-
241.《风赋》 先秦·宋玉
楚襄王游于兰台之宫,宋玉景差侍。
有风飒然而至,王乃披襟而当之,曰:“快哉此风!寡人所与庶人共者邪?”宋玉对曰:“此独大王之风耳,庶人安得而共之!” 王曰:“夫风者,天地之气,溥畅而至,不择贵贱高下而加焉。
今子独以为寡人之风,岂有说乎?”宋玉对曰:“臣闻于师:枳句来巢,空穴来风。
其所托者然,则风气殊焉。 -
242.《鹦鹉赋》 两汉·祢衡
时黄祖太子射,宾客大会。
有献鹦鹉者,举酒于衡前曰:“祢处士,今日无用娱宾,窃以此鸟自远而至,明彗聪善,羽族之可贵,愿先生为之赋,使四座咸共荣观,不亦可乎?”衡因为赋,笔不停缀,文不加点。
其辞曰:惟西域之灵鸟兮,挺自然之奇姿。
体金精之妙质兮,合火德之明辉。 -
243.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
244.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
245.《雪赋》 南北朝·谢惠连
岁将暮,时既昏。
寒风积,愁云繁。
梁王不悦,游于兔园。
乃置旨酒,命宾友。 -
246.《秋声赋》 宋·欧阳修
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:“异哉!”初淅沥以萧飒,忽奔腾而砰湃,如波涛夜惊,风雨骤至。
其触于物也,鏦鏦铮铮,金铁皆鸣;又如赴敌之兵,衔枚疾走,不闻号令,但闻人马之行声。
予谓童子:“此何声也?汝出视之。
”童子曰:“星月皎洁,明河在天,四无人声,声在树间。 -
247.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
248.《玉蝴蝶·望处雨收云断》 宋·柳永
望处雨收云断,凭阑悄悄,目送秋光。
晚景萧疏,堪动宋玉悲凉。
水风轻,蘋花渐老,月露冷、梧叶飘黄。
遣情伤。 -
249.《临江仙(仙吕调)》 宋·柳永
梦觉小庭院,冷风淅淅,疏雨潇潇。
绮窗外,秋声败叶狂飘。
心摇。
奈寒漏永,孤帏悄,泪烛空烧。 -
250.《满江红·江汉西来》 宋·苏轼
江汉西来,高楼下、蒲萄深碧。
犹自带、岷峨云浪,锦江春色。
君是南山遗爱守,我为剑外思归客。
对此间、风物岂无情,殷勤说。 -
251.《忆秦娥》 宋·秦观
今都入楚台风。
楚台风。
萧萧瑟瑟穿帘栊。
穿帘栊。
沧江浩渺,绮阁玲珑。
飘飘彩笑摇长虹。
泠泠仙籁鸣虚空。
鸣虚空。
一阑修竹,几壑疏松。 -
252.《红林檎近(双调·冬景)》 宋·周邦彦
高柳春才软,冻梅寒更香。
暮雪助清峭,玉尘散林塘。
那堪飘风递冷,故遣度幕穿窗。
似欲料理新妆。 -
253.《蓦山溪》 宋·毛滂
自吴兴刺史府与五县令舍,无得与东堂争广丽者。
去年仆来,见其突兀出翳荟间,而菌生梁上,鼠走户内,东西两便室,蛛网黏尘,蒙络窗户。
守舍者云:前大夫忧民劳苦,眠饭于簿书狱讼间。
是堂也,盖无有大夫履声,姑以为田廪耳。 -
254.《念奴娇(南归渡扬子作,杂用渊明语)》 宋·叶梦得
故山渐近,念渊明归意,翛然谁论。
归去来兮秋已老,松菊三径犹存。
稚子欢迎,飘飘风袂,依约旧衡门。
琴书萧散,更欣有酒盈尊。 -
255.《定风波(鲁卿见和,复答之)》 宋·叶梦得
斜汉初看素月流。
坐惊金饼出云头。
华发萧然吹素领。
光景。
何妨分付属沧洲。
莫待霜花飘烂漫。
萍岸。
更凭佳句尽拘收。
解与破除消万事,犹记。
一尊同得二年秋。 -
256.《雨中花慢(寒食前一日小雨,牡丹已将开,与客置酒坐中戏作)》 宋·叶梦得
痛饮狂歌,百计强留,风光无奈春归。
春去也,应知相赏,未忍相违。
卷地风惊,争催春暮雨,顿回寒威。
对黄昏萧瑟,冰肤洗尽,犹覆霞衣。 -
257.《朝中措》 宋·朱敦儒
先生筇杖是生涯。
挑月更担花。
把住都无憎爱,放行总是烟霞。
飘然携去,旗亭问酒,萧寺寻茶。
恰似黄鹂无定,不知飞到谁家。 -
258.《念奴娇(送李士举)》 宋·曹勋
公家世德,建凌烟勋业,中兴长策。
三十年来,皆帝扆殊选,金瓯名迹。
眷倚江南,澄清一道,遴柬惟公得。
西清严秘,龙光高动奎壁。 -
259.《南歌子》 宋·倪稱
对月中秋夜,传觞一笑欢。
飘然逸兴未应阑。
步向望湖桥上、倚阑看。
松径风萧瑟,山腰路屈盘。
南飞惊鹊五更残。
小立水云光里、葛衣寒。 -
260.《菩萨蛮》 宋·张抡
人间何处难忘酒。
六花投隙琼瑶透。
火满地炉红。
萧萧屋角风。
飘_飞絮乱。
浩荡银涛卷。
一盏此时干。
清吟可那寒。