。
大地尽抛金锁甲,长星乱落玉门关。
居延蔓草萦枯骨,太液芙蓉失旧颜。
成败百年流电疾,苍梧遗恨不堪攀。 -
109.《学射山相传蜀后主刘禅习射於此因以得名有感》 宋·何耕
修明国政保关山,岂在驰驱纵送间。
空使流人登剑阁,向风长喟笑慵孱。 -
110.《有感》 明·胡安
晴云挂壁无人收,时见树影横中流。
晚风借凉催梦到,一片明月依虚舟。
长江东流不可止,宦海飘摇亦如此。
斜风细雨归去来,谁知世有玄真子。 -
111.《感遇(三首)》 明·许妹氏
盈盈窗下兰,枝叶何芬芳。
西风一夕起,零落悲秋霜。
秀色总消歇,清香终不死。
感物伤我心,流涕沾衣袂。
¤ -
112.《十月朔客建业,不得与兄弟上冢之列,悲感成》 宋·范成大
岁已看成暮,身今未得归。
风尘孤泪尽,霜露寸心违。
南涧新流水,西山旧落晖。
烟松应好在,宿草定成非。
逝水方东去,浮云浪北飞。
危魂先自断,不待更沾衣。 -
113.《感兴》 宋·陆游
文章天所秘,赋予均功名。
吾尝考在昔,颇见造物情。
离堆太史公,青莲老先生,悲鸣伏枥骥,蹭蹬失水鲸;饱以五车读,劳以万里行,险艰外傋尝,愤郁中不平。
山川与风俗,杂错而交并,邦家志忠孝,人鬼参幽明,感慨发奇节,涵养出正声,故其所述作,浩浩河流倾,岂惟配诗书,自足齐韺茎。 -
114.《初冬有感》 宋·陆游
衰发萧萧满镜丝,情怀非复似平时。
风霜十月流年感,碪杵三更游子悲。
闽峤故人消息恶,蜀江遗老素书迟。
一箪豆饭休嫌薄,赋分羁穷合自知。 -
115.《圣上闵雨,遍祷未应,下诏避殿减膳,感叹赋》 宋·杨万里
夏旱焚如复入秋,圣皇避殿减琼羞。
数峰北峙云垂合,一阵西风雨又休。
逐日望霓穿却眼,何时倒海作奔流。
诸贤袖有为霖手,不泻天瓢洗主忧。 -
116.《山中感兴三首》 宋·文天祥
山中有流水,霜降石自出。
骤雨东南来,消长不终日。
故人书问至,为言北风急。
山深人不知,塞马谁得失。
挑灯看古史,感泪纵横发。
幸生圣明时,渔樵以自适。 -
117.《圣柬将寓于卫行乞食于齐有可怜之色再次韵感》 宋·黄庭坚
鲁公但食粥,百口常忧煎。
金张席贵宠,奴隶乘朱轩。
丈夫例寒饿,万世无後先。
风霾天作恶,雷亦怒阗阗。 -
118.《金陵行送余局官》 元·王冕
李白题诗旧游处,桃花杨柳春无数。
六代衣冠委草莱,千官事业随烟雾。
大江西下秦淮流,石头寂寞围荒丘。
原田每每尽禾黍,青山不掩诸公羞。 -
119.《感庭枣》 宋·贺铸
昔来华纂纂,遽许实离离。
西风会摇落,行复见空枝。
岁物感流驶,事功伤暮迟。
咄彼身後名,前人端自欺。
书殚南山竹,奄奄定何知。
贤哉张生翰,千载与心期。 -
120.《感白发》 宋·刘子翚
儿时坐涧石,散发如浮烟。
风惊绿鬅鬙,意谷凌飞仙。
那知二毛见,倏忽到老边。
蒙纱犹铲彩,猎鬓强呈鲜。