-
61.《洞户二十二韵》 唐·温庭筠
洞户连珠网,方疏隐碧浔。
烛盘烟坠烬,帘压月通阴。
粉白仙郎署,霜清玉女砧。
醉乡高窈窈,棋阵静愔愔。 -
62.《自玉泉至青溪三十里无人烟云是四川赴汴都大》 宋·曾黯
蜀人在昔朝京路,斥堠摧颓草木深。
马驿锦官俱改辙,兽蹄鸟迹动惊心。
生人采捕祠乌鬼,强客椎埋隐绿林。
何日五丁开故道,关河北望可沾襟。 -
63.《野狐岭》 元·周伯琦
高岭出云表,白昼生虚寒。
冰霜四时凛,星斗咫尺攀。
其阴控朔部,其阳接燕关。
涧谷深叵测,梯磴纡百盘。 -
64.《阴山画虎图》 宋·王安石
阴山健儿鞭鞚急,走势能追北风及。
逶迤一虎出马前,白羽横穿更人立。
回旗倒戟四边动,抽矢当前放蹄入。
爪牙蹭蹬不得施,迹上流丹看来湿。 -
65.《留别田昼》 宋·贺铸
君家陋巷一尺泥,吾车有轮马有蹄。
犯寒踏雨重相过,明日扁舟吾遂西。
回首邯郸迹如扫,离索十年成潦倒。
兔葵燕麦春日妍,蝉腹龟肠气方饱。
云逵窅窅谢攀跻,长铗与人还故栖。
异时结驷来南驮,耕者老夫锄者妻。 -
66.《逢王公慥太博》 宋·梅尧臣
驽马不惜蹄,出门莫畏泥。
泥中逢故友,十载相乖睽。
但怪苍鬓色,斑斑俯铁骊。
少立不及语,交策或东西。 -
67.《次韵和韩持国京师雪》 宋·梅尧臣
寒威无远近,素色混高低。
玉路平何广,天形浩莫倪。
压阶宁辨玉,封谷不须泥。
殄厉非乖候,资农必慰黎。 -
68.《早行渑池道中》 宋·强至
二年别咸秦,八月过崤渑。
碎石隐地起,险涂抱山转。
我马无完蹄,我仆有重趼。
林红烈炬暴,涧白乱流浅。 -
69.《送宋叔海郎中总领湖北》 宋·郑刚中
余生得奇疾,傲世事矜倨。
错落气少合,指摘心不恕。
人亦谓可憎,不作朋友数。
自分与西山,终焉约良俉。 -
70.《自湖上归游朱园和李相之韵二首》 宋·吴芾
万顷湖光一镜开,几人湖上散轮蹄。
水明尽倒千岩影,沙软新成百里堤。
草际已横烟雨艇,眼前无复稻粱畦。
马侯遗迹依然在,顾我无功敢与齐。 -
71.《呈梅林颜宗之》 宋·丘葵
阳峰一别十余载,今日南关始见君。
龟范马图俱寂寂,兽蹄鸟迹正纷纷。
官名已逸归郯子,竹纪终须入汲坟。
造物无情余辈老,后生谁可托斯文。