-
61.《哭公实学士》 宋·宋庠
高子北方士,才为国之华。
灵襟绝尘藻,丽藻纷春葩。
虽云服韁锁,高意笼青霞。
子昔久蒙润,逢辰亨乃嘉。 -
62.《癸丑九月苦雨和宋饮冰韵》 宋·刘黻
旱潦苦伤稼,景象难休休。
老农早夜祝,愿见虞与周。
弥望泪欲滴,相对如楚囚。
苍天叫不应,空使霜白头。 -
63.《送邓善之提调写金经》 宋·方回
二三十载乡闾师,黄纸初除专讲帷。
溧阳虽小亦新郡,学廪粗足晨昏炊。
曰事未然缺次远,槐宫尚需蝉再嘶。
士食天禄行或使,暗中自有神扶持。 -
64.《闻女子瘧疾偶书二十四韵寄示》 宋·李覯
昨日家人来,言汝苦寒热。
想由卑湿地,颇失饮食节。
脾官骄不治,气马痴如絏。
乃致四体烦,故当双日发。 -
65.《太平守梅学士隔阔累年会遇京口喜道旧故特枉》 宋·苏颂
老洿朝绂退方荣,真室官犹寓帝城。
敢诧丘园蒙贲饰,深惭缰锁滥名声。
安居幸已归閒燕,饱食将何答圣明。
珍重雕章勤奖借,久要情好见平生。 -
66.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
67.《七弟示诗后又改缘字为川字因再次韵》 宋·苏颂
幽栖新得地,朴饰敢求全。
一亩真儒有,三年近道边。
锄荒还见旧,革陋遂成妍。
栋宇依岩畔,烟云入槛前。 -
68.《向和卿览余诗见赠次韵奉酬》 宋·杨时
杜陵头白长昏昏,海图旧绣冬不温。
更遭恶卧布衾裂,尽室受冻忧黎元。
诗人穷愁自古尔,岂若种艺依青门。
嗟予老懒世不用,穷巷久雨无高轩。