-
21.《赋风花》 宋·何梦桂
玄化浩无极,岂为万物私。
燕坐观物化,荣悴故有时。
春林著寒葩,犹记去年枝。
日暮还复殒,委运不可羁。 -
22.《春晚赋得馀花落(得起字)》 唐·李益
留春春竟去,春去花如此。
蝶舞绕应稀,鸟惊飞讵已。
衰红辞故萼,繁绿扶雕蕊。
自委不胜愁,庭风那更起。 -
23.《蝶恋花》 宋·倪稱
之侧,他日将老焉。
植梅种竹,以委肖韩,故句尾及之,使知鄙意未尝一日不在兹亭也
长羡东林山下路。
万叠云山,流水从倾注。 -
24.《次韵叶观文再赋游灵源桃花二洞之作》 宋·李弥逊
山行有底急,路转乃尔长。
肩舆憩清荫,屐齿寻幽芳。
突兀见古殿,委蛇度飞梁。
馀红点涧色,新绿浮岩光。 -
25.《落花三首》 宋·廖行之
花枝春老不禁寒,一夕狂风到画栏。
飞尽繁红委苔径,明朝犹作锦茵看。 -
26.《过社》 宋·方回
来时犹见雪飞花,花落今成雪委沙。
旅舍燕声春过社,禅窗蝶梦客思家。
猫头味荐廉泉笋,雀舌香分净社茶。
岂谓故园无此物,直烦博望泛仙槎。 -
27.《古思》 唐·司马扎
春华惜妾态,秋草念妾心。
始知井边桐,不如堂上琴。
月落却羡镜,花飞犹委苔。
门前长江水,一去终不回。 -
28.《河传(以石曼卿诗为之)》 宋·赵鼎
年年桃李。
渺关河一梦,飞花空委。
鸿去燕来,锦字参差难寄。
敛双眉、山对起。
娇波泪落妆如洗。
独倚高楼,日日春风里。
江水际。
天色无情,似送离怀千里。 -
29.《蝶恋花》 宋·黄裳
一望瑶华初委地。
更约幽人,共赏岩边翠。
试把方诸聊与试。
无情争得无中泪。
飞瀑恐从星汉至。
渐向宾筵,但觉寒如水。
自爱一轮方得意。
轻随箕毕还成累。 -
30.《蝶恋花》 宋·黄裳
一望瑶华初委地。
更约幽人,共赏岩边翠。
试把方诸聊与试。
无情争得无中泪。
飞瀑恐从星汉至。
渐向宾筵,但觉寒如水。
自爱一轮方得意。
轻随箕毕还成累。 -
31.《答林康民见和梅花诗》 宋·朱松
寒崦人家碧溪尾,一树江梅卧清泚。
仙姿不受凡眼污,风斂天香瘴烟里。
向来休沐偶无事,谁从我游二三子。
弯碕曲迳一携手,冻雀惊飞乱英委。 -
32.《落花(七首)》 明·羽素兰
一凭风势自徘徊,吹堕东篱成锦堆。
无语对人羞粪土,有情留别向莓苔。
掉头犹望君王幸,舞袖还随歌扇开。
谁道赵家身似燕,不飞金屋委尘埃。
¤ -
33.《发舒州向皖口道中作寄李德叟》 宋·黄庭坚
黑云平屋檐,晨夜隔星月。
晓装商旅前,冰底泥活活。
野人攘畔耕,蹇马不能滑。
驼裘惜蒙茸,俱落水塘缺。 -
34.《二月中旬虑问过灵宫门始见花卉呈君倚》 宋·司马光
贱生参府僚,勉强逾增岁。
终非性所好,出入意如醉。
论庭敲扑喧,众草绝生意。
不知有青春,倏忽已改燧。 -
35.《酬章序臣二首》 宋·王之道
风梢摇落雪飞花,谁传江梅到我家。
曾把数枝分暗馥,要催群卉助光华。
高吟两绝那容继,胜赏双清蔑以加。
春不世情应委曲,十年留滞在天涯。 -
36.《谢涪陵刘君举使君见委北岩常长诗》 宋·阳枋
雪片冬深玩易编,正公和气理尤浑。
八分写就龙蛇走,岩藤涧树常蜒蜿。
莲荡飘裾紫阳学,归来拂拭莓苔痕。
岩前世事几兴废,道无今古终长存。 -
37.《富沙水后次壁间韵》 宋·胡仲弓
聚落成墟空白烟,乱鸦飞绕夕阳边。
大江东去有遗恨,流水西来无渡船。
青女魂游花委地,王孙肠断草连天。
一樽欲酹故人酒,知是瑶池第几仙。 -
38.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
39.《长恨歌》 唐·白居易
汉皇重色思倾国,御宇多年求不得。
杨家有女初长成,养在深闺人未识。
天生丽质难自弃,一朝选在君王侧。
回眸一笑百媚生,六宫粉黛无颜色。 -
40.《雪窦游志》 元·邓牧
岁癸已春暮,余游甬东,闻雪窦游胜最诸山,往观焉。
廿四日,由石湖登舟,二十五里下北曳堰达江。
江行九折,达江口。
转之西,大桥横绝溪上,覆以栋宇。