-
201.《戏萧高风曾孟声二友二首》 宋·罗公升
飞鸿响遥空,抱弋空遗影。
游鳞纵前川,把钓睨枯井。
相看各如梦,欲求几延颈。
劳心纵有获,所获仅蛙黾。 -
202.《小心坡》 清·余鸿
鱼背崎岖无奈何,小心缓步度高坡。
语儿山路休闲险,世路须知险更多。 -
203.《登高》 宋·蔡沆
九日登高庙阁阴,山间犬吠白云深。
清秋空谷寒侵夜,绕屋幽林翠满岑。
佳景随开陶令兴,雅怀犹负远公心。
年来名利都抛却,唯有游观到处寻。 -
204.《宝佑五年史院修高孝光宁四朝国史成上进九日》 宋·程无凤
格天盛德素躬全,肸蚃交通心即天。
供币用将祈永命,奉粢端为告丰年。
宽条日布民安业,捷帜星驰将护边。
虎拜紫宸称贺处,祥光萦绕御炉烟。 -
205.《澄心轩》 宋·丁天锡
高馆含秋溪水平,白云一榻临空清。
云影天光入怀抱,玉楼银阙无人行。
滔滔活水源头落,却笑奔流争万壑。
雪照梅檐坐月明,露泻荷盘见鱼躍。
长安车马多富儿,汗流浃背尘满衣。
谁识君心有真乐,沙头白鸟犹忘机。 -
206.《香入云亭为高子章赋》 宋·杜去轻
山麓有庭存古意,不种凡花惟种桂。
苔葑藓剥迸鳞皱,雪劲霜顽聋苍翠。
栽培岂解一日成,爱惜至今尤不易。
来人不必问典型,对此俨然前辈是。 -
207.《高楼》 宋·范师孔
高楼高登天,美人美如玉。
美人坐高楼,更弹天上曲。
飞声落人间,谁不注耳目。
安知妾此心,长恐昼夜促。 -
208.《题北高峰石松》 宋·范师孟
根盘巨石四时青,陌上香泥岂敢侵。
不但咏夸奇异迹,也须珍重岁寒心。 -
209.《高宗皇帝挽祠三首》 宋·韩彦质
为物聊经世,本无黄屋心。
重明得传器,大业若遗簪。
典册褒崇极,庭闱孝养深。
昊天归德报,不使二毛侵。 -
210.《高宗皇帝挽词二首》 宋·黄谦
整顿乾坤后,边烽久已销。
和亲来北虏,温清乐东朝。
历数躬传舜,文章焕有尧。
会稽天仗路,伤心彩云遥。 -
211.《北山之高寿北山何先生》 宋·金履祥
翼翼夫子,令德在躬。
道广心平,不外以衷。
北山之阳,盘溪之将。
以处以安,不骄不亢。 -
212.《高宗皇帝挽词五首》 宋·李巘
汉帝伤心地,羹墙梦正劳。
珠藏超赤水,鼎在泣乌号。
神藻光仍焕,仁风远更翱。
百皇谁比德,商庙独推高。 -
213.《高宗皇帝挽词》 宋·林栗
兼爱无南北,全能冠古今。
典坟供夜览,烽火自宵沉。
睿藻成章焕,宸钧寓意深。
万年垂琬琰,谁识至仁心。 -
214.《高宗皇帝挽词二首》 宋·倪思
黼翣方徐转,龙輴望已遥。
胥涛平似掌,禹穴俨如朝。
丧孝群心痛,号旻圣孝昭。
稽经崇调号,万世永尊尧。 -
215.《临高台》 宋·沈濬
上台意悲伤,下台梦颠倒。
不缘台高下,心肠自草草。
台下东西水,水绕南北道。
一水一重山,红颜望中老。 -
216.《高山堂和节度使梁公韵》 宋·史安之
阁凭嵬构敞杆扃,一望尘凡目暂醒。
岩嶂远供千叠翠,松篁还耸四时青。
登临雅爱恣吟笔,图画尤宜作座屏。
我欲从君游未得,壮心方欲翥南溟。 -
217.《史太师入觐赐带以不知官高卑玉带悬金鱼为韵》 宋·释宝昙
何年倦霖雨,言田亦公心。
一犁不入土,无因致千金。 -
218.《高宗皇帝挽词五首》 宋·宋孝宗
不谓神仙窟,今时异昔时。
鼎湖龙去远,社首凤来迟。
顾毕三年制,惊闻七月期。
痛心思继代,不忘有声诗。 -
219.《高岩立春日》 宋·王世则
二年白玉堂,挥翰供贴子。
风生起草台,墨照澄心纸。
三年文昌省,拜赐近天咫。
红蓼朌御盘,金幡袅宫蕊。 -
220.《杨先高题漱玉轩》 宋·闻九成
二龙触斗一不支,化为怪石檐之垂。
神泉内溢石齿迸,漱激犹作琼瑶飞。
琴高赤鱓或在迩,借我一跨邀安期。
远来相就盥灵液,六腑共浥清凉滋。