-
141.《遡蛱诗》 宋·邓深
胪言峡山天下奇,欲观愁隔三千里。
常恐因循孤此兴,非假夤缘那得至。
偶逢月湖起仕宦,正指夔门愁凋敝。
忻然谓我便登陆陟。 -
142.《洗竹》 宋·郭印
林茂竹太繁,污秽在眼底。
枯筠与弱干,兹辰为一洗。
万竿何足惜,恶尽意乃已。
其馀擢青青,玉立比君子。
姿色秀可餐,莫道膏粱美。
我来不忍去,日日对团绮。 -
143.《次韵德孺晚菊》 宋·李处权
屈原作离骚,採菊餐其英。
渊明赋归来,径荒菊犹荣。
此物有至性,名因君子成。
岂知时节过,不顾霜露凝。 -
144.《贤者之孝二百四十首·何子平》 宋·林同
于禄本为养,资身岂所安。
珍肴与白粲,虽美若为餐。 -
145.《谢太傅杜相公惠吴柑》 宋·苏颂
任土吴邦果,分甘故相庭。
累累朱实烂,馥馥蜜筒馨。
玉液三重酿,神丹九鍊形。
盘中堆火齐,案上闹铜钉。 -
146.《谢叶致政送芍药》 宋·喻良能
佳葩如美人,艳态妖且闲。
叶园美无度,有花字雌丹。
晨妆谢膏沐,秀色若可餐。
芳根裹春泥,举赠不作难。 -
147.《谢中书施舍人宴集》 宋·喻良能
紫微高义笃同年,邃宇开筵近腊寒。
绿蚁醅浓粘玉盏,紫驼峰美照金盘。
醺酣上颊生春意,文字清谈卜夜阑。
更辱盘餐馈黄发,顾惭珍报乏琅玕。 -
148.《和林子长谢徐吉甫蒲萄韵》 宋·袁说友
吾儿癸卯豚犬耳,徐家同日生明珠。
乃翁爱子爱其类,堆盘岁岁分甘腴。
尝新既足旨甘奉,遣送更欲均有无。
但肯食芹而美矣,如渠此意夫岂徒。
嗟予已老将疾至,肉味不啜惟僧蔬。
忽惊马乳堕几案,未免馋口餐其余。