-
141.《送张盥赴举诗》 唐·刘禹锡
尔生始悬弧,我作座上宾。
引箸举汤饼,祝词天麒麟。
今成一丈夫,坎坷愁风尘。
长裾来谒我,自号庐山人。 -
142.《寄陕州姚中丞(时分司东都)》 唐·刘禹锡
八月天气肃,二陵风雨收。
旌旗阙下来,云日关东秋。
禹迹想前事,汉台馀故丘。
徘徊襟带地,左右帝王州。
留滞悲昔老,恩光荣彻侯。
相思望棠树,一寄商声讴。 -
143.《七夕二首》 唐·刘禹锡
河鼓灵旗动,嫦娥破镜斜。
满空天是幕,徐转斗为车。
机罢犹安石,桥成不碍槎。
谁知观津女,竟夕望云涯。 -
144.《令狐仆射与余投分素深纵山川阻修…附于旧编之末》 唐·刘禹锡
前日寝门恸,至今悲有馀。
已嗟万化尽,方见八行书。
满纸传相忆,裁诗怨索居。
危弦音有绝,哀玉韵犹虚。 -
145.《历阳书事七十韵》 唐·刘禹锡
一夕为湖地,千年列郡名。
霸王迷路处,亚父所封城。
汉置东南尉,梁分肘腋兵。
本吴风俗剽,兼楚语音伧。 -
146.《西州李尚书知愚与元武昌有旧远示二篇…继和二首》 唐·刘禹锡
如何赠琴日,已是绝弦时。
无复双金报,空馀挂剑悲。
宝匣从此闲,朱弦谁复调。
只应随玉树,同向土中销。 -
147.《顺宗至德大圣大安孝皇帝挽歌词三首》 唐·吕温
遐视轻神宝,传归属圣猷。
尧功终有待,文德本无忧。
坐受朝汾水,行看告岱丘。
那知鼎成后,龙驭弗淹留。 -
148.《感怀》 唐·孟郊
秋气悲万物,惊风振长道。
登高有所思,寒雨伤百草。
平生有亲爱,零落不相保。
五情今已伤,安得自能老。 -
149.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
150.《看花》 唐·孟郊
家家有芍药,不妨至温柔。
温柔一同女,红笑笑不休。
月娥双双下,楚艳枝枝浮。
洞里逢仙人,绰约青宵游。 -
151.《寒溪》 唐·孟郊
霜洗水色尽,寒溪见纤鳞。
幸临虚空镜,照此残悴身。
潜滑不自隐,露底莹更新。
豁如君子怀,曾是危陷人。 -
152.《赠殷山人》 唐·张籍
郁郁山中客,知名四十年。
恓惶身独隐,寂寞性应便。
世业公侯籍,生涯黍稷田。
藤悬读书帐,竹系网鱼船。 -
153.《听萧君姬人弹琴》 唐·卢仝
弹琴人似膝上琴,听琴人似匣中弦。
二物各一处,音韵何由传。
无风质气两相感,万般悲意方缠绵。 -
154.《勉爱行二首送小季之庐山》 唐·李贺
洛郊无俎豆,弊厩惭老马。
小雁过炉峰,影落楚水下。
长船倚云泊,石镜秋凉夜。
岂解有乡情,弄月聊呜哑。 -
155.《感讽六首》 唐·李贺
人间春荡荡,帐暖香扬扬。
飞光染幽红,夸娇来洞房。
舞席泥金蛇,桐竹罗花床。
眼逐春瞑醉,粉随泪色黄。 -
156.《阳城驿》 唐·元稹
商有阳城驿,名同阳道州。
阳公没已久,感我泪交流。
昔公孝父母,行与曾闵俦。
既孤善兄弟,兄弟和且柔。 -
157.《春月》 唐·元稹
春月虽至明,终有霭霭光。
不似秋冬色,逼人寒带霜。
纤粉澹虚壁,轻烟笼半床。
分晖间林影,馀照上虹梁。 -
158.《表夏十首》 唐·元稹
夏风多暖暖,树木有繁阴。
新笋紫长短,早樱红浅深。
烟花云幕重,榴艳朝景侵。
华实各自好,讵云芳意沉。 -
159.《感梦(梦故兵部裴尚书相公)》 唐·元稹
十月初二日,我行蓬州西。
三十里有馆,有馆名芳溪。
荒邮屋舍坏,新雨田地泥。
我病百日馀,肌体顾若刲. -
160.《六年春遣怀八首》 唐·元稹
伤禽我是笼中鹤,沉剑君为泉下龙。
重纩犹存孤枕在,春衫无复旧裁缝。
检得旧书三四纸,高低阔狭粗成行。
自言并食寻高事,唯念山深驿路长。