-
101.《和王安抚六言十首》 宋·项安世
苦心自在阿堵,圣处谁知宁馨。
佳句忽来天外,恰能当当亭亭。 -
102.《次韵陆南宫晨起有感》 宋·张镃
骂坐非真豪,挂冠岂实高。
畸迹烟雨埋,客气利禄鏖。
曷若大丈夫,本志轻旂旄。
无择眼界平,共馨等膻臊。 -
103.《送林学正爱梅二首》 宋·方回
平生自号爱梅人,家住江南野水滨。
屋角暂辞千树雪,马头犹带一枝春。
馨香事业终须在,酸苦工夫盍少伸。
莫学君家旧处士,西湖空老太平身。 -
104.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
105.《投宿宝觉精舍》 宋·释绍嵩
驿路向山郭,江蓠满意馨。
远云收海雨,独树隐沙汀。
桑椹累累紫,杉栽处处青。
夜投宝觉寺,重上竹西亭。 -
106.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
饮乾巨海,推倒须弥,廓大灵通更是谁。
馨香秀林枬檀枝,哮吼出屈师子儿。
三千界现一弹指,八万门开双用眉。
知不知,为不为。
道满十处兮心超亿劫,影流万象兮气分二仪。 -
107.《璋监寺写师像求赞》 宋·释正觉
杳杳冥冥,寒雁影没而秋远烟青;寂寂惺惺,老蚕茧就而风高叶零。
天机静时活,道环虚处灵。 -
108.《湛禅人开田求颂》 宋·释正觉
衲僧兹欲起家门,老牯鞭催泥水浑。
混处蹈翻明月影,转时耕断白云根。
力田辛苦遵吾祖,炊饭馨香饱子孙。
底事既归蒲坐稳,湛圆心鉴夙忘痕。 -
109.《缘识》 宋·宋太宗
紫檀金线槽偏蹙,拨弄朱弦敲冰玉。
指法从来天下闻,翻成尽入升平曲。
传之世上五音足,希夷道听化民俗。
盘龙面对压鳌头,玄微风散万般流。 -
110.《逍遥咏》 宋·宋太宗
清静人安乐,恒持要久长。
秋天澄皓色,春日发辉光。
一气从初立,三才位不忙。
群生如是梦,甚处得馨香。 -
111.《和方智善两色梅》 宋·王洋
春到科馀去住间,玉楼无处不轻寒。
鲜鲜魏女履下履,粲粲真妃冠上冠。
眼乱互摇歌扇羽,心惊添堵粉闱襕。
东君厚薄非无意,一种馨香两眼看。 -
112.《戏郑曾二老》 宋·王洋
两编千片白雪茧,六百二斗青铜钱。
不辞破费十日产,要向几上追前贤。
前贤已死不可慕,世上流传只佳句。
不寻断简赏心符,定自前贤无觅处。